کتاب آینده ای برای نقد

کتاب آینده ای برای نقد نوشتهٔ کاترین بلزی و ترجمهٔ حبیب رستمی است. نشر نیماژ این کتاب را منتشر کرده است. این اثر جزو مجموعه کتاب‌های «استخوان‌های روح» است.

درباره کتاب آینده ای برای نقد

کتاب آینده ای برای نقد (A future for criticism) که به قلم یک منتقد و مدرس ادبیات انگلیسی و از زبده‌ترین و نظرگیرترین منتقدان و نظریه‌پردازان ادبی در جهان انگلیسی‌زبان نوشته شده، به فلسفه و نقد ادبی پرداخته است. کاترین بلزی کوشیده این موضوع را در دنیای پسامدرن امروز و در دل تاریخ بررسی کند؛ همچنین او در پی خلق تصویری همه‌جانبه از نقد ادبی و برخی مفاهیم مرتبط با آن است که دچار بحران و مشکل شده‌اند. نقد ادبی به کجا می‌رود؟ خاستگاه‌هایش کجاست؟ چه دگردیسی‌هایی را از سر گذرانده است؟ کتاب حاضر به‌شکلی مؤثر و زنده به لابه‌لای سطور تاریخ‌ها و جریان‌های نقد ادبی سر کشیده تا دورنمای مه‌آلود و مبهم این سنت انتقادی را بکاود و راه‌حلی نو و دگرگونه نسبت به بن‌بست‌ها و آسیب‌هایش پیش بکشد. متن این نویسنده را دارای لحنی گرم و گیرا و مانیفست‌گونه دانسته‌اند و گفته‌اند که او می‌کوشد طیف وسیع‌تری از مخاطبان ادبیات را در حلقهٔ خوانندگانش بپذیرد؛ به‌عبارتی، این کتاب در پی تحلیل و بررسی اوضاع و احوال نقد ادبی در جهان پسامدرن کنونی است که بسیاری از مفاهیم نقد دچار بحران شده و در معرض نقد رادیکال قرار گرفته است؛ مثل مؤلف، لذت، رئالیسم، فرهنگ، تاریخ و... . کتاب آینده ای برای نقد کارکرد نقد ادبی و مفاهیم مربوط به آن را بازتعریف کرده است.

خواندن کتاب آینده ای برای نقد را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران حوزهٔ نقد ادبی پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب آینده ای برای نقد

«در مشخصه معانی که ما آن‌ها را در مبادلات زبانی و اهداف و تصورات ایجادشده فرا می‌گیریم؛ فرهنگ عمیقاً برای بشری که ما هستیم و در تلاش برای بودن آن هستیم، سازنده است. این موضوع از عملکرد منتقد در تفسیر آن معانی، تخمین اثراتشان و کاستن از محصور کردنشان به پرورش سلامت عقلی و خودشناسی جامعه کمک می‌کند. داستان، یکی از موارد نقش فرهنگی را ارائه می‌کند که باید بگویم درواقع مثالی نافذ را به‌صورتی استثنایی پیشنهاد می‌دهد. درحالی‌که داستان‌های معاصر دسترسی به معانی و ارزش‌ها را در جریان اجتماع ارائه می‌دهند، نوشته‌های گذشته نیز روشنگر تاریخ فرهنگی هستند. مسلماً در برخی سطوح کارشناسان آموزش و پرورش که در قرن گذشته، زبان انگلیسی را در محور برنامهٔ تحصیلی قرار دادند، می‌بایست درک کرده باشند که اهمیت آن فراتر از محصول متصدیان شایسته و شهروندان آموزش‌پذیر است.

شاید هم بدین صورت نباشد. درهرصورت امروزه در کاربرد اجرایی، فرهنگ محدود به بازآفرینی می‌شود و درنتیجه ظرفیت نقد در روشن ساختن گذشته و حال، جایگاهی در تفکر رسمی ندارد. عنوان فعلی بخش مربوط به دولت بریتانیا، بیانگر داستان خود است: فرهنگ، رسانه و ورزش. وظیفه این بخش در وبسایتی به تفصیل بیان شده است: «هدف ما دربهبود کیفیت زندگی در تمامی فعالیت‌های فرهنگی و ورزشی، پشتیبانی و پیروی از فضیلت و حمایت از گردشگری و صنایع خلاقانه و اوقات فراغت است».

این موضوع فرهنگ را به‌صورتی نابهنجارانه در کنار شنای موزون قرار می‌دهد. علاوه‌بر این تأثیری دارد که باعث کاهش و تقلیل آموزش عالی در زبان انگلیسی به تدارک برای تجهیز تجارت تفریحی، موزه‌ها و تئاتر به‌منظور ارائه تفریحی آبرومندانه به جوامع بومی گشته و عرض بیگانه را نیز ترویج می‌دهد. کاربرد متداول که در اینجا پیشتر از دیوان‌سالارها است، فرهنگ را در جایگاهی میان فعالیت‌های فرات آمیز و راه و روش زندگی به‌حالت تعلیق باقی می‌گذارد. فرهنگی که ما نتوانیم زمان زیادی را صرف آن کنیم به‌سوی نمایش‌ها و کنسرت‌ها متمایل خواهد؛ فرهنگ دفتری که به اشتراک نمی‌گذاریم، رفتار عادی همکارانمان است. از سوی دیگر روانشناسی تکاملی مدرن، بسیار تقلیل‌گرانه‌تر است: بنابراین گاهی فرهنگ صرفاً سرگرم‌کننده و ضرورتی حیاتی برای راحتی پس از شکار و جمع‌آوری است و گاهی به‌صورت یک ابزار در خدمت افزایش احتمال بقای ژن‌ها است. در این صورت، داستان ممکن است یک «لذت تکنولوژی» در میان دیگر لذت‌ها باشد و یا به‌صورتی نابخردانه‌ای قابل‌تطبیق باشد: و به‌قولی داستان‌های عشقی مشوق رشته‌های الفت و محبت زوج‌ها هستند.»