کتاب الف

کتاب الف با عنوان اصلی «O Aleph» نوشتهٔ پائولو کوئیلو، نویسندهٔ برزیلی، توسط مژگان اولادی به فارسی ترجمه شده و انتشارات آراسبان آن را منتشر کرده است. این رمان که در سال ۲۰۱۱ نوشته شده، چهاردهمین اثر این نویسنده محسوب می‌شود و همانند بسیاری از دیگر آثارش، درون‌مایه‌ای عرفانی و تأمل‌برانگیز دارد.

درباره کتاب الف اثر پائولو کوئیلو

الف روایتی‌ست از سفر بیرونی و درونی نویسنده به قلب سیبری، جایی که در آن، نه‌فقط فاصله‌های جغرافیایی که مرزهای معنوی نیز پیموده می‌شوند. در این سفر با زنی به نام هلال آشنا می‌شود که حضوری متفاوت دارد؛ گویی خاطراتی ناپیدا از گذشته‌ای دور را در دل خود پنهان کرده است. دیدار با هلال، او را با بخش‌هایی فراموش‌شده از زندگی‌اش روبه‌رو می‌کند و باعث آغاز سفری درونی برای شناخت خویشتن و رهایی از زخم‌های گذشته می‌شود. عنوان کتاب برگرفته از داستانی با همین نام اثر خورخه لوئیس بورخس است. در آن داستان، الف نقطه‌ای در فضا بود که تمام نقاط عالم را هم‌زمان می‌توان در آن دید؛ ایده‌ای که در رمان کوئیلو نیز انعکاس یافته است. نویسنده در مقدمه می‌نویسد که لحظهٔ «درک» برایش در جریان همین سفر به‌وقوع پیوسته است. او در نوشتن این کتاب از تجربیات شخصی، تأملات معنوی و مکاشفه‌های روحی بهره برده و برای اولین‌بار روند نگارش آن را به‌صورت هم‌زمان با مخاطبانش در فضای مجازی به اشتراک گذاشته است.

خلاصه داستان الف

پائولو، برای بازیابی ایمان و معنا، تصمیم می‌گیرد با قطار از طریق طولانی‌ترین خط آهن جهان، روسیه را طی کند. در این مسیر، با هلال، زنی ترکیه‌ای، آشنا می‌شود. آشنایی با او، کوئلیو را به گذشته‌ای عمیق و فراموش‌شده پیوند می‌زند. در جریان این سفر، نویسنده از طریق تعاملات، تأملات، و مکاشفه‌ها، به درکی نو از هستی، عشق، گناه، رهایی و ابدیت دست می‌یابد.

چرا باید کتاب الف را بخوانیم؟

این اثر ترکیبی‌ست از سفرنامه، خودزندگی‌نامه، و تأملات عرفانی که در قالبی داستانی روایت می‌شود. خواننده را به جست‌وجویی درونی فرا می‌خواند؛ به تماشای نقاطی که در نگاه اول نامرئی‌اند، اما در عمیق‌ترین لایه‌های روح حضور دارند. برای کسانی که به معنا، مکاشفه، و تجربه‌های درونی علاقه‌مندند، این کتاب تجربه‌ای آرام، عمیق و در عین حال آگاهی‌بخش خواهد بود.

کتاب الف را به چه کسانی پیشنهاد می‌دهیم؟

علاقه‌مندان به ادبیات معنوی، فلسفی و روان‌شناختی، دوست‌داران آثار نویسندگانی چون خوزه ساراماگو، خورخه لوئیس بورخس و هرمان هسه و کسانی که در جست‌وجوی ارتباط میان واقعیت و جهان درون هستند.

درباره پائولو کوئیلو

پائولو کوئیلو، متولد ۱۹۴۷ در ریودوژانیرو، یکی از شناخته‌شده‌ترین نویسندگان ادبیات معاصر جهان است. آثارش به بیش از ۸۰ زبان ترجمه شده‌اند و در سراسر جهان میلیون‌ها نسخه از آن‌ها به فروش رفته است. از مهم‌ترین آثار او می‌توان به کیمیاگر، بریدا، زهیر، شیطان و دوشیزه پریم و یازده دقیقه اشاره کرد. آثار او اغلب درون‌مایه‌ای عرفانی، نمادگرایانه و فلسفی دارند و مخاطب را به تأمل در معنای زندگی، سرنوشت و ارتباط با هستی فرامی‌خوانند.

نظر افراد مشهور درباره کتاب و نویسنده

قطر الف حدود دو یا سه سانت بود، ولی همه وسعت کیهان بدون کاهش اندازه آن‌جا قرار داشت و همه چیز بی‌نهایت بود، زیرا می‌توانستم از هر نقطه در کیهان به وضوح آن را ببینم.

خورخه لوئیس بورخس الف

تو آگاه‌ترین – من نابینا.

من باور دارم زندگیم بیهوده نخواهد بود، می‌دانم که ما جایی در ابدیت الهی، دوباره یکدیگر را ملاقات خواهیم کرد.

اسکار وایلد دانش راستین

فهرست کتاب الف

پادشاه سرزمین من

بامبوی چینی

فانوس بیگانه

اگر باد سرد بوزد

اشتراک روح

۹۲۸۸

چشمان هلال

خانه ایپاتیِف

الف

رویا بین‌ها هرگز نمی‌توانند آرام باشند

مانند اشک در باران

شیکاگوی سیبری

راه صلح

حلقهٔ آتش

باور داشته باش، حتی وقتی هیچ کس تو را باور ندارد

برگ‌های چای

پنجمین زن

فتوای شکنجه

خنثی کردن انرژی، بدون حرکت دادن یک عضله

رز طلایی

عقاب بایکال

ترس از ترس

شهر

تماس تلفنی

روح ترکیه

مسکو، اول جونِ ۲۰۰۶

روز سنت جورج، ۲۰۱۰

یادداشت نویسنده

بخشی از کتاب الف

«من نمی‌توانم چیز بیشتری در رابطه خودم با جی، کسی که راهنمایم در سنت است، بنویسم. من ده‌ها دفتر خاطرات پر از یادداشت‌هایی از گفتگوهایمان دارم که هرگز از بازخوانی آن‌ها خسته نمی‌شوم. از زمان اولین ملاقات‌مان در آمستردام، در ۱۹۸۲، من صدها بار آموخته‌ام چگونه زندگی کنم و بعد آن را از یاد برده‌ام. هر گاه جی مطلب جدیدی به من می‌آموزد، فکر می‌کنم احتمالاً این آخرین مرحله مورد نیاز برای رسیدن به قله کوه است، نتی که کل یک سمفونی را کامل می‌کند، کلمه‌ای که کل یک کتاب را در خود خلاصه کرده. من دارم یک دوره سرخوشی را طی می‌کنم که به تدریج از بین می‌رود. بعضی چیزها تا ابد می‌ماند، اما اغلب آزمون‌ها تمرینات و آموزش‌ها به جایی می‌رسند که در سیاه چاله‌ای ناپدید می‌شوند یا این‌طور به نظر می‌رسد.

زمین خیس است. به ذهنم می‌رسد، هرقدر هم با دقت قدم بردارم، کفش‌های ورزشیم که آن را دو روز پیش به دقت شسته‌ام، باز هم کثیف و گلی خواهند شد.

جستجویم برای حکمت، آرامش ذهن، آگاهی از حقایق مرئی و نامرئی امری عادی و بی‌معنی شده. من دورهٔ کارآموزی‌ام در جادو را در بیست‌ودو سالگی آغاز کردم. راه‌های گوناگونی را پی‌گرفتم، برای سال‌ها در امتداد لبه پرتگاه حرکت کردم، لغزیدم و سقوط کردم، تسلیم شدم و دوباره همه چیز را از نو شروع کردم. تصور می‌کردم زمانی که به پنجاه‌ونُه سالگی برسم، در نزدیکی بهشت و آرامش مطلق خواهم بود که به نظرم باید در لبخند راهبان بودایی می‌دیدم. در حقیقت به نظر می‌رسد از همیشه بیشتر دور از دسترس من است. من در آن آرامش نیستم (گاه گاهی یک دوره کشمکش درونی را از سر می‌گذرانم که ممکن است ماه‌ها طول بکشد) و زمان‌هایی که خودم را در واقعیت جادویی غرق سازم، فقط چند ثانیه طول می‌کشد. به اندازه‌ای که بدانم دنیای دیگری وجود دارد و به اندازه کافی طولانی هست تا مرا ناامید کند، زیرا نمی‌توانم همه چیزهایی که می‌آموزم را جذب کنم.»