کتاب ساعت‌ها

«ساعت‌ها» فیلمنامه‌ای به قلم دیوید هِر(-۱۹۴۷)، نویسنده بریتانیایی که به سبب نوشتن این فیلمنامه نامزد دریافت جایزه اسکار شد.

در مقدمه مترجم بر این کتاب می‌خوانیم:

«از اکران فیلم ساعت‌ها تا به امروز حدود ده سال می‌گذرد و گمان می‌کنم کمتر کسی باشد که به ادبیات، ویرجینیا وولف و یا هنر بازیگری اِد هَریس، نیکول‌ کیدمن، مریل استریپ و جولیان موور علاقه‌مند بوده و این فیلم را ندیده باشد. متن فیلمنامه‌ی ساعت‌ها با بسیاری از فیلمنامه‌هایی که خوانده‌ام فرق می‌کند. توضیحات و توصیفات صحنه‌ها نه آن‌قدر زیادند که برای فیلمنامه‌خوان‌ها، در روایت داستان، سکته ایجاد کند و نه آن‌قدر کم، که کمبودی برای تصویر کردنشان در ذهن، حس شود.

انتخاب واژگان توسط دیوید هِر برای شرح حال افراد در سکانس‌ها و پلان‌های مختلف ــ که به‌نظرم فقط به ذهن یک نمایشنامه‌نویسِ بریتانیایی می‌آید ــ بی‌نهایت هوش‌مندانه است و متن فیلمنامه به‌تنهایی، همه‌ی آن‌هایی که دغدغه‌های مشترکی با کاراکترهای اصلی فیلم دارند را به خود جذب می‌کند.»

در بریده‌ای از کتاب می‌خوانیم:

«کلریسا: اوه، جداً؟ می‌دونم کتاب آسونی نیست.

باربارا لبخند می‌زند، نه نامهربانانه، به شکلی که انگار کتاب را دست کم گرفته است.

می‌دونم. نوشتنش ده سال از وقتش رو گرفت.

باربارا: خوب، آره. حدس زدم.

شاید ده سالم خوندنش طول بکشه.

کلریسا لبخند می‌زند و به‌سمت میز می‌رود که گل‌ها را تحویل بگیرد.

تویی، درست نمی‌گم؟

کلریسا: چی منم؟

باربارا: توی رمان؟ منظورش تو نیستی؟

کلریسا: اوه، فهمیدم. آره.

کلریسا شانه بالا می‌اندازد. نیم‌خشنود و نیم خجالت‌زده.

منظورم اینه که تا حدودی. یک جورایی. ریچارد یک نویسنده‌ست.

کارش اینه. از چیزایی که واقعاً اتفاق می‌افتند استفاده می‌کنه.

باربارا: بله.

کلریسا: و سال‌ها پیش، اون و من دانشجو بودیم، درسته.

اما بعد اون همه‌چیز رو تغییر می‌ده.

باربارا: البته.»