کتاب کدشکن

کتاب کدشکن نوشتهٔ والتر آیزاکسون و ترجمهٔ رضا محمدحسن است و انتشارات مازیار آن را منتشر کرده است. این کتاب دربارهٔ جنیفر دودنا، ویرایش ژنوم و آیندهٔ نوع بشر است.

درباره کتاب کدشکن

زمانی که جنیفر دودنا کلاس ششم دبستان بود، پدرش به او کتاب «مارپیچ دورشته‌ای»، اثر جیمز واتسون از کاشفان ساختار DNA را هدیه داد. او بعد از خواندن این کتاب به شدت مجذوب کشف راز و رمزهای حیات شد و تصمیم گرفت تا در آینده او نیز بیوشیمیدان شوند. اما با مخالفت مشاور دبیرستانش مواجه شد که به او می‌گفت: «زنان نمی‌توانند دانشمند شوند.»

اما او مصرانه قدم در این راه گذاشت و پرده از رازی برداشت که به گفته‌ٔ واتسون، مهم‌ترین اکتشاف در تاریخ زیست‌شناسی پس از کشف ساختار DNA بوده است. او و همکارانش سازوکاری را در طبیعت کشف کردند که می‌تواند ژن‌ها و توالی‌های DNA را ویرایش کند. این ابزار که کریسپر نام دارد، قادر است آینده‌ٔ بشریت را متحول سازد و نیز وقوع انقلاب زیست‌فناوری را سرعت ببخشد.

کشف سیستم کریسپر چنان تاثیری بر دانش زیست‌شناسی و درمان بیماری‌ها داشت که در سال ۲۰۲۰ جایزه‌ٔ نوبل شیمی به طور مشترک به جنیفر دودنا و همکار او امانوئل شارپنتیه اعطا شد.

با این همه، استفاده از کریسپر سوالات اخلاقی بسیاری را ایجاد کرده است. آیا باید از این ابزار جدید و شگفت‌انگیز برای دستکاری روند تکامل خود استفاده کنیم تا کمتر در معرض بیماری‌های ویروسی همچون کووید۱۹ قرار بگیریم؟ در مورد پیشگیری از افسردگی چطور؟ آیا باید به والدین اجازه دهیم تا قد، عضلات و یا ضریب هوشی فرزندان خود را به کمک کریسپر ارتقا دهند؟

خواندن کتاب کدشکن را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به کسانی که می‌خواهند رمز و راز علم را در زندگی روزمره پیدا کنند پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کدشکن

«مسیری که منجر به کشف ساختار DNA توسط واتسون و کریک شد، یک قرن پیش از آن، در دهه‌ی ۱۸۵۰ توسعه یافت، زمانی که طبیعت‌شناس انگلیسی، چارلز داروین، نتیجه‌ی تحقیقاتش را در کتابش با عنوان منشأ انواع منتشر کرد و گرگور مندل، کشیشی کم‌درآمد در برنو  (اکنون بخشی از کشور چک است)، شروع به پرورش نخودفرنگی در باغچه‌ی صومعه‌اش کرد. منقار سهره‌های داروین و صفات نخودفرنگی‌های مندل ایده‌ی ژن را خلق کرد، ساختاری در موجودات زنده که حامل رمز وراثت است.

داروین در ابتدا قصد داشت تا حرفه‌ی پدر و پدربزرگش را که پزشکانی برجسته بودند، دنبال کند. اما دریافت که از خون و فریادهای کودکان دست و پا بسته‌ی زیر تیغ جراحی وحشت دارد. پس دانشکده‌ی پزشکی را رها و شروع به درس خواندن کرد تا کشیش آنجلیکن بشود، حرفه‌ی دیگری که اساسا مناسباش نبود. علاقه‌ی واقعی او، از زمانی که در هشت سالگی شروع به جمع‌آوری نمونه‌های گیاهی و جانوری می‌کرد، این بود که طبیعت‌شناس شود. در سال ۱۸۳۱ ،زمانی که ۲۲ سال داشت، فرصتی برای او پیش آمد. به او پیشنهاد شد به‌عنوان کلکسیونری متشخص برای سفری به دور دنیا، سوار کشتی بیگل با بودجه‌ی خصوصی شود.»