کتاب کتاب راهنمای زندگی

 کتاب راهنمای زندگی؛ فلسفه برای همیشه و در هر شرایطی نوشتهٔ جولیان باگینی و آنتونیا ماکارو و ترجمهٔ محدثه احمدی است و نشر سنگ آن را منتشر کرده است. این کتاب راهنمایی برای زندگی بهتر با کمک رهنمودهای فلسفیِ فیلسوفان بزرگ است.

درباره کتاب راهنمای زندگی

کتاب راهنمای زندگی؛ فلسفه برای همیشه و در هر شرایطی درواقع یک دایره‌المعارف کوچک فلسفی است و در آن، به شکل مختصر و مفید، دربارهٔ ۱۵۹ مفهوم اساسی زندگی، مدخلی را می‌خوانید که عمیقاً نگاه شما را تحت تأثیر قرار می‌دهد.‌ از مفاهیم چالش‌برانگیزی نظیر عشق، عدالت، وطن، ایمان، مرگ، اُتانازی و مانند این‌ها گرفته تا موضوعات روزمره‌تری مثل دوستیابی، ارتباط جنسی، خواب، سکوت، خودکشی، رنج، تنهایی و…‌‌ .

نویسندگان هر یک از این مفاهیم کلیدی و پرکاربرد زندگی را در حجمی حدود دو تا سه صفحه توضیح داده‌اند و نگاه‌شان به مسئله، چنان تازه و پخته است که برای هر آدم اهل مطالعه‌ای می‌تواند جذاب باشد، نه فقط برای آن‌ها که اهل فلسفه‌اند.

کتاب راهنمای زندگی واقعاً یک کتاب راهنمای کاربردی است. نویسندگان تلاش کرده‌اند فلسفه را که کمتر به عنوان راه حل عملی مسائل و مشکلات روزانه به کار می‌رود، به صورتی کاربردی و قابل درک برای همه دربیاورند و به شکل حیرت‌انگیزی موفق شده‌اند.

فرض کنید همین حالا عزیزی را از دست داده‌اید. در این کتاب مدخل «سوگواری» در سه صفحه به شما نکاتی را می‌گوید که هیچ ارتباطی به توصیه‌های شعاری و به‌دردنخور کتاب‌های انگیزشی ندارد؛ بلکه ریشه‌اش در عمیق‌ترین مباحث فلسفی و دیدگاه‌های فیلسوفان بزرگ است و به همین علت، تا حد زیادی کمکتان می‌کند تا درک دیگر یا بهتری از مفهوم سوگواری پیدا کنید.

علاوه بر این، در پایان هر مدخل، نویسندگان شما را به مدخل‌های مرتبط دیگر در همین کتاب ارجاع می‌دهند. مثلاً در پایان مدخل سوگواری، آمده است: «همچنین رجوع شود به: زندگی پس از مرگ، مرگ، فقدان، فناپذیری، خودکشی.»

بنابراین شما می‌توانید همه‌ٔ مدخل‌های مرتبط با این موضوع مشخص را خیلی سریع پیدا کنید و بخوانید.

این ویژگی باعث می‌شود کتاب راهنمای زندگی کتابی باشد که به دفعات و با توجه به نیاز فکری، حسی یا روزمره، مورد مراجعه قرار گیرد. چون ۱۵۹ مدخل با همین ترتیب در کتاب آمده است. از موضوعاتی مثل خیانت، عشق، روابط جنسی، وفاداری، غیرت، روابط، دروغ، دوستی، دوستیابی، خشم، صداقت، خودفریبی، خانواده، وظیفه و امثال این‌ها تا موضوعاتی مثل اضطراب، آرامش، ترس، شادی، امید، برنامه‌ٔ کاری، حسادت، دیگران، شایعه، آبرو، جنگ، کار، ثروت و… .

از این نظر، کتاب راهنمای زندگی یک اثر منحصربه‌فرد است که هم کارکرد خودیاری به شیوه‌ای بسیار عمیق‌تر از روان‌شناسی زرد را دارد و هم کتابی است به‌شدت فلسفی که شما را با دیدگاه‌های فیلسوفان بسیار متنوعی درباره‌ٔ مسائل بسیار متنوعی آشنا می‌کند.

خواندن کتاب راهنمای زندگی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب برای کسانی که می‌خواهند دیدگاهشان را نسبت به مسائل حیاتی زندگی تغییر دهند بسیار مناسب است.

درباره جولیان باگینی

دکتر «جولیان باگینی» سرویراستار و نویسنده‌ٔ بیش از بیست کتاب بوده است.‌ او همچنین سردبیر و بنیانگذار مجله‌ٔ «فیلسوفان» است که یکی از نشریات معتبر حوزه‌ٔ فلسفه محسوب می‌شود. باگینی از نظر مشرب فکری، توجه ویژه‌ای به ارسطو و «دیوید هیوم» دارد و در نگارش کتاب‌هایش نیز از دیدگاه‌های این دو فیلسوف برجسته، استفاده‌ٔ زیادی می‌کند. باگینی در ایران نیز چهره‌ٔ آشنایی است. پیش از این، کتاب‌های فلسفی دیگری از او منتشر شده و با اقبال هم مواجه شده‌اند.

درباره آنتونیا ماکارو

«آنتونیا ماکارو» یک روان‌درمانگر اگزیستانسیالیست است. او سال‌ها تجربه‌ٔ بالینی در درمان رفتارهای اعتیادآور دارد و در زمینه‌ٔ فلسفه‌ٔ رواقی و مطالعات شرقی نیز کار و فعالیت می‌کند.

بخشی از کتاب راهنمای زندگی

«مرگ قطعی‌ترین حقیقت زندگی است که ایمان به آن بسیار دشوار است. گاهی باورش سخت است که کسانی که در غم و شادی ما شریک بودند و بسیار سرزنده می‌نمودند، تا ابد از میان ما رفته‌اند. شاید بعد از برخی اتفاقات یا بیماری‌ها یا مرگ دیگران به یاد مرگ بیفتیم، ولی در شرایط عادی به‌سختی می‌پذیریم ما نیز روزی نخواهیم بود. بین ظاهر امر و واقعیت شکافی ایجاد شده که مردم اغلب با ایمان به زندگی پس از مرگ، آن را پر می‌کنند.

قطعاً فیلسوفان زیادی به این باور تکیه می‌کنند. مثلاً سقراط پیش از اعدام به پیروانش می‌گوید: «زمانی که مرگ انسان فرا می‌رسد، بخش فانی او می‌میرد، اما بخش جاوید او با رسیدن مرگ کناره می‌گیرد و بی‌هیچ آسیب و ضرری رها می‌شود. این موضوع کاملاً قطعی است... روح جاوید و فناناپذیر است و ارواح ما در جهان بعد وجود دارند.»

حدود دو هزار سال بعد، رنه دکارت تقریباً با بیان همین ایده گفت که ذهن «از جسم جداست و بدون آن می‌تواند وجود داشته باشد.»

در اصل منظورشان از جاودانگی و فناناپذیری روح این بوده که فکر و شعور، اساس ذات ما را تشکیل می‌دهند و افکار نیز جسمانی نیستند، بنابراین جوهرهٔ انسان باید غیرمادی باشد. امروز افراد کمی این منطق را می‌پذیرند، چرا که دلایل متعدد نشان می‌دهند فکر حاصل فرآیندهای مغزی است و به آن وابسته است. تمام شواهد مبتنی بر این هستند که با مرگ مغز، ذهن و خود فرد نیز از میان می‌رود.

در فلسفه‌های هندی نیز به زندگی پس از مرگ اشاره شده و تقریباً همهٔ آن‌ها به تولد دوباره ایمان دارند. متأسفانه آن‌ها معتقدند تا زمانی که دوباره متولد می‌شویم، امتحان‌ها و مصیبت‌های زندگی را نیز تجربه می‌کنیم؛ چیزی که بوداییسم آن را داکا۳ یا رضایت‌بخش نبودن می‌نامد. (رجوع شود به رنج.) پاداش واقعی، نه تولد دوباره، بلکه شکستن این چرخه است. در هر حال در این نظام، خودِ شخصی ما دوباره متولد نمی‌شود. وقتی در زندگی بعدی «برمی‌گردیم»، تجربیات سابق را به یاد نداریم، به همین دلیل چیزی از آن‌ها نمی‌دانیم. آن‌چه برمی‌گردد وجودی نازک‌تر است، همچون محملی عریان از تجربه.

امروز کسانی که به دنبال آسایش در زندگی بعدی هستند، آن را در فلسفه پیدا نخواهند کرد. شاید بتوانیم خود را قانع کنیم آن‌چه اشتیاق داشتنش را داریم، هم غیرممکن و هم نامطلوب است. یک متخصص مغز و اعصاب به نام دیوید ایگلمن چهل داستان کوتاه هوشمندانه نوشته که همگی نشان می‌دهند ایدهٔ زندگی پس از مرگ، چندان روشن نیست. او می‌گوید بسیاری از نسخه‌های محتمل آن، می‌توانند نفرین باشند تا نعمت. در نمونه‌ای از آن، تنها کسانی را می‌بینید که قبلاً می‌شناختید و مجبورید تا ابد با یکنواختی سر کنید. در موردی دیگر، نسخه‌های متعددی از شما در سنین مختلف وجود دارند که ناپختگی یا ناتوانی هر کدام، دیگری را کلافه می‌کند. یا می‌فهمید اگر تصمیمات دیگری می‌گرفتید به کجا می‌رسیدید؛ پس به نسخه‌های موفق‌تر خود حسادت می‌کنید.»