کتاب دوراندیشی

کتاب دوراندیشی نوشتهٔ استیون جانسون است که با ترجمهٔ نجمه رمضانی در انتشارات ترجمان علوم انسانی منتشر شده است. این کتاب به خواننده کمک می‌کند بهترین تصمیم‌ها را برای زندگی خود بگیرد.

درباره کتاب دوراندیشی

فن انتخاب دوراندیشانه به شما کمک می‌کند تصمیماتی که لازم است مدتی طولانی درباره‌شان تأمل کنید به بهترین روش بگیرید. این کتاب برای تمام کسانی نوشته شده است که می‌خواهند مسیر مشخصی برای تعیین زندگی‌شان داشته باشند.

کتاب دوراندیشی به شما کمک می‌کند مسیر انتخاب تصمیم را یاد بگیرید. با روش این کتاب دیگر اهمیتی ندارد در شرایط آسان قرار دارید یا دشوار و تصمیمی که باید بگیرید چقدر دشوار است؛ به‌راحتی می‌توانید تشخیص دهید کدام تصمیم آینده‌ٔ بهتری برای شما می‌سازد. 

خواندن کتاب دوراندیشی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام کسانی که می‌خواهند در زندگی تصمیم عاقلانه بگیرند، پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب دوراندیشی

«داستان برکهٔ کالکت از جهتی داستانی است دربارهٔ تصمیم‌گیری؛ یا دقیق‌تر، داستانی است دربارهٔ دو تصمیم. این تصمیمات نه هم‌زمان بودند و نه از سوی یک نفر، اما برای اختصار آن‌ها را به یک دوگانی ساده تبدیل می‌کنیم: آیا باید برکهٔ کالکت را به یک پارک عمومی تبدیل و این‌گونه آن را حفظ کنیم یا باید آن را حذف کنیم؟ عواقب آن تصمیم هنوز هم، با گذشت بیش از دو قرن، در زندگی روزمرهٔ نیویورکی‌های ساکن این منطقه تأثیرگذار است. این منطقه، که زمانی محلهٔ شلوغ و هول‌انگیز فایو پوینتز بود، حالا مجموعه‌ای از ساختمان‌های دولتی و برج‌های اداری روزکار را در خود دارد که متراکم‌تر از پیش است، اما دیگر از آن سرزندگی در آن خبری نیست. اما منهتن جنوبی‌ای را تصور کنید که در کنار آبادی‌ای سرسبز شاید به بزرگی بوستون‌کامن قرار دارد، برکه‌ای خوش‌منظره در دل پرتگاهی سنگی که به ساختمان‌های بلندمرتبهٔ ساخت بشر در آن حوالی پهلو می‌زند. اکنون دلمان می‌خواهد با ماجرای فایو پوینتز خیلی احساسی برخورد کنیم، اما درواقع مسئولان شهر برکه را هم که پر نمی‌کردند، بالاخره گانگسترهای نیویورک جایی را پیدا می‌کردند و دور هم جمع می‌شدند. افت ناگهانی قیمت املاک که پیامد حضور آن میکروب‌های زیرزمینی بود بی‌شک نقش مهمی در جذب مهاجران داشت، افرادی که با حضورشان شهر را به‌واقع به یک مرکز جهان‌وطنی تبدیل کردند. اما به‌جز قیمت پایین مسکن در فایو پوینتز عوامل دیگری هم بودند که آن جمعیت را جذب می‌کردند. محله‌های شهر هنوز مستعد تغییرات معماری و جمعیتی هستند و با گذشت چند نسل از نو شکل می‌گیرند، اما وقتی برکه را پر کنید، دیگر به روز اول بازنمی‌گردد.

اگر برنامهٔ لنفانت اجرایی می‌شد، احتمالاً پارک برکهٔ کالکت امروز از دلکش‌ترین مناظر شهری جهان بود. نشنال‌مال در واشینگتن‌دی‌سی، که آن هم طراحی لنفانت است، سالانه میلیون‌ها گردشگر را جذب می‌کند. پارک‌های رسمی شهری عمری طولانی دارند که شاید از عمر قلعه‌ها، آرامگاه‌ها یا بازارها بیشتر باشد. با گذشت صدوپنجاه سال از اولین بحث‌ها دربارهٔ ساخت پارک‌های سنترال و پراسپکت، این تصمیم هنوز به نیویورکی‌ها سود می‌رساند و همهٔ شواهد نشان می‌دهد که می‌توان انتظار داشت این پارک‌ها تا چند قرن دیگر هم پابرجا بمانند. مناطقی باتلاقی مشابه برکهٔ کالکت در شهر اسپانیایی سویا، در سال ۱۵۷۴، به پارکی شهری تبدیل شدند، همان زمان که کنت باراخاس باتلاق را در کانال‌های آبیاری هدایت می‌کرد و تفرجگاهی ساحلی را می‌ساخت که در امتداد آن خطی از درختان کاشته شده بودند. این پارک هم مانند بسیاری از فضاهای شهری مشابه، در دههٔ ۱۹۷۰، یک عصر تاریک را از سر گذراند، دوره‌ای که به مکانی امن برای معتادان و مجرمان تبدیل شد، اما امروز حسابی رونق گرفته و طی حدود پانصد سال، در دریای تغییرات شهری، این پارک چون جزیره‌ای ثابت مانده است. تنها چیزِ ماندگارتر از مرزهای پارک خود خیابان است.»