کتاب من حرف نمی زنم، تو گوش نمی دهی!

کتاب من حرف نمی زنم، تو گوش نمی دهی!؛ معجزه ارتباط برای زوج ها نوشتهٔ پیتر و کیمبرلی پیترز و ترجمهٔ نجمه سالاری است و انتشارات مجید آن را منتشر کرده است.

درباره کتاب من حرف نمی زنم، تو گوش نمی دهی!

امروزه تقریباً نیمی از ازدواج‌ها به طلاق ختم می‌شوند. این آمار نارحت‌کننده است اما واقعیت دارد. علت‌های بسیاری برای این موضوع وجود دارد اما گذشته از این علت‌ها، امروزه پایدارماندنِ روابط نسبت به گذشته کار دشوارتری است. اما برخی از ازدواج‌ها پایدار می‌مانند و برخلاف همهٔ انتظارها به ثمر می‌رسند. وقتی بدانید که چنین افرادی چه کاری انجام می‌دهند که بقیهٔ ما انجام نمی‌دهیم ممکن است شگفت‌زده شوید. شاید اگر همهٔ ما این راز را بدانیم مدت طولانی‌تری کنار هم بمانیم و زندگی شادتری داشته باشیم. اشتباه نکنید، گذراندنِ رابطه‌ای طولانی کار آسانی نیست. هر زمان که دو فرد متفاوت می‌خواهند با هم زندگی مشترکی را آغاز کنند، با گذشت زمان که به یک‌دیگر نزدیک‌تر می‌شوند با اختلاف و عدم تفاهم در بسیاری از ارزش‌ها و اخلاقیات مواجه می‌شوند.

این کتاب به شما این مهارت را می‌آموزد که بتوانید همسر خوبی برای شریک زندگی‌تان شوید و این به دست نمی‌آید مگر با گفت‌وگو کردن. همهٔ ما می‌دانیم که هیچ‌کس کامل و بی‌نقص نیست و از آنجایی که هر دو نفر با هم تفاوت‌هایی دارند، خیلی دور از ذهن نیست که در زندگی با مشکلاتی روبه‌رو شوند و تنها راه‌حل برای غلبه بر این مشکلات، گفت‌وگو است تا بفهمید ریشهٔ مشکل از کجاست و ذهن خود را از علت‌تراشی‌ها پاک‌سازی کنید و به آرامش برسید. زوج‌هایی که این کتاب را می‌خوانند و مطالبی را که در آن آمده است تمرین می‌کنند می‌توانند بهرهٔ فوق‌العاده بزرگی از آن ببرند. این کتاب درمان همهٔ مشکلات شما نخواهد بود و قرار نیست پس از خواندنِ آن خوشبخت‌تر زندگی کنید و رابطه‌ای بدون کوچک‌ترین دعوا و مشاجره داشته باشید.

اما آنچه در اینجا به دست می‌آورید، روش‌ها و فنون مؤثری برای روبه‌رو شدن با دشواری‌ها در رابطه‌ای است که خواهید داشت، آن هم بدون اینکه در درازمدت به شما یا رابطه‌تان آسیبی وارد شود. وقتی آموختید که این کارها را انجام بدهید، حل کردن مشکلاتْ دیگر کار دشواری نخواهد بود. وقتی آموختید که آماتور بودن را کنار بگذارید و بدانید چگونه با هم ارتباط برقرار کنید همه‌چیز آسان‌تر خواهد شد.

شما با خواندنِ این کتاب به‌طور قابل ملاحظه‌ای چند گام از دیگران جلوتر هستید. علتش این است که شما دست‌کم علاقه‌ای به بهتر کردن رابطه‌تان نشان داده‌اید و همچنین برای حل کردن مشکلات و مسائل فعلیِ خودتان تمایلی نشان داده‌اید. شاید هم جزو آن دسته از زوج‌هایی باشید که از این قاعده مستثنی‌اند و می‌خواهید یاد بگیرید که چگونه می‌توانید از مشکلاتِ رایج، پیش از اینکه رخ بدهند جلوگیری کنید و چگونه می‌توانید در حال و آینده، رابطهٔ بهتری داشته باشید. جزو هریک از این گروه‌ها که باشید در راه درستی قرار گرفته‌اید تا بتوانید رابطه‌ای محکم و صمیمی با شریک زندگی خود ایجاد کنید و این چیزی است که باید با هم‌دیگر تمرین کنید و از طرفی، هریک از شما به تنهایی می‌تواند روی خودش کار کند.

وقتی این کتاب را می‌خوانید ممکن است متوجه شوید که بعضی از بخش‌ها تکرار شده‌اند. اشتباهی پیش نیامده است و هدفِ این کار، افزایش تعداد صفحه‌های کتاب نیست! بلکه نکته و اطلاعات مهمی که معمولاً به بعضی از بخش‌ها و موضوع‌های کتاب مرتبط است تکرار شده تا کاملاً متوجه مطالبی که می‌خوانید بشوید و این به شما کمک می‌کند که اگر فصلی را به ترتیب نخواندید متوجه مطلب بشوید.

خواندن کتاب من حرف نمی زنم، تو گوش نمی دهی! را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

اگر ازدواج کرده‌اید یا قصد آشنایی با کسی را دارید و می‌خواهید در رابطه‌تان موفق باشید، کتاب من حرف نمی‌زنم، تو گوش نمی‌دهی! این فرصت را به شما می‌دهد که فنونی بسیار ساده و در عین حال کاربردی را فرا بگیرید و روابط محکم‌تری برقرار کنید.

بخشی از کتاب من حرف نمی زنم، تو گوش نمی دهی!

امروزه برقراری ارتباط در مقایسه با زمان پدربزرگ و مادربزرگ‌های ما و حتی پدر و مادرهای ما کاری دشوارتر است. چرا؟ به این علت که امروزه در پیرامون خود چیزهای بسیاری داریم که حواس ما را پرت می‌کنند و وقتِ ما را می‌گیرند. فناوری، راه‌های فراوانی برای سرگرمی در اختیار ما گذاشته است و هم‌زمان، برقراری ارتباط را برای کسانی که احساس می‌کنند نیاز دارند با ما در ارتباط باشند آسان‌تر کرده است.

در زمان پدربزرگ یا مادربزرگ یا والدینِ ما، زمانِ شام خوردن وقتی بود که اعضای خانواده می‌نشستند و دربارهٔ روزی که گذرانده‌اند با هم گفت‌وگو می‌کردند. زمانی که در آن، کودکان دربارهٔ آنچه در مدرسه رخ می‌داد صحبت می‌کردند و برای والدین زمانی بود تا با گفت‌وگو دربارهٔ روزشان دوباره به هم نزدیک شوند و گاهی‌اوقات کودکان غذای خود را تمام می‌کردند و زود میز شام را ترک می‌کردند درحالی‌که والدین چایی می‌نوشیدند و دربارهٔ مسائل خودشان صحبت می‌کردند؛ مسائلی که کودکان هیچ علاقه‌ای به شنیدن آن‌ها ندارند.

علاوه بر این به نظر می‌رسد که در زمان‌های گذشته، هم کودکان و هم والدین، اوقات فراغت بیشتری داشتند. اگرچه کودک پس از مدرسه، به کلاس ورزشی یا کلاس‌های دیگری می‌رفت اما به شکلی افراطی فعالیت‌های بسیاری برای کودک و والدین وجود نداشت تا خودشان را سرگرم کنند. امروزه والدین، فرزندان خود را در ۱۲ کلاس گوناگونِ فوتبال و کلاس‌های خصوصیِ مدرسه و ـــ فقط خدا می‌داند ـــ چه کلاس‌های دیگری ثبت نام می‌کنند.

درحالی‌که مادر علاوه بر شغل تمام‌وقتِ خود، در ۱۴ انجمن متفاوت عضو است، پدر ۱۴ ساعت در روز کار می‌کند تا بتواند هرچه که نیاز است، ازجمله قسطِ وام، مالیات، و هزینهٔ سه خودروِ تجملی و همچنین هزینه‌های اضافیِ دیگری را که والدینِ شما هرگز در آن زمان نداشتند تهیه کند (پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها هیچ‌وقت پولی صرف خرید لپ‌تاپ و گوشی‌های همراه نمی‌کردند چون این چیزها اصلاً وجود نداشتند).

بنابراین این‌طور می‌شود که امروزه کودکان و بزرگسالان زمان کم‌تری برای بودن در کنار هم دارند. وقتی زمان شام خوردن فرا می‌رسد به‌ندرت پیش می‌آید که خانواده دورِ هم جمع شوند. پدر یا مادر همیشه باید یکی از بچه‌ها را از کلاس بیاورند یا دیگری را به بازی ببرند و برنامهٔ هیچ‌کس با دیگری تطبیق پیدا نمی‌کند.

منظور این است که امروزه چه کودک و چه بزرگسال، همگی پُرمشغله شده‌اند و زمانی برای هم‌نشینی و گفت‌وگو ندارند. زمان غذا خوردن را به‌تندی سپری می‌کنند و حتی زمانی که همه دور هم جمع شده‌اند آن‌قدر برای انجام دادن کارهای خود عجله دارند که غذای خود را تا حدّ ممکن زودتر تمام می‌کنند.