کتاب روباهی به نام پکس؛ جلد دوم

کتاب روباهی به نام پکس؛ بازگشت به خانه داستانی از سارا پنی پکر با ترجمهٔ آرزو قلی زاده است. انتشارات پرتقال با هدف نشر بهترین و با کیفیت‌ترین کتاب‌ها برای کودکان و نوجوانان تأسیس شده؛ پرتقال بخشی از انتشارات بزرگ خیلی سبز است.

درباره کتاب روباهی به نام پکس؛ جلد دوم

داستان لطیف روباهی به نام پکس دربارهٔ رابطهٔ زیبا و عمیقی می‌گوید که میان یک پسربچه (پیتر) و روباهی (پکس) که نجاتش داده است، به وجود می‌آید. پیتر زمانی که توله روباهی را نجات داد به بهترین دوستش تبدیل شد. آن‌ها واقعاً جدایی‌ناپذیر بودند و پیتر که مادرش را از دست داده بود، به روباه دل بست. رابطهٔ عاطفی عمیقی میان آن‌ها شکل گرفته بود اما این رابطهٔ زیبا، درست زمانی که پدر پیتر مجبور شد به جنگ برود به خطر افتاد. پیتر باید نزد پدربزرگش می‌رفت و پدر از او خواست که روباهش را در جنگل رها کند. چیزی نگذشت که پیتر از این تصمیم پشیمان شد. او با پدربزرگش صحبت کرد و بالاخره تصمیمش را گرفت: او باید می‌رفت و پکس را برمی‌گرداند. پیتر راه دراز و طولانی را طی کرد. او خسته و زخمی شده بود اما هنوز امیدوار بود. پکس هم انتظار او را می‌کشید. اما در طول این مدت، او به زندگی در حیات وحش خو گرفته بود...

در کتاب روباهی به نام پکس؛ بازگشت به خانه می‌خوانیم که پکس چطور به خانه بازمی‌گردد و در این راه گرفتار چه اتفاقاتی می‌شود و برای پیتر هم چه پیش می‌آید. آیا قرار است پیتر از دیدن پکس صرف نظر کند؟ آیا پکس باید نزد خانوادهٔ دیگری بماند؟

کتاب روباهی به نام پکس؛ جلد دوم را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم 

خواندن کتاب روباهی به نام پکس؛ بازگشت به خانه را به نوجوانان و تمام کسانی که عاشق حیوانات هستند پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب روباهی به نام پکس؛ جلد دوم

پکس پرسه‌زنان به‌سمت خانه می‌رفت و بوها و صداهای آن شب معتدل بهاری را با دماغ و گوش‌هایش جذب می‌کرد. اما وقتی به مزرعهٔ متروک رسید، فکر خانوادهٔ نوپایش باعث شد سرعتش را بیشتر کند. سحر در راه بود و آسمان داشت روشن می‌شد که پکس دوان‌دوان از میان آخرین درخت‌های جنگل عبور کرد.

وقتی سقف انبار را دید، سر جا ایستاد. دیروز بریسل لانه را برای توله‌های درحال‌رشد بزرگ کرده بود و ماسه‌های تازه مثل شبنم روی چمن می‌درخشیدند. زمین‌های اطراف آرام بود. بااین‌حال، پکس خم شد و نگاهی به دوروبر انداخت.

این روزها توله‌ها هر بار از لانه دورتر می‌شدند. امشب بریسل می‌خواست ببردشان دریاچهٔ مصنوعی تا بهشان یاد بدهد خودشان آب بنوشند. پکس هم می‌خواست همراهشان برود، چون حالا دیگر موقع بیرون رفتن، باید هر دوشان از توله‌ها محافظت می‌کردند.

همان موقع بود که چیزی کنار پله‌های انبار جنبید. پکس آشفته شد، اما بعد فهمید چه دیده، فقط کمی کرک بود که با بی‌وزنی تکان می‌خورد؛ هیچ درنده‌ای در کمین نبود. یکی از توله‌ها تنها بیرون آمده بود.

بریسل این‌جور کارها را غدغن کرده بود.

طبق معمول، ماده‌روباه کوچک بود، تنها فرزندشان که جلوی مادرش درمی‌آمد.

پکس لحظه‌ای او را تماشا کرد. بچه‌روباه سرش را به زمین نزدیک کرد و بعد رد بویی را گرفت و رفت پشت انبار. یواشکی پیش رفت و پنجه جای پنجه گذاشت تا به بوتهٔ ازگیلی رسید. بعد راهش را به‌سمت بوته‌های تمشک کج کرد.

همان مسیری بود که پکس چند ساعت پیش از آن رد شده و رفته بود. دخترش داشت دنبال او می‌گشت.

پکس صدایش کرد.

توله برگشت و جوابش را داد. بعد جست‌وخیزکنان با شادی به‌سمت پدرش آمد.

پکس هم با سرعت به‌سمت او رفت. می‌خواست به‌خاطر نافرمانی تنبیهش کند و بعد به لانه ببردش. اما وقتی به فضایی باز و خالی از درخت رسید، دو بال عضلانی به‌سمت ماده‌روباه کوچک خیز برداشتند و چنگال‌های باز، هوای تاریک و آرام بالای سر دخترش را دریدند.