کتاب زمزمه های چرنوبیل

کتاب الکترونیکی «زمزمه های چرنوبیل» نوشتهٔ سویتلانا آلکسویچ با ترجمهٔ شهرام همت‌زاده در انتشارات کتاب نیستان چاپ شده است. به فاجعه‌ی هسته‌ای چرنوبیل در سال ۱۹۸۶ اشاره می‌کند. وقتی که رآکتورها دچار آتش‌سوزی شدند و مواد رادیواکتیو آلاینده در هوا پخش شدند. سوتلانا آلکسیویچ در طی ده سال با شمار زیادی از افرادی که به هر دلیلی تحت تاثیر این فاجعه قرار گرفته بودند مصاحبه کرد و کتاب زمزمه‌های چرنوبیل را منتشر کرد. کتابی که به خاطر آثار چندصدایی و خاطرات رنج و شجاعت زمان ما جایزه نوبل را دریافت کرد.

درباره کتاب زمزمه های چرنوبیل

کتاب صوتی زمزمه‌های چرنوبیل، روایتی از تاریخ شفاهی مردمی است که به دلیل عدم کنترل رآکتورهای هسته‌ای و انفجار و نابودی آن، از آسیب‌ها در امان نماندند. بسیاری کشته شدند و بسیاری از روستاها برای همیشه از روی خاک کره‌ٔ زمین محو شدند. ابتلا به سرطان در ابعاد وسیع و با شمار بالا یکی دیگر از نتایج آن بود.

روز ۲۶ آوریل سال ۱۹۸۶، مصادف با ۶ اردیبهشت ۱۳۶۵ انفجاری بزرگ در نیروگاه چرنوبیل اوکراین رخ داد و مواد رادیواکتیو در بخش بزرگی از غرب شوروی و اروپا پخش شد و زندگی بیش از ۵ میلیون نفر را تحت تاثیر قرار داد. هرچند سال‌ها از این حادثه گذشته است، اما هنوز آثار مواد رادیواکتیو و جهش‌های ژنتیکی در مردم منطقه دیده می‌شود که ناقص شدن نوزادان در دو دهه اخیر از پیامدهای آن است.

سوتلانا آلکسیویچ در کتاب صداهایی از چرنوبیل به سراغ پانصد نفر از بازماندگان این فاجعه رفته است و با آنان گفتگو کرده است. او در تلاش نیست تا حقیقت ماجرا را دریابد بلکه می‌خواهد توجه ما را به مردمی جلب کند که در حادثه جانشان را از دست دادند یا متحمل ضررهای بسیاری شدند. او در پی این است که عظمت این فاجعه و تاثیرش را بر زندگی مردم عادی نشان دهد. مردمی که بی هیچ گناهی، بهار زندگی‌شان به خزان تبدیل شد.

درباره‌ سوتلانا آلکسیویچ

سوتلانا الکساندریونا الکسیِویچ، روزنامه‎ نگار برنده جایزه نوبل، ۳۱ مه ۱۹۴۸ در شهر ایوانو-فرانکیفسک متولد شد. مادرش اوکراینی و پدرش اهل بلاروس بود. پس از پایان مدرسه، به‌عنوان خبرنگار مشغول به کار شد. آثار او انعکاسی از روحیه و زندگی شهرونان روسی بعد از فورپاشی اتحاد جماهیر شوروی است. کتاب شناخته شده‌ی دیگر او جنگ چهره‌ی زنانه ندارد است که نشر چشمه آن را منتشر کرده است. سوتلانا آلکسیویچ علاوه بر نوبل موفق به دریافت جوایز دیگری مانند جایزه صلح کتاب‌فروشان آلمان و جایزه مدیسی شده‌است.

کتاب زمزمه های چرنوبیل را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن کتاب صداهایی از چرنوبیل برای تمام علاقه‌مندان به تاریخ جهان جذاب است. اگر دوست دارید درباره ابعاد مختلف این فاجعه بیشتر بدانید و تاثیرات آن را بر روی زندگی مردم بررسی کنید، صداهایی از چرنوبیل را به شما پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب زمزمه های چرنوبیل

«رآکتور شمارهٔ ۴ که مجموعهٔ «پوشش» نامیده می‌شود، در درون خود که از جنس سرب و بتون مسلح است، همچون گذشته نزدیک به ۲۰۰ تن مواد هسته‌ای دارد و در آن سوخت به صورت جزئی با گرافیت و بتون مخلوط شده است. کسی نمی‌داند در این زمان، با این مواد در آنجا چه اتفاقی می‌افتد.

تابوتی۷ که با موفقیت ساخته و احداث شد، ساختاری منحصربه‌فرد داشت و شاید مهندسان و طراحان پتر۸ هم بتوانند به آن افتخار کنند. طول عمر آن برای ۳۰ سال در نظر گرفته شده بود، و آن را به صورت «کنترل از راه دور» نصب کردند و صفحات به کمک ربات و بالگرد کنار هم گذاشته شدند که به همین دلیل درزهایی بین صفحات وجود داشت. امروز بر اساس برخی داده‌ها، مساحت کلی درزها و ترک‌ها بیش از ۲۰۰ متر مربع است که از خلال آنها همچنان گازهای رادیواکتیوی خارج می‌شود. اگر باد از شمال بوزد، در آن صورت در جنوب خاکستر فعال حاوی اورانیوم، پلوتونیوم و سزیم مشاهده می‌شود. حتی روز آفتابی هم، اگر چراغ‌ها خاموش باشد، می‌توان در سالن رآکتور، ستون نوری را دید که از بالا می‌تابد. این یعنی باران هم به داخل نفوذ می‌کند و در صورت ورود رطوبت به محفظهٔ نگهدارندهٔ سوخت، امکان واکنش‌های زنجیروار وجود دارد...

تابوت، مرده‌ای است که نفس می‌کشد: نفس مرگ. این را که چه مدتِ دیگر می‌تواند ادامه دهد، هیچ‌کس نمی‌داند. تاکنون امکان نزدیک‌شدن به بسیاری از قسمت‌ها و ساختارهای آن وجود نداشته تا بتوان اطلاع حاصل کرد که استحکام باقی‌ماندهٔ آن چقدر است، ولی در عوض همه می‌دانند که تخریب «پوشش» می‌تواند منجر به عواقبی به مراتب وحشتناک‌تر از حادثهٔ سال ۱۹۸۶ گردد...»۹

«قبل از حادثهٔ چرنوبیل به ازای هر ۱۰۰ هزار نفر ساکن بلاروس، ۸۲ مورد بیمار سرطانی وجود داشت. اما امروز آمار نشان می‌دهد که به ازای هر ۱۰۰ هزار نفر، ۶ هزار بیمار سرطانی وجود دارد. و این یعنی افزایش ۷۴ برابری.

مرگ و میر در ۱۰ سال گذشته به میزان ۲۳.۵% افزایش یافته است. از هر ۱۴ نفر مستعد به کار، بین ۴۶ تا ۵۰ سال، فقط یک نفر به دلیل کهولت سن می‌میرد. معاینات پزشکی در آلوده‌ترین مناطق حاکی از آن است که از هر ۱۰ نفر، ۷ نفر بیمار هستند. اگر به روستاها بروید، مساحت قبرستان‌هایی که گسترش یافته، شما را شگفت‌زده می‌کند...»

«تاکنون بسیاری از آمار و ارقام مشخص نشده است و همچنان محرمانه محسوب می‌شود. اتحاد جماهیر شوروی در مجموع ۸۰۰ هزار سرباز خدمت فوری و افراد مهارکننده به محل حادثه اعزام کرد که متوسطِ سن مهارکنندگان ۳۳ سال بود. پسرها بلافاصله پس از مدرسه به ارتش فراخوانده می‌شدند...»