کتاب بدون عجله و خیلی آرام، در چند فصل ابتدایی سعی می‌کنه دیدگاه انسانی در مورد زمان رو زیر سوال ببره، سپس می‌پردازه به ماهیت واقعی زمان از دیدگاه فیزیکدانان، و هرچی جلوتر می‌ریم بیشتر به این نتیجه می‌رسه که زمان نه یک مفهوم بنیادی کیهانی، بلکه حاصل درک محدود ما از جهانه،در نهایت بازگشتی داریم به دید ابتدایی کتاب، همون دید انسانی، و پیشنهاد این مفهوم که اصولا زمان پدیده عصب‌شناختی است و در قلمرو نوروساینس...به دوست‌داران فیزیک و فلسفه اکیدا پیشنهادش می‌کنم.

به شخصه ترجمه مزدا موحد بیشتر به دلم نشست.

pdf رو چرا نتونستم دانلود کنم؟!