دانلود و خرید کتاب صوتی تصویر دوریان‌‌ گری

کتاب صوتی تصویر دوریان‌‌ گری نوشتهٔ اسکار وایلد و ترجمهٔ محسن سلیمانی است. آرمان سلطان زاده گویندگی این کتاب صوتی را انجام داده و آوانامه آن را منتشر کرده است. این اثر صوتی رمانی دربارهٔ جوان زیبارو و لذت‌جو به نام «دوریان» است که آرزوی جوانیِ ابدی و جاودانگی می‌کند.

درباره کتاب صوتی تصویر دوریان‌‌ گری

کتاب صوتی تصویر دوریان‌‌ گری شاهکار و تنها داستان بلند اسکار وایلد، نویسنده و شاعر ایرلندی، است.

این داستان نخستین بار در مجلهٔ «لیپین‌کوت» و به‌صورت داستان دنباله‌دار منتشر شد و پس از ویرایش دوباره و با تأخیر یک‌ساله به‌صورت کتاب چاپ شد. اسکار وایلد در این کتاب با ترکیب سبک ادبی گوتیک (ترکیب وحشت و مضامین عاشقانه) و عوامل ماورای طبیعی، رمانی ماندگار خلق کرد که از زمان انتشار، مورد علاقهٔ مخاطبان ادبیات داستانی قرار گرفته و به زبان‌های مختلف نیز ترجمه شده است.

این رمان سمبلیک (نمادین) داستان جوان زیبارو و لذت‌جویی به نام «دوریان» است که آرزوی جوانی ابدی و جاودانگی می‌کند. دوریان وقتی پرترهٔ خودش را که دوست نقاش زبردستش کشیده، می‌بیند، آرزو می‌کند که همیشه جوان بماند. آرزوی محال دوریان برآورده می‌شود و او زمانی که پی به این موضوع می‌برد به تحریک یکی از دوستانش، دست به هرگونه خوش‌گذرانی اخلاقی و غیراخلاقی و هر گونه فسادی (حتی قتل) می‌زند. چراکه او مطمئن است که برای همیشه جوان خواهد ماند و معصومیت چهره‌اش نخواهد گذاشت درونش آشکار شود، اما تصویر دوریان هر روز پلیدتر می‌شود تا این که این مسئله او را بسیار آزرده می‌کند. دوریان تصمیم می‌گیرد تصویر را نابود کند.

اسکار وایلد اساس رمان تصویر دوریان گری را بر پایه­ٔ زیباییِ جوانی و میل به جاودانگی بنا کرده است.

شنیدن کتاب صوتی تصویر دوریان‌‌ گری را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

شنیدن این کتاب صوتی را به دوستداران ادبیات داستانی و قالب رمان پیشنهاد می‌کنیم.

درباره اسکار وایلد

اسکار فینگال ولیز وایلد ۱۶ اکتبر ۱۸۵۴ به دنیا آمد. او به اسکار وایلد مشهور است.

پدر و مادر وایلد از طبقهٔ روشنفکر و تحصیل‌کردهٔ ایرلند بودند و این زمینه‌ای شد تا او به‌سرعت و در کودکی، آلمانی و فرانسوی را نیز به‌خوبی انگلیسی بیاموزد. او در جوانی به کالج ترینیتی در دوبلین رفت و پس از آن در دانشگاه آکسفورد انگلستان، در رشتهٔ ادبیات کلاسیک تحصیل کرد. او پس از دانش‌آموختگی، مدتی را در انگلیس، فرانسه و آمریکا گذراند. اسکار وایلد چاپ اشعار و نوشته‌هایش در مجلات دانشگاهی را از دوران دانشجویی آغاز کرده بود.

آل پاچینو، بازیگر و کارگردان مشهور آمریکایی، با الهام از یکی از نمایشنامه‌های اسکار وایلد، به نام «سالومه» که در زمان زندگی وایلد، اجازهٔ انتشار در انگلیس نداشت، یک مستند-درام به نام «وایلد سالومه» دربارهٔ زندگی وی ساخت که در جشنوارهٔ ونیز جایزه گرفت.

اسکار وایلد ۳۰ نوامبر ۱۹۰۰ درگذشت.

بخش‌هایی از کتاب صوتی تصویر دوریان‌‌ گری

«آقای گری شما بسیار خوشگلید. اخم نکنید. واقعاً می‌گم. زیبایی شکلی از نبوغه. درواقع حتی از نبوغ هم بالاتره چون نیازی به توضیح و ارائه شواهد نداره. زیبایی از جمله بزرگ‌ترین بدیهیات عالمه، مانند آفتاب و بهار و جای بحث و تردید نداره. آدم زیبا از حق قدرتی خدایی برخورداره. کسی که زیباست گل سرسبد همه‌ست. چرا می‌خندید؟ بله می‌خندید اما وقتی از دستش دادید، دیگر نمی‌خندید. آقای گری، خدایان به شما لطف کرده‌اند، اما چیزی را که عطا می‌کنند فوری پس می‌گیرند. فقط چند صباحی می‌تونید آن طور که باید زندگی کنید. وقتی جوانی‌تان رفت، زیبایی‌تان هم با آن می‌ره. آن موقع ناگهان متوجه می‌شید از همه‌ی آن پیروزی‌ها چیزی براتان نمانده. هر ماهی که می‌گذره به ورطه‌ای هولناک نزدیک‌ترمی‌شید. روزگار دشمن شماست، رنگ‌تان را زرد، گونه‌هاتان را گود و تورفته و چشم‌ها‌تان را کم سو می‌کنه. آن وقته که به نحوی وحشتناک عذاب خواهید کشید.

آن‌چه در بالا خواندید بررسی و نقد کتاب صوتی تصویر دوریان گری اثر اسکار وایلد بود.خرید و دانلود این اثر در همین صفحه امکان‌پذیر است. برای مطالعه‌ی دیگر کتاب‌ها در زمینه‌ی داستان‌های انگلیسی می‌توانید به قسمت دسته‌بندی کتاب‌ها مراجعه و کتاب‌های این موضوع را یکجا مشاهده کنید.»

***

««کتابخانه­‌اش سالنی بزرگ و هشت­‌گوش در طبقه­‌ی هم­‌کف بود و او، که حس خاص و تازه‌­ای به چیز­های شیک پیدا کرده بود، خودش آن را تزئین کرده و فرشینه­‌های شگفت‌انگیزی از دوران رنسانس که در عتیقه­‌فروشی سلبی رویال پیدا کرده بود، به دیوارهای آن آویزان کرده بود. دستگیره‌ی در را که چرخاند، چشم­اش به تابلوی تصویر خودش که بازیل کشیده بود افتاد. ناگهان از تعجب جا خورد. بعد با حالتی که انگار گیج بود به اتاقش رفت. بعد از این­‌که لباس‌­اش را درآورد، گویی دل­‌دل کرد. بالاخره برگشت، به طرف تابلوش رفت و آن را وارسی کرد. در نور کمی که از لای پرده­‌ی توریِ سفید رنگ جلوی پنجره به درون اتاق می‌­آمد، انگار چهره‌­اش کمی تغییر کرده بود».»