دانلود و خرید کتاب صوتی کارت‌ پستال‌ های آبی

کتاب صوتی کارت‌پستال‌های آبی نوشته‌ی داگلاس بروتون و با ترجمه‌ی تارا کاظمی، اثری است که در دسته‌ی رمان‌های معاصر قرار می‌گیرد و با نگاهی شاعرانه و روایی به زندگی، خاطره و هنر می‌پردازد. این کتاب با گویندگی اعظم حبیبی منتشر شده و ناشر آن سفیر فرهنگ و هنر است. روایت داستان در کوچه‌پس‌کوچه‌های پاریس، میان دکه‌های کارت‌پستال‌فروشی و مغازه‌های خیاطی می‌گذرد و شخصیت‌هایی را به تصویر می‌کشد که هرکدام با گذشته و خاطرات خود دست‌وپنجه نرم می‌کنند. فضای داستان سرشار از رنگ‌ها، به‌ویژه آبی، و اشیای کوچک و معنادار است که هرکدام نشانی از گذشته و هویت شخصیت‌ها دارند. نسخه‌ی صوتی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب کارت‌ پستال‌ های آبی

کتاب صوتی کارت‌پستال‌های آبی اثر داگلاس بروتون، روایتی است از پیوند میان خاطره، اشیا و رنگ‌ها در بستر شهری چون پاریس. داستان در فضایی شکل می‌گیرد که گذشته و حال به‌هم گره خورده‌اند و شخصیت‌ها در جست‌وجوی معنایی تازه برای زندگی خود هستند. بروتون با نگاهی جزئی‌نگر و حساس، اشیای روزمره مانند کارت‌پستال، پارچه، سنگ و حتی رنگ‌ها را به عناصر اصلی روایت تبدیل کرده است. شخصیت‌های اصلی، از جمله هنری خیاط و ایو کلن نقاش، هرکدام با دغدغه‌هایی درباره‌ی هویت، زمان و خاطره روبه‌رو هستند. روایت کتاب، میان زندگی روزمره و خاطرات دوردست در نوسان است و با ارجاع به هنر، تاریخ و اسطوره، لایه‌هایی تازه به داستان می‌افزاید. این اثر، نه‌تنها داستانی درباره‌ی آدم‌ها، بلکه درباره‌ی اشیا و رنگ‌هایی است که زندگی را شکل می‌دهند و خاطرات را زنده نگه می‌دارند.

خلاصه داستان کارت‌ پستال‌ های آبی

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند! داستان کتاب صوتی کارت‌پستال‌های آبی با روایتی اول‌شخص آغاز می‌شود؛ راوی در پاریس، کنار برج ایفل، با دکه‌ای از کارت‌پستال‌های قدیمی روبه‌رو می‌شود و یکی از آن‌ها، با تمبر آبی و تاریخ تولدی که با روز تولد خودش یکی است، توجهش را جلب می‌کند. این کارت‌پستال بهانه‌ای می‌شود برای سفر در خاطرات و بازنگری گذشته. در کنار این روایت، داستان هنری خیاط و ایو کلن نقاش نیز روایت می‌شود؛ هنری که در مغازه‌ی خیاطی‌اش با دقت و وسواس اندازه‌ها را ثبت می‌کند و نخ آبی را نشانه‌ی خوش‌یمنی می‌داند، و ایو کلن که در جست‌وجوی هویت هنری و معنای رنگ‌هاست. روایت با جزئیات زندگی روزمره، اشیای کوچک و خاطرات خانوادگی پیش می‌رود؛ از دکه‌های کارت‌پستال‌فروشی تا مغازه‌های خیاطی و گالری‌های هنری. رنگ آبی، همچون نخ نامرئی، همه‌چیز را به هم پیوند می‌دهد: از تمبر و کارت‌پستال تا نخ شال نیایش و نقاشی‌های تک‌رنگ. شخصیت‌ها با گذشته‌ی خود، با خاطرات والدین و با اشیایی که از آن‌ها به‌جا مانده، روبه‌رو می‌شوند و در این میان، مفهوم زمان، حقیقت و دروغ، و پیوند میان هنر و زندگی به چالش کشیده می‌شود. داستان با لحنی آرام و تأمل‌برانگیز، میان واقعیت و خیال، گذشته و اکنون، در حرکت است و هر فصل، لایه‌ای تازه به معنای زندگی و خاطره می‌افزاید.

چرا باید کتاب کارت‌ پستال‌ های آبی را بشنویم؟

کتاب صوتی کارت‌پستال‌های آبی با نگاهی متفاوت به زندگی روزمره و خاطرات، مخاطب را به دنیایی دعوت می‌کند که در آن اشیا و رنگ‌ها حامل معنا و خاطره‌اند. این کتاب با روایت شاعرانه و جزئی‌نگر، تجربه‌ی زیستن در میان خاطرات، اشیا و رنگ‌ها را به تصویر کشیده است. شنیدن این اثر فرصتی است برای تأمل درباره‌ی پیوند میان گذشته و حال، و نقش هنر و اشیا در شکل‌گیری هویت فردی. همچنین، روایت چندلایه و ارجاعات هنری و تاریخی، تجربه‌ای تازه از داستان‌گویی معاصر را ارائه می‌دهد.

شنیدن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

شنیدن این کتاب به علاقه‌مندان به داستان‌های معاصر، دوست‌داران هنر و نقاشی، کسانی که به خاطره و اشیا اهمیت می‌دهند و افرادی که دغدغه‌ی هویت، زمان و معنای زندگی دارند پیشنهاد می‌شود.

بخشی از کتاب کارت‌ پستال‌ های آبی

«یادم می‌آید جلوی دکه‌ای، کنار برج ایفل، ایستاده بودم. آسمان به‌قدری آبی بود که چشم را می‌زد. سایه‌بانی روی سه میز تاشو سایه انداخته بود و برای همین هم من کنار دکه ایستاده بودم. روی یکی از میزها، جعبه‌های کارت پستال را با نظم خاصی چیده بودند. کارت پستال‌های قدیمی، عکس‌هایی از پاریس در گذر زمان. همین طوری نگاهی به آن‌ها انداختم که وانمود کنم به این دلیل آنجا ایستاده‌ام. کارنی چشمم را گرفت. و بی‌انتهاء هرچند کاغذش کمی زرد و پاره و گوشه‌هایش گرد شده بود. پشت کارت سمت جپ، پیامی به زبان فرانسوی ۹ راست. تمبری چسبانده بودند. آبی آبی؛ رویش مهر خورده بود. به تاریخ ۱۴ مه ۱۹۵۷. به گمانم، دختر پشت دکه ارزشش را نمی‌دانست. قیمتش را یک یورو زده بود. زمان از یک ‌سو با سنگینی است بر دوشمان و ازسوی دیگر ما را به‌دنبال خود می‌کشد و رهایی از این داستان کار اسانی نیست؛ قوانینی بس ویژه برآن حاکم است و سرانجام، طولی نمی‌کشد عمری که گذشت از یادها برود. مثلا پدرم؛ تنها چیزی که از او باقی مانده قصه‌هایی است که برای کودکانم تعریف می‌کنم و با هرتکرار چیزکی در آن‌ها تغییر می‌کند. به همین دلیل، خودم هم نمی‌دانم تا چه اندازه حقیقت دارند.»