دانلود و خرید کتاب صوتی در انتظار گودو

کتاب صوتی در انتظار گودو نوشتهٔ سامویل بکت و ترجمهٔ بهروز حاجی محمدی است. آرمان سلطان زاده، مهدی صفری و جمعی از گویندگان گویندگی این نمایشنامهٔ صوتی را انجام داده‌اند و آوانامه آن را منتشر کرده است.

درباره کتاب صوتی در انتظار گودو

کتاب صوتی در انتظار گودو حاوی یک نمایشنامهٔ ابزورد نوشتهٔ ساموئل بکت است. نمایشنامهٔ «در انتظار گودو» که در دسته‌بندی آثار ابزورد (Absurd) جای گرفته، داستان دو مرد فقیر است («ولادیمیر» و «استراگون») که در انتظار فرد دیگری به نام «گودو» نشسته‌اند؛ هرچند نمی‌دانند او کیست و چرا قرار است بیاید و آن‌ها از او چه می‌خواهند. در نمایشنامهٔ در انتظار گودو، مکالمات زیادی بین ولادیمیر و استراگون ردوبدل می‌شود که ما حتی متوجه نمی‌شویم آن‌‎ها منتظر چه کسی هستند. ولادیمیر و استراگون هیچ شناختی از گودو و زمان رسیدنش ندارند. گودو شخصی است برای تداوم هستی پوچ و بی‌معنای زندگی آن‌ها. ولادیمیر و استراگون را راویان تازهٔ رنج بشر دانسته‌اند. آن‌ها محکوم‌ هستند که با سرگرمی‌های کوچک و امکانات کم‌ خود در انتظار شخصی به نام «گودو» باشند؛ شخصی که چیز زیادی درموردش نمی‌دانند. آن‌ها تنها می‌دانند که قرار است او بیاید، اما مشکل اینجاست که ما هم مطمئن نیستیم که نمی‌آید و بعد ما از صحنه‌ بیرون می‌رویم و نمی‌توانیم به آن دو فلک‌زده‌ هم بگوییم که گودو احتمالاً فردا هم نمی‌آید. این نمایشنامه که به یکی از مشهورترین آثار ادبی جهان بدل شده است، اولین‌بار ۵ ژانویهٔ ۱۹۵۳ در تئاتر بابیلون در پاریس به روی صحنه رفت و پس از آن نیز بارها اجرا شد. گفته شده است که این اثر، اثری عجیب از ساموئل بکت درباره‌ٔ پوچی زندگی است.

نمایشنامه متنی است که برای اجرا بر روی صحنه و یا هر مکان دیگری نوشته می‌شود. هر چند این قالب ادبی شباهت‌هایی به فیلم‌نامه، رمان و داستان دارد، شکل و فرم و رسانه‌ای جداگانه و مستقل محسوب می‌شود. نخستین نمایشنامه‌های موجود از دوران باستان و یونان باقی مانده‌اند. نمایشنامه‌ها در ساختارها و شکل‌های گوناگون نوشته می‌شوند، اما وجه اشتراک همهٔ آن‌ها ارائهٔ نقشهٔ راهی به کارگردان و بازیگران برای اجرا است. بعضی از نمایشنامه‌ها تنها برای خواندن نوشته می‌شوند؛ این دسته از متن‌های نمایشی را کلوزِت (Closet) نامیده‌اند. از مشهورترین نمایشنامه‌نویس‌های غیرایرانی می‌توان به «آیسخولوس»، «سوفوکل»، «اوریپید» (یونان باستان)، «شکسپیر»، «هارولد پینتر» (انگلستان)، «مولیر» (فرانسه)، «هنریک ایبسن» (نروژ)، «آگوست استریندبرگ» (سوئد)، «برتولت برشت» (آلمان)، «ساموئل بکت» (ایرلند) و «یوجین اونیل» (آمریکا) اشاره کرد. نام برخی از نمایشنامه‌نویس‌های ایرانی نیز «بهرام بیضائی»، «عباس نعلبندیان»، «اکبر رادی»، «غلامحسین ساعدی»، «بهمن فُرسی»، «محسن یلفانی»، «نغمه ثمینی»، «محمد رضایی راد»، «علیرضا نادری»، «محمد یعقوبی»، «محمد رحمانیان» و «محمد چرمشیر» بوده است.

شنیدن کتاب صوتی در انتظار گودو را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب صوتی را به دوستداران ادبیات نمایشی قرن ۲۰ ایرلند و قالب نمایشنامه و تحلیل تطبیقی پیشنهاد می‌کنیم.

درباره ساموئل بکت

ساموئل بارکْلی بِکت در سال ۱۹۰۶ به دنیا آمد. او نمایشنامه‌نویس، رمان‌نویس و شاعر ایرلندی و برندهٔ جایزهٔ نوبل است. او را به‌عنوان نخستین ابزوردنویسی می‌‌شناسند که شهرت جهانی کسب کرد. ساموئل بکت در سال ۱۹۶۹ به‌دلیل نوشته‌هایش در قالب رمان و نمایشنامه که درمورد فقر معنوی انسان امروزی است، جایزهٔ نوبل ادبیات را دریافت کرد. او بدون آنکه قصد روایت داستان یا طرح دسیسه‌ای را داشته باشد، به وضعیت بغرنج و پوچ بشر در جهان پرداخته و به‌خوبی موقعیت انسان تنهای عصرش را که انسانِ گذشته از فجایع جنگ است، هم در کلام و هم در فضای آثارش بازنمایی کرده است. آثار او بی‌پروا، به‌شکل بنیادی کمینه‌گرا و بنابر بعضی تفسیرها، دررابطه‌با وضعیت انسان‌ها عمیقاً بدبینانه‌اند. این حس بدبینی اغلب با قریحهٔ طنزپردازی قوی و غالباً نیش‌دار او تلطیف می‌شود. آثار اخیر او، بن‌مایه‌های موردنظرشان را به‌شکلی رمزگونه و کاهش‌یافته مطرح و ارائه می‌کنند. یکی از ویژگی‌های خاص، منحصربه‌فرد و البته مهم آثار این نویسندهٔ ایرلندی زبان آثار او است. زبان آثار بکت همواره حاوی طنز تلخی است که می‌کوشد رابطه و گفتارها را از معنا خالی کند. دنیای آثار او یک دنیای فراواقعی‌ است که انسان در آن در نوعی خلأ گیر افتاده و ازاین‌رو تلاش‌های احمقانه‌ای برای برقراری رابطه می‌کند. برخی از آثار مشهور ساموئل بکت عبارتند از:

نمایشنامه‌ها: در انتظار گودو (۱۹۵۲)، دست آخر (یا آخر بازی) (۱۹۵۷)، آخرین نوار کراپ (۱۹۵۸)، بازی (۱۹۶۳)، من نه (۱۹۷۲)، فاجعه (۱۹۸۲)، چی کجا (۱۹۸۳)، چرکنویس برای یک نمایشنامه ۱&۲ (۱۹۶۵)، روزهای خوش (۱۹۶۰)، همهٔ افتادگان (۱۹۵۷)

رمان‌ها: مِرفی (۱۹۳۸)، وات (۱۹۴۵، انتشار ۱۹۵۳)، مالوی (۱۹۵۱)، مالون می‌میرد (۱۹۵۱)، نام‌ناپذیر (۱۹۵۳)، گم‌گشتگان

مصاحبه‌ها: «آخرین دیدار با ساموئل بکت» اثر احمد کامیابی مسک و «گفت‌وگوهایی با ساموئل بکت»، اثر اوژن یونسکو و ژان لویی بارو

شعرها: «هوروسکوپ» (۱۹۳۰) و «آنچه واژه هست»

ساموئل بکت در سال ۱۹۸۹ درگذشت.