دانلود و خرید کتاب صوتی حسرت

کتاب صوتی حسرت نوشتهٔ آدام فیلیپس و ترجمهٔ میثم سامان‌پور و با صدای مهران نوروزی است و انتشارات شرکت توسعه محتوای لحن دیگر آن را منتشر کرده است. حسرت از آدام فیلیپس، روانکاو برجسته، کتابی متحول‌کننده دربارهٔ زندگی‌ای است که آرزو می‌کنیم داشته باشیم و آنچه دربارهٔ خود باید بیاموزیم. حسرت کتابی در ‬ستایش‬ زندگی‬ نازیسته است.

درباره کتاب صوتی حسرت

همهٔ ما دو زندگی موازی داریم: زندگی‌ای که فعالانه در حال زندگی‌کردن آن هستیم و زندگی‌ای که احساس می‌کنیم باید می‌داشتیم یا می‌توانستیم داشته باشیم. به همان اندازه که تلاش می‌کنیم در لحظه وجود داشته باشیم، زندگیِ زندگی‌نشده حضوری اجتناب‌ناپذیر در کنار ما پیدا می‌کند؛ سایه‌ای در پشت سر ما. و این موضوع خود می‌تواند به داستان زندگی ما تبدیل شود؛ مرثیه‌ای برای نیازهای برآورده‌نشده و آرزوهای قربانی‌شده. تصور آنچه باید باشیم یا انجام دهیم، ما را تسخیر کرده است و این می‌تواند زندگی ما را از آنچه هست، کوتاه‌تر کند.

اما اگر ایدهٔ شکست را از معادله حذف کنیم چه اتفاقی می‌افتد؟ آدام فیلیپس، روانکاو تحسین‌شده، با توانایی و مهارت خود در نویسندگی و روانکاوی، برای این تعارض بزرگ وجود ما، پیشنهاد می‌کند که اگر ناامیدی را به عنوان راهی برای ترسیم آنچه واقعاً می‌خواهیم، بپذیریم، رضایت ناگهان ممکن می‌شود. ولعِ زندگی بدون ناامیدی، ولعِ زندگی بدون قدرت شناسایی و تحقق خواسته‌هایمان است.

در این کتاب صوتی زیبا، دلسوز و جذاب، فیلیپس عمیقاً از تجربه‌های بالینی خود و همچنین آثار شکسپیر و فروید، دی. دبلیو. وینیکات و ویلیام جیمز استفاده می‌کند تا ناامیدی، نرسیدن به آن و دورشدن از آن را نشان دهد. تمام مطالب این کتاب صوتی از زندگی‌های زند‌گی‌نشدهٔ ما الهام گرفته شده و ممکن است برای زندگی کاملاً زندگی‌شدهٔ ما ضروری باشند.

شنیدن کتاب صوتی حسرت را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب صوتی را به دوستداران کتاب‌هایی با بن‌مایه‌های روان‌شناسانه پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب صوتی حسرت

«هیچ‌کس دوست ندارد از آن دست افرادی باشد که مطلب را نمی‌گیرند، معنی لطیفه را نمی‌گیرند، حرف دیگران را نمی‌گیرند و نمی‌گیرند که جریان از چه قرار است. دوباره می‌گویم، آن «چیزی» که نمی‌گیریم، ابژهٔ میل است؛ چراکه ما خواهان آن هستیم و می‌خواهیم آن را بگیریم. ما خواهان لذتی هستیم که لطیفه به ما می‌بخشد، حتی اگر آن لذت از جنس سرگرمی نباشد؛ در هر  دو صورت ما باید آن لطیفه را بگیریم. وقتی قضیه‌ای را می‌گیریم، همان‌طور که لطیفه‌ها نیز  به روشنی نشان می‌دهند، چندان مشخص نیست که چه چیز  را گرفته‌ایم؛ همان‌طور که فروید به آن اشاره کرده است، کسی واقعاً نمی‌داند چه چیزی موجب می‌شود لطیفه‌ای خنده‌دار و سرگرم‌کننده باشد. تنها زمانی می‌توانیم از یک لطیفه لذت ببریم که آن را درک کرده باشیم، اما همیشه نمی‌توانیم درک خود را بفهمیم. حداقل در این موضوع گرفتن و نگرفتن آن لطیفه لازم و ملزوم یکدیگرند. اما در اغلب موارد، نگرفتن قضیه، هرچه که باشد، به معنای بیرون ماندن است، بیرون ماندن از جمعی که قضیه را می‌گیرند، و محروم بودن از لذتی که گرفتن قضیه به همراه دارد.

و بااین‌حال، آندره گرین مانند بسیاری از روان‌کاوان فرانسوی پس از فرویددر کتاب ایده‌های کلیدی برای روان‌کاوی معاصر، بر  این موضوع اصرار می‌ورزد که ما نمی‌خواهیم مطلب را بگیریم. گرین معتقد است که «در امر روانی نوعی دیالکتیک همیشگی بین تشخیص درست و تشخیص نادرست وجود دارد»؛ ما میان خواستن و نخواستنِ گرفتن مطلب در نوسان هستیم. ما همیشه توان این را نداریم که شناخته شویم، و یا خود و نیازهای خود را بشناسیم، چرا که شناخت در پی خود رنج و عذاب به همراه می‌آورد. پذیرشِ میل آن‌چنان که هست‌یعنی هم به دیگران وابستگی دارد، و هم ممنوعه و بنابراین سرکش است‌ما را در نظر خودمان بیش از اندازه غیرقابل قبول، بیش از اندازه متناقض و بیش از اندازه در معرض خطر نشان می‌دهد. این پذیرش به معنای واقعی ما را در برابر خودمان قرار می‌دهد.»