دانلود و خرید کتاب صوتی مسافرخانه، بندر، بارانداز

درباره کتاب

«مسافرخانه، بندر، بارانداز» رمانی از احمدرضا احمدی نویسنده و شاعر ایرانی است. «مسافرخانه، بندر، بارانداز»  زندگی شاعری را روایت می‌کند که برای کار به شهر سفر می‌کند و در یک مسافرخانه مشغول به کار می‌شود. در ادامه با افراد و اتفاقات مختلفی روبرو می‌شود که هشتاد قسمت این رمان را می‌سازند. 

 پیرمرد صاحب مسافرخانه بعد از مدتی از شاعر می‌خواهد که پیش‌مرگش شود و غذاهایی را که آشپزها می‌پزند، اول او بخورد. مرد شاعر کم‌کم با بقیه ساکنان این مسافرخانه هم آشنا می‌شود. با آشپزها، دختر زیبای صاحب مسافرخانه، پیرزن نظافت‌چی که می‌خواهد مادرش باشد و زن سیاه‌پوش ساکن در طبقه هفتم که اجازه ندارد با کسی حرف بزند.

سبک داستان و نگارش کتاب سبک خاصی است و  اگر با قلم احمدرضا احمدی آشنا باشید متوجه شباهت متن این کتاب و اشعار او می شوید. همین طور اشعار شخصیت اول داستان را هم که شاعر است در جای‌جای کتاب می‌بینیم.

این رمان هشتاد قسمت دارد که هر قسمت دقیقا ادامه قسمت قبلی نیست اما داستان دارای یک نظم پیوسته و سیر داستانی است و متناسب با فضای داستان که هر لحظه بین واقعیت و خیال شناور است. در اجرای صوتی اثر هم به این تلفیق خیال و واقعیت توجه شده‌ است.

کتاب مسافرخانه، بندر، بارانداز را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به طرفداران آثار احمدرضا احمدی و تمام کسانی که به نثرهای شاعرانه و خیال‌انگیز علاقه‌مندند، پیشنهاد می‌کنیم.

درباره احمدرضا احمدی

آشنایی عمیق احمدرضا احمدی با شعر و ادبیات کهن ایران و شعر نیما باعث شد تا حرکتی نوین را در شعر معاصر پی‌ریزی کند. احمدی از بیست سالگی به‌طور جدی به سرودن شعر پرداخت. او علاوه بر سرودن شعر در نگارش داستان برای گروه‌های سنی بزرگسالان و کودکان و نوجوانان هم صاحب سبک است.

احمدرضا احمدی بنیان‌گذار سبک موج نو در دهه ۴۰ شمسی در شعر معاصر است، بعدها موج نو تبدیل به یک حرکت مدرنیستی شد و ردپای آن همه جا از جمله داستان، نمایشنامه، فیلمنامه و نقاشی هم دیده شد.

او جوایز بسیاری برده است که از آن جمله می‌توان به سومین جایزه شعر خبرنگاران، تندیس مداد پرنده، شاعر برگزیده، پنجمین دوره اهدای جایزه شعر بیژن جلالی و نامزدی دریافت جایزه هانس کریستین اندرسن اشاره کرد.

علاوه بر مسافرخانه، بندر، بارانداز کتاب‌ دفترهای واپسین، روی دریا فقط یک قایق کاغذی مانده است، آیا می‌توان با فقر پاریس را دوست داشت، یک تکه ابر و بسیاری دیگر از کتاب‌های الکترونیک و صوتی او در طاقچه موجود است.

بخشی از کتاب

قرار نیست من دیگر چیزی را هضم کنم. عشق، غذا، آینده، میوه‌ها، سنت‌های خانوادگی، عشق‌های زودرس، پایان غم‌انگیز فیلم‌های سیاه و سفید، صدای ارابه‌هایی که از کنار تختخواب من به سرعت می‌گذرند. خودم را محاکمه نمی‌کنم اما می‌توانستم در زندگی پرسرعت و بی‌حاصل کارهایی انجام دهم که الان مجبور نباشم افسوس گذشته را بخورم. حتی زمانی که برگ‌ها در آرامش باد از درخت‌ها می‌ریختند، رنج‌های من مضاعف می‌شد. الان نمی‌دانم رنج مضاعف چگونه است و چیست. هر اتاقی را که اجاره می‌کردم، روز دوم اتاق را رنگ سفید می‌زدم تا از حرمان‌هایم کاسته شود.