دانلود و خرید کتاب صوتی آرش کمانگیر

کتاب صوتی آرش کمانگیر سروده‌ی حماسی و زیبای سیاوش کسرایی است که انتشارات ماه‌آوا با صدای گرم و دوست‌داشتنی رضا عمرانی ضبط و منتشر کرده است.

درباره کتاب صوتی آرش کمانگیر

آرش کمانگیر یکی از اسطوره‌های محبوب ایرانی است. گفته می‌شود او تیرانداز ماهری بوده که در زمان منوچهر برای تعیین مرز میان ایران و توران انتخاب می‌شود. او به بالای کوهی می‌رود و از آنجا تمام نیرو و توان خود را به کار می‌گیرد و تیر را پرتاب می‌کند. آرش کمانگیر پس از پرتاب تیر، بی‌جان می‌شود. در ادبیات معاصر ایران‌زمین داستان‌ها و شعرهای زیادی درباره‌ی این اسطوره یافت می‌شود که از ان جمله می‌توان به داستان آرش در قلمروی تردید نوشته‌ی نادر ابراهیمی، شعر آرش کمانگیر به قلم سیاوش کسرایی، حماسه‌ی آرش اثر مهرداد اوستا و نیز نمایشنامه‌ی آرش به قلم بهرام بیضایی اشاره کرد.

درباره سیاوش کسرایی

سیاوش کسرایی (۱۳۷۴-۱۳۰۵) شاعر، نقاش و از اعضای کانون نویسندگان ایران بود. وی سراینده منظومه مشهور آرش کمانگیر، نخستین منظومه حماسی نیمایی است. کسرایی یکی از شاگردان نیما یوشیج بود که به سبک شعر او وفادار ماند. از جمله مجموعه شعرهای به‌جای مانده از سیاوش کسرایی، می‌توان به مجموعه شعر آوا، مهره سرخ، در هوای مرغ آمین، هدیه برای خاک، تراشه‌های تبر، خانگی، با دماوند خاموش و خون سیاوش اشاره کرد. کتاب صوتی آرش کمانگیر را با اجرای رضا عمرانی بشنوید.

بخشی از کتاب صوتی آرش کمانگیر

برف می بارد؛

برف می‌بارد به روی خار و خارا سنگ.

کوه‌ها خاموش،

دره‌ها دلتنگ؛

راه‌ها چشم انتظار کاروانی با صدای زنگ ...

بر نمی‌شد گر ز بام خانه‌ها دودی،

یا که سوسوی چراغی گر پیامی‌مان نمی‌آورد،

رد پاها گر نمی‌افتاد روی جاده‌ها لغزان،

ما چه می‌کردیم در کولاک دل آشفته‌ی دم سرد؟

آنک، آنک کلبه‌ای روشن،

روی تپه، رو به روی من ...

در گشودندم.

مهربانی‌ها نمودندم.

زود دانستم، که دور از داستان خشم برف و سوز،

در کنار شعله‌ی آتش،

قصه می‌گوید برای بچه‌های خود عمو نوروز:

«...گفته بودم زندگی زیباست.

گفته و ناگفته، ای بس نکته‌ها کینجاست.

آسمان باز؛

آفتاب زر؛

باغ‌های گل؛

دشت‌های بی در و پیکر؛

سر برون آوردن گل از درون برف؛

تاب نرم رقص ماهی در بلور آب؛

بوی عطر خاک باران خورده در کهسار؛

خواب گندم‌زارها در چشمه‌ی مهتاب؛

آمدن، رفتن، دویدن؛

عشق ورزیدن؛

در غم انسان نشستن؛

پا به پای شادمانی‌های مردم پای کوبیدن؛

کار کردن، کار کردن؛

آرمیدن؛

چشم‌انداز بیابان‌های خشک و تشنه را دیدن؛

جرعه‌هایی از سبوی تازه آب پاک نوشیدن؛

گوسفندان را سحرگاهان به سوی کوه راندن؛

هم نفس با بلبلان کوهی آواره خواندن؛

در تله افتاده آهو بچگان را شیر دادن؛

نیم روز خستگی را در پناه دره ماندن؛

گاه گاهی،

زیر سقف این سفالین بام‌های مه‌گرفته،

قصه‌های در هم غم را ز نم نم‌های باران‌ها شنیدن؛

بی تکان گهواره‌ی رنگین‌کمان را

در کنار بام دیدن؛

یا، شب برفی،

پیش آتش‌ها نشستن،

دل به رویاهای دامنگیر و گرم شعله بستن..

آری، آری، زندگی زیباست.

زندگی آتش گهی دیرنده پابرجاست.

گر بیفروزیش، رقص شعله‌اش در هر کران پیداست.

ورنه، خاموش است و خاموشی گناه ماست.»