کتاب موش ها و آدم ها

کتاب موش ها و آدم ها نوشته جان اشتاین بک است که با ترجمه فاطمه حقیقی منتشر شده است. این کتاب روایتی جذاب از مرد مهربان اما کم‌هوشی است که با یک اشتباه زندگی خودش را نابود می‌کند و در خطر می‌افتد.

درباره کتاب موش ها و آدم ها

موش‌ها و آدم ها داستان دو مرد به نام‌های جرج میلتون و لنی اسمال است که با هم دوست هستند. آنها با خدمت در آخوری روزگار می‌گذرانند. آرزوی همیشگی آنها این است که روزی بتوانند خودشان جایی را بخرند و در آن خرگوش پرورش دهند. لنی باهوش نیست اما مهربان است و از بچگی عاشق چیزهای نرم و نوازش آنها بوده است؛ او بسیار قوی است و به همین دلیل مدام دچار دردسر می‌شود؛ تا این که یک روز ناخواسته هنگام نوازش موهای زن پسر ارباب، او را می‌کشد و از ترس فرار می‌کند.

کرلی، پسر ارباب با افرادش به دنبال پیدا کردن لنی راه می‌افتند. جرج هم مجبور می‌شود برخلاف سوگندی که برای حمایت از دوستش خورده با آنان همراه شود. این داستان اشتاین ‌بک، آموخته‌های او درباره زندگی مردان بی‌خانمان و بی‌چارگی آنها در پی کارگری در اصطبل‌ها است. در موش‌ ها و آدم ‌ها همه به نوعی تنها هستند و دنیای آرزوهایشان را تبدیل به پناه‌گاهی برای فرار از این تنهایی کرده‌اند. این داستان به خوبی استثمار بیچارگان و تهیدستان به دست ثروتمندان را نشان می‌دهد.

خواندن کتاب موش ها و آدم ها را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به ادبیات داستانی جهان پیشنهاد می‌کنیم.

درباره جان اشتایک بک

جان اشتاین بک یا استاین بک در سال ۱۹۰۲ در کالیفرنیا متولد شد. پدرش خزانه‌دار و مادرش معلمبود. او بعد از تحصیل ادبیات انگلیسی در دانشگاه استانفورد، در سال ۱۹۲۵ قبل از پایان تحصیل دانشگاه را رها کرد و به نیویورک رفت. در این شهر به سراغ شغل خبرنگاری رفت و بعد از دو سال به کالیفرنیا برگشت.

جان اشتاین بک مدتی به عنوان کارگر ساده، متصدی داروخانه، میوه‌چین کار کرد و به همین دلیل با مشکلات کارگران از نزدیک آشنا شد و زندگی آنها را لمس کرد. پس از آن نگهبانی خانه‌ای را پذیرفت و در این زمان فرصت کافی برای خواندن و نوشتن پیدا کرد. اولین اثرش «جام زرین» را در سال ۱۹۲۹ نوشت. نگاه انسانی و دقیق او به جهان اطرافش و چهرهٔ رنج‌کشیدهٔ خودش باعث شهرت و درخشش او در نوشتن آثاری چون موش‌ها و آدم‌ها و «خوشه‌های خشم» شد. اشتاین ‌بک در سال ۱۹۶۲ برنده جایزه نوبل ادبیات شد. مشهورترین آثار او موش‌ها و آدم‌ها (۱۹۳۷) و «خوشه‌های خشم» (۱۹۳۹) است که دومی برنده‌ جایزه پولیتزر هم شد. هردو کتاب نمونه‌هایی از زندگی طبقه کارگر آمریکا و کارگران مهاجر در دوره رکود بزرگ هستند.

احتمال می‌دهند تماس‌های اشتاین بک با نویسندگان چپ، روزنامه‌نگاران و شخصیت‌های اتحادیه کارگری بر نوشتن او تأثیر داشته باشد. او در سال ۱۹۳۵ به اتحادیه نویسندگان آمریکا، که یک سازمان کمونیستی است پیوست. اشتاین بک توسط نویسندگان تندرو لینکلن استفنس و همسرش الا وینتر راهنمایی می‌شد. از طریق فرانسیس ویتاکر، عضوی از اعضای حزب کمونیست ایالات متحده در باشگاه جان رید برای نویسندگان، اشتاین بک با سازمان دهندگان اعتصاب اتحادیه صنعتی کارگران کنسرو و کشاورزی دیدار کرد.

او در ۲۰ فوریه ۱۹۰۲ درگذشت.