کتاب بهشت خاکستری

کتاب بهشت خاکستری نوشته عطاالله مهاجرانی، نگاهی به مقوله‌ قدرت، تنهایی و ثمره‌ آن انداخته است. قدرتی که تلاش می‌کند برای مردم بهشت بسازد و در نهایت جهنمی نفرت‌انگیز تحویل می‌دهد. 

درباره‌ی کتاب بهشت خاکستری

رمان بهشت خاکستری درباره‌ی قدرت است. قدرت بی‌مهار که در خوش‌باورانه‌ترین شکل ممکن که می‌خواهد برای مردم بهشت بسازد، محصول کارش جهنم نفرت‌انگیزی است که همه از آن می‌گریزند و نه بهشت درخشنده‌ای که همه‌ انسان‌ها جذب آن شوند. 

بهشت خاکستری داستان فردی به نام جنت‌ساز است که می‌خواهد جامعه‌ای بسازد که در آن گناه جایی ندارد. حتی در ذهن افراد هم گناهی صورت نمی‌گیرد. اما چون ساختن چنین جامعه‌ای کار آسانی نیست او مجبور می‌شود تا از تمام اعمال‌های قدرت و اهرم‌های فشار استفاده کند..

کتاب بهشت خاکستری را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم 

اگر از خواندن رمان‌های ایرانی لذت می‌برید، کتاب بهشت خاکستری را بخوانید. 

درباره‌ی سید عطاالله مهاجرانی

سید عطاالله مهاجرانی در ۲ مرداد ۱۳۳۳ در اراک متولد شد. او نویسنده و سیاست‌مدار ایرانی است. مهاجرانی نماینده شیراز در دوره اول مجلس شورای اسلامی، معاون پارلمانی نخست‌وزیر در دوران نخست‌وزیری میرحسین موسوی، معاون پارلمانی رئیس‌جمهور در دوران ریاست جمهوری هاشمی رفسنجانی، عضو شورای سیاستگذاری صدا و سیما و همچنین وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در دورهٔ اول ریاست‌جمهوری محمد خاتمی بود. عطاالله مهاجرانی مدرک دکترای رشته تاریخ دارد و مدتی عضو هیئت علمی گروه تاریخ دانشگاه تربیت مدرس بود. عطاالله مهاجرانی آثار و تالیفات بسیاری دارد که از میان آن‌ها می‌توان به میناگران، سهراب‌کشان، بهشت خاکستری، حکایت همچنان باقیست و افسانه نیما اشاره کرد. او هم‌اکنون در بریتانیا سکونت دارد.

بخشی از کتاب بهشت خاکستری

سپیدی چشمانش سرخی می زد. چند مویرگ پاره شده بود. قاب چشمانش از همیشه آشکارتر به نظر می رسید. گرمی اشک را برگونه اش احساس کرد. و در لابه‌لای ریش سیاهش که گاه سایه‌ای از سپیدی را می‌شد در آن دید گم شده بود. و با سر زبان طعم شور آنرا چشید و گفت: «حتماً می‌شود؛ تاکید بر «نمی‌شود»، کار آدم‌های ناتوان و منفی‌گراست، کسانی که انتظار دارند کارها خود به خود سامان پذیرند. مدتی پیش به باغ پیرمرد عاشقی رفته بودم که بر پای کوه خانه ساخته بود. شعارش این بود «همیشه نمی‌شه می‌شه». چرا شما نومیدید و می پندارید نمی‌شود بر زمین بهشت ساخت. من می‌توانم جامعه‌ای آرمانی که مثل نگین درهمه‌ی تاریخ بدرخشد. چرا به عنایت خداوند اعتماد ندارید؟ انسان به صورت خداوند آفریده شده است، باید در جهانی خدایی زندگی کند، نه شیطانی و جهنمی. من برای زندگانی انسان برای تکامل معنوی او شرایطی بهشتی فراهم می‌کنم. شرایطی که در آن گناه اتفاق نیفتد.»

همه حاضران متحیر شدند و این جمله (گناه اتفاق نیفتد) را به گونه‌ای ادا کردند! برخی تنها زیر لب زمزمه کردند «گناه». برخی دستها را به آسمان بردند و خدا را سپاسگزاری کردند که به آنان توفیق داده تا در روزگاری زندگی کنند که گناه اتفاق نمی‌افتد. پیرمردی با حالتی که دماغش مدام تیر می‌کشید و فین فین‌اش، جملاتش را قطع می‌کرد، پرسید: «چگونه گناه اتفاق نمی افتد؟ در جامعه اتفاق نمی افتد یا در ذهن؟ می خواهید جامعه ای معصوم بسازید که هیچکس در اندیشه گناه  نباشد یا می‌خواهید امکان تحقق گناه وجود نداشته باشد. گناه یک امر عینی است یا ذهنی؟»