کتاب تشنه صلح

کتاب تشنه صلح نوشتهٔ سیدعطا الله مهاجرانی است. انتشارات امید ایرانیان این ناداستان در قالب خاطرات را روانهٔ بازار کرده است.

درباره کتاب تشنه صلح

کتاب تشنه صلح یک ناداستان در قالب خاطرات را در بر گرفته است. سیدعطا الله مهاجرانی این کتاب را درنگ و ترنم و یا تأملی در باب زندگی دانسته است. این نویسنده گفته است که فرصت‌هایی در زندگی برایش فراهم شد تا به گوشه‌وکنار جهان سفر کند؛ کنفرانس تشنهٔ صلح در شهر اسی سی در استان پروجا در ایتالیا، کنفرانس ادیان جهان در شهر سالت لیک سیتی در آمریکای شمالی، کنفرانس نویسندگان در تبعید در الجزایر، سمیناری در شهر دخله در جنوب مراکش و نیز ادامهٔ سمینار در ناوی بر ساحت اقیانوس اطلس، کنفرانس جنادریه در ریاض، سفر به سرچشمهٔ نیل سفید در آفریقا و... . این نویسنده گفته است که همهٔ این سفرها دستمایه‌ای برای اندیشه و تأمل دربارهٔ زندگی و مرگ بوده است. کتاب حاضر خاطرات سیدعطا الله مهاجرانی را در بر گرفته است.

در یک تقسیم‌بندی می‌توان ادبیات را به دو گونهٔ داستانی و غیرداستانی تقسیم کرد. ناداستان (nonfiction) معمولاً به مجموعه نوشته‌هایی که باید جزو ادبیات غیرداستانی قرار بگیرد، اطلاق می‌شود. در این گونه، نویسنده با نیت خیر، برای توسعهٔ حقیقت، تشریح وقایع، معرفی اشخاص یا ارائهٔ اطلاعات و به‌دلایلی دیگر شروع به نوشتن می‌کند. در مقابل، در نوشته‌های غیرواقعیت‌محور (داستان)، خالق اثر صریحاً یا تلویحاً از واقعیت سر باز می‌زند و این گونه به‌عنوان ادبیات داستانی (غیرواقعیت‌محور) طبقه‌بندی می‌شود. هدف ادبیات غیرداستانی تعلیم هم‌نوعان است (البته نه به‌معنای آموزش کلاسیک و کاملاً علمی و تخصصی که عاری از ملاحظات زیباشناختی است)؛ همچنین تغییر و اصلاح نگرش، رشد افکار، ترغیب یا بیان تجارب و واقعیات از طریق مکاشفهٔ مبتنی بر واقعیت، از هدف‌های دیگر ناداستان‌نویسی است. ژانر ادبیات غیرداستانی به مضمون‌های بی‌شماری می‌پردازد و فرم‌های گوناگونی دارد. انواع ادبی غیرداستانی می‌تواند شامل این‌ها باشند: جستارها، زندگی‌نامه‌ها، کتاب‌های تاریخی، کتاب‌های علمی - آموزشی، گزارش‌های ویژه، یادداشت‌ها، گفت‌وگوها، یادداشت‌های روزانه، سفرنامه‌ها، نامه‌ها، سندها، خاطره‌ها و نقدهای ادبی.

خواندن کتاب تشنه صلح را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران ناداستان و قالب خاطرات پیشنهاد می‌کنیم.

درباره سیدعطا الله مهاجرانی

سیدعطاءالله مهاجرانی در سال ۱۳۳۳ در اراک به دنیا آمد. او نویسنده و سیاست‌مداری ایرانی است که نمایندهٔ شیراز در دورهٔ اول مجلس شورای اسلامی، معاون پارلمانی نخست‌وزیر در دوران نخست‌وزیری میرحسین موسوی، معاون پارلمانی رئیس‌جمهور در دوران ریاست‌جمهوری اکبر هاشمی رفسنجانی، عضو شورای سیاست‌گذاری صداوسیما و همچنین وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در دورهٔ اول ریاست‌جمهوری محمد خاتمی بود؛ همچنین عضو هیئت‌علمی گروه تاریخ دانشگاه تربیت‌مدرس بود؛ سپس در بریتانیا ساکن شد. کتاب‌های «عیسی پسر انسان»، «»میناگران، «تشنهٔ صلح»، «قصهٔ شیرین»، «شعشعهٔ مناجات شعبانیه»، «انقلاب عاشورا»، «برف» و «حاج آخوند» از آثار مکتوب اوست. او همسر «جمیله کدیور» است.

بخشی از کتاب تشنه صلح

«عطاالله مهاجرانی: نسبت بین سیاست و قدرت از سویی، نسبت بین فرهنگ و ادبیات با سیاست و قدرت از سوی دیگر، شبیه هزارتوی بورخس می‌ماند. می‌بایست با تأنّی لایه‌های مختلف را شناسایی کرد و راهی برای برون‌رفت یا رسیدن به حقیقت یافت. دشواری از اینجاست که ما با موضوعی بغرنج رویارو هستیم. این تعبیر بغرنج یا دشوار را سقراط در تعریف هنر در رساله هیپیاس به کار برده است. منظورم این است که داوری آسان نیست. سیاست به بُعد سخت قدرت نگاه می‌کند. البته سیاست‌مدارانی بوده‌اند که از زاویه نرم فرهنگ به سیاست نگاه کرده‌اند. می‌توان واسلاو هاول را که کتابی درباره اخلاق و سیاست نوشت، از همین نوادر دانست. او استثناء بود، در عمل هم وجهه سخت سیاست بر او و آرمان او غلبه پیدا کرد.

در تاریخ ما، که بدون شک وجه غالبش استبداد است، شاهد همان وجه سخت قدرت و استبداد هستیم. گلشیری درخشان‌ترین تابلو از این وجهه را در شازده احتجاب ترسیم کرده است. بسیار تکان دهنده. تابلویی غریب و حسرت‌بار در ادبیات ما برای تبیین وجهه آدامخوار سیاست و قدرت. وقتی جلاد سر کودکی را که قرار بود ادب شود تا درس بخواند کودک خواهرزاده شازده بزرگ بود می‌بُرد و جلوی شازده می‌اندازد، شازده بزرگ می‌گوید: نبُر! اما جلاد همیشه در تمام عمر جلادی‌اش شنیده بود: ببُر! و بریده بود.

با چنین سیاستی شما به‌عنوان نویسنده چگونه مواجه خواهید شد؟ و یا نسبت بین نویسنده و سیاست و قدرت چگونه خواهد بود؟ در اینجا می‌بایست از همان تقسیم بندی معروف درباره علوم بهره گرفت: موضوع سیاست و ادبیات و غایت هرکدام چیست؟ بدون شناخت این دو زمینه و نتیجه دشوار می‌توان از نسبت سخن گفت. به تعبیر بسیار درخشان شیخ محمود شبستری در گلشن راز:

سخن‌ها چون به وفق منزل افتاد

در افهام خلایق مشکل افتاد»