تا ۸۰٪ تخفیف خرید اشتراک ۴۶هزار کتاب | با هم برای کتابخانه‌ها در ۱۰سالگی طاقچه

کتاب با بچه‌ها که کسی حرف نمی‌زند

نویسنده:کریستین بویه

مترجم:کتایون سلطانی

انتشارات:نشر چشمه

دسته‌بندی:

امتیاز:

۴.۳از ۸۸ رأیخواندن نظرات

۴٫۳

(۸۸)

خواندن نظرات

معرفی کتاب با بچه‌ها که کسی حرف نمی‌زند

کتاب با بچه‌ها که کسی حرف نمی‌زند نوشته کریستین بویه است که کتایون سلطانی ترجمه کرده است. این کتاب زندگی دختری به نام شارلوته و خانواده‌اش است. مامان شارلوته، غمگین و افسرده گوشه‌ای دراز می‌کشد و به کارهای خانه رسیدگی نمی‌کند و شروع به پیچیدن به پروپای دخترش می‌کند و سرش فریاد می‌کشد. بابای شارلوت هم از این‌ وضع عصبانی است. بین بابا و شارلوت این‌سوال مطرح می‌شود که برای مامان چه اتفاقی افتاده است؟ شارلوت به این‌نتیجه می‌رسد که باید درباره مشکل خانواده‌اش با کسی حرف بزند اما کسی که با بچه‌ها حرف نمی‌زند. این کتاب روایتی جذاب از یک خانواده است که برای گروه سنی ج نوشته شده است. در این کتاب شارلوت به عنوان یک شخصیت اصلی در مرکز داستان است.

خواندن کتاب با بچه‌ها که کسی حرف نمی‌زند را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام کودکان علاقه‌مند به ادبیات داستانی پیشنهاد می‌کنیم

پی پی جوراب بلند (جلد اول)

دوغدو، خانم سیلا و غول‌های مادربزرگ (جلد اول)

فاطمه سرمشقی

آقای هنشاو عزیز

بِورلی کلی‌‌یری

قلب، تخم مرغ و همه چیزهای شکستنی

چطوری خیلی بد خط بنویسیم

دعاهایی برای صلح جهانی

جین گودال

یک پیاده روی طولانی تا آب

لیندا سو پارک

نظرات کاربران

مشاهده همه (۴۸)

منصوره مصطفی زاده

۱۳۹۹/۰۴/۱۳

مادر شارلوته عجیب و غریب شده. دیگر خبری از آن مامان قشنگ و خوشحال نیست. چه اتفاقی افتاده؟ بچه‌ها می‌گویند مامانش خل و چل شده... ولی گویا اسمش چیز دیگری‌ست: افسردگی! به نظرم این کتاب برای کودکی که با مساله افسردگی

- بیشتر

Elham jannesari

۱۳۹۹/۰۵/۱۱

در قسمت های مختلف کتاب به ما اهمیت «گفت و گو کردن» یادآوری میشه. دختر بچه ای که مادرش دچار افسردگی میشه ولی سعی نمیکنه با دخترش درباره ی حالش صحبت کنه. پدری که دائماً بیماری همسرش رو انکار میکنه

- بیشتر

𝒌𝒆𝒓𝒎 𝒌𝒆𝒕𝒂𝒃📚🕊️

۱۴۰۰/۰۵/۰۸

واقعا محشرهههه🥺🤧 خیلی دوسش دارم❤️فوق العاده اس🤓 کاش ادامه داشت....

مریم کریم زاده

۱۳۹۹/۰۸/۱۹

حس کردم این حرفها از دهان دختر کوچولوی خودم بیرون میاد. . روی من یکی که خیلی تاثیر گذاشت. .یادمان باشد با بچه ها حرف بزنیم اول دلم برای مادربچه سوخت و بعد برای خود بچه............... شاید یک بخش.مهم که این مشکل رو به وجود

- بیشتر

Book worm

۱۳۹۹/۰۲/۲۸

عالللللللیییییی من دوست داشتم

Anita

۱۳۹۹/۰۱/۱۲

کتاب بسیار خوبی هست برای چهارم دبستان به بعد خوب هست اما چون تصویری نداره و نوشته هایش زیاد هست کودکان زیاد خوششان نمی یاید ولی برای نوجوانان کتاب جذاب و خوبی هستش

Yasna

۱۳۹۸/۱۲/۲۹

عالی بود 😍😗😙😘😚

🌈maryaysa🌈

۱۳۹۹/۰۷/۲۷

خیلی خیلی عالیه. به نظرم برای این کتاب اسم با بچه ها کسی حرف نمی زند خیلی مناسبه. حتما حتما حتما بخونیییییییید👍👍👌👌

نسیم

۱۳۹۹/۰۵/۱۸

کتاب خوب جذاب، واقعا بچه ها نیاز دارن باهاشون حرف زده بشه.مامان لولا عالی بود.

کاربر ۱۴۲۰۸۱۴

۱۳۹۹/۰۱/۰۷

عالیه

بریده‌هایی از کتاب

مشاهده همه (۲۸)

کوچولو که بودم، مامانم قشنگ‌ترین زن دنیا بود؛ این را دیگران هم می‌گویند. زنی که موهای خیلی بلند و طلایی داشت

Helia

به خانه که برگشتم، اولش کسی در را به رویم باز نکرد. هی زنگ زدم و زنگ زدم، اما بی‌فایده بود و از خانه هیچ صدایی نمی‌آمد. بعدش خانه را دور زدم و تندتند به در تراس مشت کوبیدم، اما همچنان هیچ خبری نشد. یواش‌یواش داشتم از کوره درمی‌رفتم. به نظرم این یک کار را دیگر می‌شد از مامان انتظار داشت؛ این‌که دست‌کم وقتی از مدرسه می‌آیم، خانه باشد و در را به رویم باز کند! خدایی‌اش این یک کار را که می‌توانست بکند، مامان‌خانمی که دیگر دست به هیچ کاری نمی‌زد و این اواخر، مدام آبرویم را پیش مردم می‌برد...

💕Adrien💕

یک‌بار دیگر مامان را نگاه کردم. همچنان ایستاده بود آن‌جا، طوری که انگار در جایی بی‌نهایت دور باشد، یا همه‌چیز و همه‌کس از او دورِ دور باشد.

Elham jannesari

هیچ‌کس دلش نمی‌خواد از همه‌چیز بیزار باشه. فقط بعضی وقت‌ها زندگی به‌قدری سخت به نظر می‌آد که آدم خیال می‌کنه دیگه تحملش رو نداره. اما این احساس می‌تونه تغییر کنه! آدم فقط باید اون‌قدر شهامت داشته باشه که با صدای بلند و بی‌رودربایستی کمک بخواد.»

mohammadpour

به گمانم مامان‌بزرگ‌ها خیلی زود فهمیدند که اوضاع ما دیگر مثل سال‌های قبل نیست. چون همه‌جا کثیف بود و خیلی چیزها درهم برهم این‌ور و آن‌ور افتاده بود و من دیگر حتی یک پولوور تمیز نداشتم. مطمئناً در این مورد با بابا هم حرف زده بودند و شاید حتی با مامان. البته نمی‌توانم دقیقاً بگویم صد درصد این کار را کرده بودند یا نه. آخر از کجا بدانم؟ با بچه‌ها که کسی حرف نمی‌زند.

مریم کریم زاده

اگر جای خدا بودم، دنیا را شبیه افسانه‌ها می‌ساختم، دنیایی با افسونگرها و جادوگرها و همچنین با فرشته‌ها و پری‌ها. دنیایی که در آن به پاداش هر کار خوبی، سه آرزوی آدم برآورده می‌شود.

sara.m95

فصل ۱ به خانه که برگشتم، اولش کسی در را به رویم باز نکرد. هی زنگ زدم و زنگ زدم، اما بی‌فایده بود و از خانه هیچ صدایی نمی‌آمد. بعدش خانه را دور زدم و تندتند به در تراس مشت کوبیدم، اما همچنان هیچ خبری نشد. یواش‌یواش داشتم از کوره درمی‌رفتم. به نظرم این یک کار را دیگر می‌شد از مامان انتظار داشت؛ این‌که دست‌کم وقتی از مدرسه می‌آیم، خانه باشد و در را به رویم باز کند! خدایی‌اش این یک کار را که می‌توانست بکند، مامان‌خانمی که دیگر دست به هیچ کاری نمی‌زد و این اواخر، مدام آبرویم را پیش مردم می‌برد...

Book worm

tasnim

می‌گوید: «دیرک؟ گفتی دیرک؟ عجب! چه آدم مهمی اظهارنظر کرده! ببینم، نکنه ایشون در این مورد تخصص دارن و ما خبر نداشتیم! وقتی چنین چیزهایی می‌شنوم، از عصبانیت می‌خوام منفجر بشم.» و از جایش بلند می‌شود و می‌رود قوری قهوه را می‌آورد و می‌گذارد روی میز و دوباره برای خودش قهوه می‌ریزد.

🌈maryaysa🌈

در گامِ مینور می‌شود آهنگ‌های خیلی قشنگی زد. آهنگی که در این گام بنوازی، غم‌انگیز اما دلچسب است. برای همین، خیلی وقت‌ها با استفاده از این گام، ملودی‌هایی از خودم می‌سازم و در آن حال، احساسی به من دست می‌دهد که بگویی‌نگویی گریه‌ام

Book worm

اُما میا دیگر به خانهٔ ما آمده. همه‌جا را جمع‌وجور کرده و جارو زده و حالا با سطل زمین‌شویی این‌ور و آن‌ور می‌دود. هرازگاهی زمزمه می‌کند: «همه‌جا رو گند گرفته بود! دیگه واقعاً وقتش بود یکی بیاد و دستی به این‌جا بکشه...»

کاربر

بعدازظهر می‌روم پیش لولا. راستش الآن باید خیلی بیش‌تر از وقت‌های دیگر از دیدنم خوشحال شود، اما چون نمی‌داند ممکن بود بمیرم و او مجبور شود بگویی‌نگویی برای خودش دنبال دوستی جدید بگردد، رفتارش مثل همیشه است.

کاربر

فصل ۱۵ به خانه که برگشتم، اولش کسی در را به رویم باز نکرد. هی زنگ زدم و زنگ زدم، اما بی‌فایده بود و از خانه هیچ صدایی نمی‌آمد. بعدش خانه را دور زدم و تندتند به درِ تراس مشت کوبیدم، اما همچنان هیچ خبری نشد. یواش‌یواش داشتم از کوره درمی‌رفتم. به نظرم این یک کار را که دیگر می‌شد از مامان انتظار داشت؛ این‌که دست‌کم وقتی از مدرسه می‌آیم، خانه باشد و در را به رویم باز کند! خدایی‌اش این یک کار را که می‌توانست بکند، مامان‌خانمی که دیگر دست به هیچ کاری نمی‌زد و این اواخر، مدام آبرویم را پیش مردم می‌برد... بله، و بعدش فهمیدم ماجرا از چه قرار بوده و آن وقت فهمیدم که خیلی چیزها ممکن است بدتر از آن چیزی شود که آدم فکر می‌کند، و حرف‌هایی که خانم معلم دربارهٔ برآورده شدن آرزوها می‌گوید، تمامش کشک است!

😇 • Helia • 😇

! Astronaut

مامانِ لولا گفت: «شارلوته می‌دونی چیه؟ بعضی وقت‌ها آدم دمغ و گرفته‌احوال می‌شه و رمق هیچ کاری رو نداره. نمی‌تونه مثل همیشه کار کنه، احساس می‌کنه یه کوه ریخته روی سرش؛ یه کوه سنگین و بزرگ و خاکستری. در این حالت آدم احساس می‌کنه دیگه توان هیچ کاری رو نداره و این وضعیت تا ابد همین‌طوری می‌مونه، اما این حالت از بین می‌ره.»

مریم کریم زاده

خودم هم دقیقاً نمی‌دانم از کِی همه‌چیز تغییر کرد. مطمئناً تغییرها در زمان مشخصی شروع شده بود؛ اما خیلی آهسته، من اصلاً متوجه نشده بودم. احتمالاً روزی از روزها مامان به طور ناگهانی از آشپزی و پختن غذاهای سالم دست برداشته بود، یا شاید خیلی وقت‌ها اتاق‌نشیمن‌مان نامرتب و به‌هم‌ریخته می‌ماند و من اصلاً حواسم به این موضوع نبود، چون در کُل به این‌جور چیزها زیاد اهمیت نمی‌دهم، آره، حتماً دلیلش همین بود. اما این‌که مامان یکهو بدخلق شده بود و دم‌به‌دقیقه سرم جیغ می‌کشید، چیزی بود که کاملاً متوجهش می‌شدم. از همه بدتر وقت‌هایی بود که بایستی دوباره راه می‌افتادم بروم کلاس پیانو و مامان می‌دید دفتر نت‌هایم، همچنان کنار پیانو و درست همان گوشه‌ای افتاده که هفتهٔ قبل انداخته بودمش.

Reyhane

انگار می‌خواهد من تک‌تک حرف‌هایش را به خاطر بسپارم. «چیزی که برای مادرت اتفاق افتاده، برای هر کسی ممکنه اتفاق بیفته. آدم کاملاً ناگهانی به جایی می‌رسه که دیگه همه‌چیز به نظرش ناامیدکننده می‌آد، ناامیدکننده و پوچ و بی‌معنی و غیرواقعی، و تو این حالت، آدم از همه‌چیز وحشت داره. اما شارلوته باور کن این حالت قابل‌تغییره! آدم فقط باید ببینه چه مشکلی تو زندگیش هست که همه‌چیز به نظرش اون‌قدر تیره و بیهوده می‌آد.»

نور

من و مامان همیشه برای خودمان برنامه‌ای ترتیب می‌دادیم و باهم وقت می‌گذراندیم. اما طبیعی است که دیگر جزءبه‌جزء برنامه‌هایمان را به یاد ندارم. فقط این را می‌دانم که تقریباً هرروز از خانه می‌زدیم بیرون و خیلی وقت‌ها به پارک می‌رفتیم. آخر آن وقت‌ها هنوز ساکن این روستا نشده بودیم و در شهر زندگی می‌کردیم. یک‌عالم از مامان‌ها و بچه‌هایشان همیشه بعدازظهرها جمع می‌شدند توی قسمت تاب و سرسرهٔ پارک. مامان‌ها با خودشان فلاسک چای می‌آوردند و ظرف‌های پلاستیکیِ پُر از بیسکویت‌های کره‌ای. سیب هم می‌آوردند. متأسفانه از شکلات و آب‌نبات و این‌جور چیزها خبری نبود، چون برای دندان‌ها خوب نیست. بااین‌حال همیشه پیک‌نیک‌های باحالی داشتیم. تنها ایرادش این بود که مادرها زیادی سرشان به کار خودشان گرم بود و تمام‌مدت باهم درددل می‌کردند و حرف می‌زدند، درحالی‌که ما بچه‌ها دوست داشتیم مامان‌مان با ما بازی کند.

دیبا جون

بابا نعره زد: «خانوم نمی‌دونه!» بعدش شانه‌هایم را خیلی محکم گرفت و پرسید: «کِی؟ خواهش می‌کنم دیگه از جواب دادن طفره نرو و راستش رو بگو. آخرین‌بار کِی تو این خونه ناهار درست‌وحسابی داشتین؟» نفسی عمیق کشیدم. از شدت ترس مغزم از کار افتاده بود. فقط این را می‌دانستم که حتی اگر خیلی هم به مغزم فشار بیاورم، واقعیت این است که آخرین‌بار، ماه‌ها قبل، غذای گرم خورده بودم. گفتم: «دیروز.» با تمام توانم سعی کردم بلند و رسا حرف بزنم. بااین‌حال صدایم زیغ‌زیغو از کار درآمد. «دیروز. دلمهٔ کلم داشتیم.» این را که گفتم بابا شانه‌هایم را ول کرد و ناتوان و خسته نشست روی صندلی و سرش را گذاشت روی ستون دست‌هایش. به مامان گفت: «کار به جایی رسیده که این بچه مجبوره به خاطر تو دروغ بگه.» دیگر نعره نمی‌کشید. کاملاً آرام حرف می‌زد، اما همین آرام حرف زدنش به نظرم ترسناک و نگران‌کننده می‌آمد.

Reyhane

اگر بیش از این بمانم این‌جا، بی‌بروبرگرد می‌میرم. پیش از آن‌که گرسنگی کارم را یکسره کند، مطمئناً از سرما یخ می‌زنم و تمام. پاهایم طوری یخ کرده‌اند که راستی‌راستی درد گرفته‌اند. در زمان‌های قدیم انگشتان پاهای بچه‌ها از سرما ورم می‌کرد و کبود می‌شد. تا حالا هیچ‌وقت انگشت پاهایم ورم نکرده بود، اما حالا دیگر با این درد آشنا شده‌ام.

کاربر

حجم

۹۴٫۴ کیلوبایت

سال انتشار

۱۳۹۷

تعداد صفحه‌ها

۷۷ صفحه

حجم

۹۴٫۴ کیلوبایت

سال انتشار

۱۳۹۷

تعداد صفحه‌ها

۷۷ صفحه

قیمت:

۲۷,۰۰۰

۱۳,۵۰۰

۵۰%

تومان