کتاب تنهایی اعداد اول

تنهایی اعداد اول رمانی نوشته پائولو جوردانو، ادیب و فیزیکدان ایتالیایی است. این کتاب اولین اثر ادبی جوردانو است که در مدت کوتاهی توجه بسیاری از منتقدان و اهالی ادبیات را به خود جلب کرد و در سال ۲۰۰۸ برندهٔ جایزهٔ استرگا، جایزهٔ کمپیلو و جایزهٔ ادبی مرک سرونو شد.

 این کتاب همچنین به‌عنوان نامزد دریافت جایزهٔ فمینا و جایزهٔ رمان برتر اروپا، در سال ۲۰۱۰ در فهرست برترین کتاب‌های ادبی اروپا جای گرفت.

 درباره کتاب تنهایی اعداد اول

 داستان در شهر تورین و میان سال‌های ۱۹۸۳ تا ۲۰۰۷ می‌گذرد. دختر و پسری به اسم آلیس دلاروکا و ماتیا بالوسینو از هفت، هشت سالگی با زندگی تلخ و انواع ناکامی مواجه می‌شوند. آلیس عکاس می‌شود و ماتیا دکترای ریاضی می‌گیرد. آلیس در حادثه‌ای هنگام اسکی‌بازی فلج می‌شود. او که به اجبار پدرش اسکی بازی می‌کرده بعد از حادثه دچار سرخوردگی و نفرت می‌شود و سال‌های نوجوانی و جوانی را در حسرت یک زندگی سالم و عادی می‌گذراند. ماتیا هم در حادثه‌ای خواهر دوقلویش را از دست می‌دهد. او دچار عذاب وجدان است چون خودش را مسبب مرگ خواهرش می‌داند.

آلیس و ماتیا در نوجوانی کنار هم قرار می‌گیرند اما با این که حس مشترکی دارند به ناچار از هم فاصله می‌گیرند و هرکدام راه جداگانه‌ای می‌روند. 

جوردانو در تنهایی اعداد اول به‌کمک روایت‌های موازی خواننده را در جریان اتفاقات زندگی آلیس و ماتیا می‌گذارد. آلیس و ماتیا شخصیتی چندوجهی دارند. هر دو رازی نزد خود دارند که آن‌ها را به فردی پیچیده و مرموز تبدیل می‌کند. جوردانو با قرار دادن هرکدام از آن‌ها در موقعیت‌های مختلف و با به خدمت گرفتن راوی سوم‌شخص، که به‌صورت دانای کل ظاهر می‌شود، می‌کوشد خواننده را با زوایای ذهنی شخصیت‌های داستان آشنا سازد.

آلیس که  ذهنی همیشه گرفتار دارد چون نمی‌تواند از بار جسمش بگریزد و ماتیا که از رفتن به هر جمع و مهمانی و ذاشتن زندگی معمولی گریزان است، برای او زندگی تابعی از ریاضی است. ماتیا به روابطْ ریاضی‌وار می‌نگرد و با چند تئوری بازی می‌کند، از جمله تئوری اعداد اول دوقلو. جهانی با الگوی ریاضی برای خود ساخته و از همان جهان چشم‌انداز خودمحورانهٔ خود را ترسیم می‌کند. ماتیا فکر می‌کند او و آلیس مثل اعدادِ اولِ دوقلو هستند؛ اعدادی مثل ۱۱ و ۱۳. اعداد اولی در کنار هم، با فاصله‌ای همیشگی!

تنهایی اعداد اول نوعی جست‌وجو برای صعود به درون ذهن است و نویسنده، با واکاوی، تحلیل روان‌کاوانه شخصیت‌ها و تکرار و رجعت روان‌شناسانه و زبانی، به مرز شناخت می‌رسد و وجود نوعی خلأ تفاهم و عشق را در زندگی امروز نشان می‌دهد.

براساس این رمان، فیلمی به‌کارگردانی ساوریو وستانتزو در استودیو مدوزافیلم ساخته شد. فیلم تنهایی اعداد اول با شرکت بازیگرانی چون ایزابلا روسلینی، آلبا روهر واچر، فیلیپو تیمی، مایوریتزیو دونادونی و لوکا مارینلی در سال ۲۰۱۰ در جشنوارهٔ فیلم ونیز به‌نمایش درآمد.

خواندن کتاب تنهایی اعداد اول را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

علاقه‌مندان به رمان‌های درون‌نگر و روان‌شناسانه را به خواندن این رمان جذاب دعوت می‌کنیم.

بخشی از کتاب تنهایی اعداد اول

پنج سال بیشتر نداشت که معنای تفاوت را فهمید. ماتیا و خواهر دوقلویش به هم شباهت داشتند، اما متفاوت بودند. این همهٔ ماجرا بود که ماتیا خیلی زود درک‌اش کرد. پنج سال و نیم پیش، وقتی هنوز در رحم مادر بودند، تنها یک حادثه مسیر زندگی هر دو را تغییر داد. لیز خوردن آدله در ماه‌های میانی بارداری و افتادنش از پله، به دوقلوها آسیب سختی زد. اما فقط یک قُل آسیب دید، مایکلا. او با آن چهرهٔ شاداب کودکانه‌اش ساعت‌ها پشت پنجره می‌نشست و با شنیدن هر کلمه‌ای می‌خندید. حتی اگر چیزی برای خندیدن وجود نداشت، مایکلا باز هم می‌خندید.

ماتیا عاشق خواهرش بود. روزهایی که آدله برای خرید بیرون می‌رفت و در خانه تنها می‌گذاشت‌شان، ماتیا سایهٔ مهربانی‌اش را بر سر مایکلا، که میکی صدایش می‌کرد، می‌گستراند. موهای میکی را شانه می‌کرد، صورتش را می‌شست، نوازش‌اش می‌کرد، قصه تعریف می‌کرد و روی پشتش می‌نشاند و بازی‌اش می‌داد. رابطهٔ عاطفی ماتیا و مایکلا تا قبل از ورود آن‌ها به مدرسه بی‌نظیر بود؛ سرشار از محبت، همدلی و حمایت.

اولن جرقه‌های تفاوت وقتی زده شد که میکی در پنج‌سالگی هنوز نمی‌توانست پدر و مادرش را با الفاظ صحیح صدا کند: بائو... نانا...

دکتر متخصص گفتاردرمانی در اولین جلسهٔ درمان، به‌شکل دایره، ستاره، مثلث و مربع، اسباب‌بازی‌هایی را جلوی چشمان میکی گرفت.

«خُب، میکی، بگو ببینم، ستاره کدوم از ایناست؟ با دست نشونم بده...»

و میکی بدون کوچک‌ترین واکنشی، انگار کر شده باشد، خیره به سقف مانده بود و می‌خندید.

«میکی! یه بار دیگه ازت می‌پرسم، ستاره کدوم از این شکل‌هاست؟»

و باز هم جوابی نشنید.

پدر عصبی بود و از شدت اضطراب روی پا بند نبود. از این گوشه به آن گوشه می‌رفت و از قیافه‌اش معلوم بود کلی سؤال در ذهنش رژه می‌روند.