کتاب یادداشت های پیک ویک (جلد اول)

کتاب حاضر جلد اول رمان بلند ۵۷ فصلی یادداشت‌های پیک ویک، اولین اثر داستانی نویسنده شهیر انگلیسی، چارلز دیکنز است. دیکنز این اثر را در سال ۱۸۳۶ و در ۲۴ سالگی خود نوشت.

درباره کتاب یادداشت‌ های پیک ویک

این داستان بلند که ما را با طنز ناب انگلیسی آشنا می‌کند، نوزده ماه بعد از انتشار توانست موفقیت بزرگی در میان مخاطبانش به دست آورد. آقای ساموئل پیک‌ویک صاحب باشگاه پیک‌ویک است. باشگاهی که مهم‌ترین لوکیشن‌ رمان است و در آن خیلی از شخصیت‌های کتاب با هم روبه‌رو می‌شوند و ماجراهایی می‌آفرینند.

یادداشت‌های پیک‌ویک ابتدا به صورت پاورقی چاپ می‌شد، برای همین ساختار شکل‌یافته یک رمان معمولی را ندارد، در عوض مملو از خرده‌روایت‌هایی است که هرکدام به تنهایی می‌توانند موضوع اصلی باشند. خرده‌روایت‌هایی که با نخ تسبیح آقای ساموئل پیک ویک و باشگاهش به هم متصل می‌شوند.

شخصیت‌ها در این رمان بسیار زیادند و در ابتدای کتاب معرفی می‌شوند، هرکدام از آنها سودایی در سر دارند و خالق روابطی پیچیده و پی‌درپی می‌شوند تا جهان تازه‌ای را پیش چشم ما بگشایند.

ساختار رمان پیک‌ویک به دیکنز این امکان را می‌داد تا آزادانه و رها از هر قید و بندی دیده‌ها و شنیده‌ها و عقایدش را درباره دنیای پیرامونش بر کاغذ آورد و باز هم مثل همیشه تصویری گویا و جامع از جامعه دوران ویکتوریایی انگلستان و پایتختش بدهد، با این تفاوت که لندن رمان پیک‌ویک بسیار زنده‌تر و پرجنب‌وجوش‌تر است چرا که نبوغ دیکنز در این اثر با رویکردی طنازانه همراه شده است تا بتواند شخصیت‌های نامعمول و گاهی عجیب خود را در متن رمان جا بیندازد و برای خواننده کاملا ملموس کند.

این اثر یک رمان غیر جدی است که با لحن پرشور حرارات جوانی ۲۴ ساله نوشته شده؛ رمانی که در طنز آن یک نوع بی‌خیالی شادمانه احساس می‌شود.

خواندن کتاب یادداشت‌ های پیک ویک را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به ادبیات داستانی پیشنهاد می‌کنیم.

درباره چارلز دیکنز

چارلز جان هوفام دیکنز ۷ فوریه ۱۸۱۲ متولد شد. از کودکی مجبور بود تا در کارخانه کار کند. پدرش که قادر نبود بدهی‌هایش را پرداخت کند زندانی شده بود. وقتی دوران حبس پدر تمام شد، دیکنز به تحصیلاتش ادامه داد. سپس کارمند دفتر یک وکیل و بعد گزارشگر روزنامه شد. کتاب‌های مشهور او نیکلاس نیکلبی، سرود کریسمس، دیوید کاپرفیلد، آرزوهای بزرگ، الیور تویست و داستان دو شهر است. از کتاب‌های او تا به حال اقتباس‌های سینمایی و تئاتری بسیاری صورت گرفته است.

جیمز جویس نویسنده مشهور معاصر، چارلز دیکنز را بعد از شکسپیر تاثیرگذارترین نویسنده‌ی انگلیسی‌زبان می‌داند. دیکنز در ۹ ژوئن۱۸۷۰ به طور ناگهانی و بر اثر سکته قلبی از دنیا رفت. مزار او اکنون در کلیسای وست‌مینیستر در بخش ویژه نویسندگان معروف به کنج شاعران در لندن جای دارد. در سال ۱۹۲۵، خانه‌ای که دیکنز برای مدتی در آن زندگی می‌کرد، حالا تبدیل به موزه‌ای درباره زندگی او شده است.

بخشی از کتاب یادداشت‌ های پیک ویک؛ جلد اول

دبیر جلسه ــ که ما گزارش زیر را مدیون یادداشت‌های او هستیم ــ اضافه می‌کند که بینندهٔ عادی شاید هیچ‌چیز فوق‌العاده‌ای را در این سر طاس و عینک گرد که هنگام خواندن مواد فوق با دقت به صورت او (منظور صورت دبیر جلسه) خیره شده بود، مشاهده نکند. اما برای آنان که می‌دانستند مغز بزرگ پیک‌ویک در زیر آن پیشانی کار می‌کند و چشمان خندانش در پشت آن عینک می‌درخشند، این منظره به‌راستی جالبِ توجه بود. مردی که آبگیرهای عظیم هامستد را تا سرچشمه‌های‌شان دنبال کرده و جهان دانش را با نظریهٔ ماهی آبنوسش به هیجان آورده بود، آن‌جا بود آرام و بی‌حرکت، همچون آب‌های عمیق آبگیری در یک روز یخ‌بندان و یا گونه‌ای از ماهی آبنوس در دورترین نقطهٔ پارچی سفالین. این منظره تا چه اندازه گیراتر گردید زمانی که این مرد مشهور به فریاد یک‌صدای " پیک‌ویک" ‌ از سوی پیروانش به جنبش و حرکت درآمد، از صندلی ویندسور که قبلاً بر روی آن نشسته بود، به‌آرامی بالا رفت و باشگاهی را که خود بنیان نهاده بود، خطاب قرار داد. یک نقاش با این صحنهٔ مهیج چه‌ها که نمی‌توانست بکند! پیک‌ویکِ سخنور یک دست را در پس دنباله‌های کت خویش پنهان کرده و دیگری را در هوا به حرکت درآورده بود تا به سخنرانی پرشور و درخشانش یاری رساند. ایستادن او آن بالا، شلوار چسبان و ساق‌بندهایی را نمودار ساخته بود که اگر بر تن فردی عادی قرار داشتند، شاید مورد توجه قرار نمی‌گرفتند. اما زمانی که پیک‌ویک آن‌ها را بر تن می‌کرد (اگر بتوان چنین عبارتی را به کار برد)، بهت و احترام را در دیگران ایجاد می‌نمود. پیرامون او مردانی قرار داشتند که داوطلب شده بودند تا در خطراتِ سفرهایش شرکت کنند و در افتخار اکتشافاتش سهیم گردند. در سمت راست، آقای تریسی تاپمن قرار داشت؛ تاپمنِ بسیار احساساتی، که به دانش و تجربهٔ سال‌های میان‌سالی خویش شور و علاقهٔ یک نوجوان را به شکل جذاب‌ترین و بخشش‌پذیرترین ضعف انسانی یعنی عشق به مقدار فراوانی افزوده بود. گذر زمان و تغذیهْ آن اندامی را که زمانی رویایی می‌نمود، وسعت بخشیده؛ جلیقهٔ ابریشمین سیاه‌رنگ روزبه‌روز بزرگ‌تر شده؛ اینچ‌به‌اینچ زنجیر طلای زیر آن از دید آقای تاپمن بیشتر پنهان شده؛ و چانهٔ پهنش به‌تدریج به مرزهای کراوات سفید دست‌اندازی نموده بود؛ اما روح تاپمن با هیچ تغییری آشنا نشده بود؛ ستایش جنس لطیف هنوز وجودش را در چنگ خویش داشت. اسنودگراس شاعر در سمت چپ رهبر بزرگش نشسته بود و در کنار او وینکل ورزشکار قرار داشت. اسنودگراس به طرزی شاعرانه در کتی آبی‌رنگ و عجیب با یقه‌ای از پوست سگ پیچیده شده، و وینکل با کت سبز تیرهٔ نو، دستمال‌گردن چهارخانه و لباس قهوه‌ای و کاملاً چسبان جلوه‌ای خاص یافته بود.