کتاب یادداشت‌های پنج ساله

کتاب «یادداشت‌های پنج ساله» نوشتهٔ گابریل گارسیا مارکز با برگردانی از بهمن فرزانه در نشر ثالث چاپ شده است. این کتاب مجموعه یادداشت‌های پراکنده گابریل گارسیا مارکز نویسنده کلمبیایی برنده جایزه نوبل ادبیات در طول بازه سال‌های ۱۹۸۰ تا ۱۹۸۴ است.

درباره کتاب یادداشت‌های پنج ساله

«یادداشت‌های پنج‌ساله» نه رمان است، نه مقاله و نه مجموعه‌داستان بلکه تعدادی از  یادداشت‌های مارکز دربارهٔ موضوعات مختلف است که در یک مجموعه گردآوری شده است . جهان‌بینی این نویسنده را به‌خوبی نشان می‌دهد. موضوعات این کتاب از جایزه نوبل، که شبحش در مواقعی از سال روی سر نویسنده‌ها می‌افتد، هست تا بدیمنی نوبل گرفتن و عقاید مارکز درباره نوشتن و سیاست و آمریکا و... .

 هرچند که گفتیم این کتاب نه رمان است و نه داستان‌، اما شیوهٔ روایتش به جذابیت داستان‌ها و رمان‌های مارکز است. مطالعهٔ این کتاب از این جنبه که با سایر آثار مارکز متفاوت است و خود حقیقی او را بهتر و بدون مانعی نشان می دهد، برای دوست‌داران آثار مارکز می‌تواند تجربه‌ای جذاب باشد.

 کتاب یادداشت‌های پنج ساله را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب به علاقه‌مندان به آثار گابریل گارسیا مارکز پیشنهاد می‌شود.

درباره گابریل گارسیا مارکز

گابریل گارسیا مارکز در سال ۱۹۲۸ در کلمبیا به دنیا آمد. او داستان‌نویس و رمان‌نویسی است که به حرفۀ روزنامه‌نگاری نیز مشغول بود. مارکز خبرنگار و منتقد فیلم نیز بود و نمایشنامه و فیلمنامه هم می‌نوشت. برخی گابریل گارسیا مارکز را محبوب‌ترین و شاید بهترین نویسنده در اسپانیا، پس از سروانتس، می‌دانند. این نقل قولی از کارلوس فونتس (نویسنده) است.

مارکز در کودکی، پیوسته، در معرض افکار، باورها و قصه‌های خیالی و خرافاتی مردم اطراف‌اش بود. به‌طوری‌که تفکیک خیال و واقعیت از یکدیگر برایش سخت و دشوار شده بود. این نویسندۀ مشهور، در دوران جوانی، در رشتۀ حقوق تحصیل می‌کرد اما آن را رها کرد و به نوشتن روی آورد.

گابریل گارسیا مارکز نخستین داستان خود را در سال ۱۹۴۶ در یک روزنامه به چاپ رساند. این داستان «سومین استعفا» نام داشت.

درون‌مایه‌های تاریخی که حاصل و نشان‌دهندۀ شناخت گابریل گارسیا مارکز از کشورش است، در آثار او هویداست. سبک نگارشی مارکز را رئالیسم جادویی می‌دانند. این سبک، در بستری واقع‌گرایانه، حاملِ رخدادهایی غیرواقعی است.

برخی از آثار وی عبارت‌اند از: صد سال تنهایی، عشق سال‌های وبا، شرح وقایع پیشگویی‌های مرگ، تشکیلات سری شیلی، ژنرال در دخمه پرپیچ و خم، مهاجر غریبه، عشق و مصیبت‌های دیگر، حقیقت ماجراجویی‌های من، هیچکس حق ندارد برای سرهنگ نامه بنویسد، اسیر ساعت شیطانی، یک روز پس از شنبه، خاکسپاری بزرگ مامان و... .

گابریل گارسیا مارکز در سال ۲۰۱۴ در مکزیکوسیتی درگذشت.

بخشی از کتاب یادداشت‌های پنج ساله

کمی به ظهر مانده بود که به شهر آرتزو رسیدیم. دو ساعت تمام دنبال قصری گشتیم که میگل اوترو سیلوا، نویسنده اهل ونزوئلا، در آن گوشه زیبای منطقه توسکانا خریده بود. قصری که در واقع قلعه‌ای بود متعلق به قرون وسطی. یکشنبه‌ای بود در اوایل ماه اوت، داغ و پرسر و صدا، و پیدا کردن کسی در خیابان‌ها برای پرسیدن آدرس کار آسانی نبود. خیابان‌ها فقط مملو بود از توریست‌های خارجی. بعد از مدتی تلاش بی‌نتیجه بار دیگر سوار ماشین شدیم، از شهر خارج شدیم و به جاده‌ای رسیدیم که هیچ تابلویی برای راهنمایی نداشت. اما یک پیرزن غازچران به دقت برای ما توضیح داد آن قصر در کجاست. قبل از آن‌که از او خداحافظی کنیم از ما پرسید خیال داریم شب را در آن‌جا بگذرانیم؟ همان‌طور که واقعآ قرار بود در جواب گفتیم فقط برای صرف ناهار به آن‌جا می‌رویم. گفت: «خدا را شکر! چون آن خانه مملو از شبح است.» من و همسرم به اشباح اعتقادی نداریم، به خصوص در روز روشن. پس به خرافاتِ از سر ساده‌لوحی او خندیدیم، ولی بچه‌ها خیلی خوشحال بودند که عاقبت می‌توانند یک شبح تمام و کمال را به چشم ببینند.

میگل اوترو سیلوا که علاوه بر آن‌که نویسنده خوبی است، میزبانی عالی و بسیار خوش غذاست با ناهاری فراموش‌نشدنی در انتظار ورود ما بود. چون کمی دیر کرده بودیم فرصت نشد داخل قصر چرخی بزنیم و بعد سر میز برویم.