کتاب پیامی در بطری

کتاب پیامی در بطری با عنوان انگلیسی Message in a bottle، نوشته نیکلاس اسپارکس با ترجمه نفیسه معتکف، در سال ۱۳۹۵ توسط انتشارات لیوسا منتشر شده است. این رمان عاشقانه داستانی درباره‌ی امید، فقدان و جست‌وجوی دوباره‌ی عشق را روایت می‌کند و با محوریت یک پیام اسرارآمیز در بطری، زندگی شخصیت‌های اصلی را به هم پیوند می‌زند. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب پیامی در بطری اثر نیکلاس اسپارکس

کتاب پیامی در بطری از نیکلاس اسپارکس یک رمان عاشقانه است که با روایتی خطی، به زندگی شخصیت‌هایی می‌پردازد که هریک با زخم‌ها و خاطرات گذشته‌ی خود دست‌وپنجه نرم می‌کنند. این کتاب با تمرکز بر مفهوم تصادف‌های سرنوشت‌ساز و تأثیر یک پیام ساده بر زندگی انسان‌ها، فضایی احساسی و تأمل‌برانگیز خلق کرده است.

داستان از زاویه‌ی دید شخصیت‌های مختلف، به‌ویژه ترزا آزبورن، پیش می‌رود و خواننده را با دغدغه‌های عاطفی، تنهایی، امید و ترس از شروع دوباره‌ی عشق همراه می‌کند. ساختار کتاب پیامی در بطری بر پایه‌ی کشف تدریجی رازها و پیوندهای انسانی استوار است و نیکلاس اسپارکس با بهره‌گیری از عناصر عاشقانه و واقع‌گرایانه، تجربه‌ای عمیق از احساسات انسانی را به تصویر می‌کشد.

خلاصه داستان پیامی در بطری

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند!

داستان با پیداشدن یک بطری حاوی نامه‌ی عاشقانه توسط ترزا آزبورن، روزنامه‌نگاری تنها، آغاز می‌شود. ترزا که برای گذراندن تعطیلات به ساحل آمده، با خواندن این نامه‌ی پرشور که خطاب به زنی به نام کاترین نوشته شده، عمیقاً تحت‌تأثیر قرار می‌گیرد و کنجکاوی و احساسات برانگیخته‌شده‌اش او را به جست‌وجوی نویسنده‌ی نامه، مردی به نام گارت، سوق می‌دهد. در این مسیر، ترزا با چالش‌های شخصی خود، از جمله تنهایی پس از طلاق و دغدغه‌های مادری، روبه‌رو می‌شود و هم‌زمان با پیگیری سرنخ‌های نامه، به بازنگری در زندگی و احساساتش می‌پردازد.

داستان به‌تدریج رابطه‌ایی را میان ترزا و گارت شکل می‌دهد؛ رابطه‌ای که بر پایه‌ی فقدان، امید و میل به دوباره عاشق‌شدن بنا شده است. در طول داستان، نامه‌های بیشتری از گارت به کاترین کشف می‌شود و هریک لایه‌ای تازه به گذشته و انگیزه‌های شخصیت‌ها می‌افزاید. نیکلاس اسپارکس در این کتاب با تمرکز بر قدرت تصادف، سرنوشت و تأثیر یک پیام ساده بر زندگی انسان‌ها، خواننده را به سفری احساسی و پر از تردید و امید می‌برد.

چرا باید کتاب پیامی در بطری را بخوانیم؟

این کتاب با پرداختن به موضوعاتی چون فقدان، امید و جست‌وجوی دوباره‌ی عشق، تجربه‌ای احساسی و تأمل‌برانگیز را برای خواننده رقم می‌زند. داستان از زاویه‌ی دید شخصیت‌هایی با گذشته‌های پیچیده و زخم‌خورده، امکان هم‌ذات‌پنداری و درک عمیق‌تر احساسات انسانی را فراهم می‌کند. رمان پیامی در بطری با ترکیب عناصر عاشقانه و واقع‌گرایانه، به تأثیر تصادف‌ها و انتخاب‌های کوچک بر سرنوشت انسان‌ها می‌پردازد و نشان می‌دهد چگونه یک پیام ساده می‌تواند زندگی را دگرگون کند. این اثر برای کسانی که به داستان‌های عاشقانه با لایه‌های روان‌شناختی و انسانی علاقه دارند، جذابیت ویژه‌ای دارد.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

مطالعه‌ی این کتاب به علاقه‌مندان رمان‌های عاشقانه، کسانی که تجربه‌ی فقدان یا جدایی را پشت سر گذاشته‌اند و افرادی که به داستان‌هایی درباره‌ی امید و شروع دوباره علاقه‌مندند، پیشنهاد می‌شود. همچنین برای مخاطبانی که به روایت‌های احساسی و شخصیت‌پردازی عمیق علاقه دارند، مناسب است.

درباره نیکلاس اسپارکس

نیکلاس چارلز اسپارکس (Nicholas Charles Sparks) در ۳۱ دسامبر ۱۹۶۵ زاده شد. او نویسنده، فیلم‌نامه‌نویس و تهیه‌کننده‌ی آمریکایی است که تا کنون بیش از ۲۰ رمان منتشر کرده است ــ همه‌ی آن‌ها از پرفروش‌ترین‌های نیویورک تایمز بوده‌اند. آثار او به بیش از ۵۰ زبان دنیا ترجمه شده و بیش از ۱۱۵ میلیون نسخه از آن‌ها در سراسر جهان به فروش رسیده است. از مشهورترین کتاب‌های او می‌توان به دفتر خاطرات (The Notebook)، پیاده‌روی به‌یادماندنی (A Walk to Remember) و پیامی در بطری (Message in a Bottle) اشاره کرد؛ آثاری که به‌ همراه چندین رمان دیگر از او، الهام‌بخش فیلم‌های سینمایی محبوبی شده‌اند. اسپارکس در ایالت کارولینای شمالی زندگی کرده است؛ جایی که بسیاری از رمان‌هایش در آن روایت می‌شوند.

نیکلاس دوران کودکی‌اش را در چند ایالت آمریکا گذراند و در سال ۱۹۸۴ به‌عنوان شاگرد ممتاز از دبیرستان بلا ویستا فارغ‌التحصیل شد. سپس با دریافت بورسیه‌ی ورزشی برای دوومیدانی وارد دانشگاه نوتردام شد و در رشته‌ی مدیریت مالی با رتبه‌ی عالی فارغ‌التحصیل شد. اسپارکس نخستین رمان خود با نام The Passing را در سال ۱۹۸۵ نوشت ـ پس از آن نیز رمان دیگری به نام The Royal Murders را در سال ۱۹۸۹ نوشت ـ اما هیچ‌یک منتشر نشدند. اولین اثر منتشرشده‌ی اسپارکس کتابی غیرداستانی به نام Wokini بود که در همکاری با بیلی میلز درباره‌ی باورها و آموزه‌های بومیان لاکوتا نگاشته شد و در همان سال نخست، بیش از ۵۰ هزار نسخه فروش رفت.

در سال ۱۹۹۵، او با کمک نماینده‌ی ادبی‌اش، ترزا پارک، قراردادی یک‌میلیون‌دلاری برای رمان دفتر خاطرات (The Notebook) با انتشارات تایم وارنر امضا کرد. این کتاب در اکتبر ۱۹۹۶ منتشر شد و تنها در هفته‌ی نخست، در فهرست پرفروش‌ترین‌های نیویورک تایمز قرار گرفت و در مجموع ۵۶ هفته در آن فهرست ماند. پس از موفقیت این کتاب، اسپارکس رمان پیامی در بطری را نوشت. تا کنون بیش از ۱۰ فیلم بر اساس رمان‌های او ساخته شده‌اند و ۱۵ رمانش به رتبه‌ی نخست پرفروش‌ترین‌های نیویورک تایمز دست یافته‌اند و همه‌ی آثار او در سطح جهانی نیز پرفروش بوده‌اند. او بارها در فهرست پُردرآمدترین نویسندگان فوربز قرار گرفته است.

در سال ۲۰۰۸، اسپارکس نزدیک به ۹۰۰ هزار دلار برای ساخت پیست دوومیدانی جدیدی در دبیرستان نیو بِرن اهدا کرد، جایی که خود نیز داوطلبانه در آن مربیگری می‌کرد. در همان سال، او حدود ۱۰ میلیون دلار برای تأسیس The Epiphany School of Global Studies کمک کرد.

او همچنین بورسیه‌ها، کارآموزی‌ها و فرصت‌های تحقیقاتی متعددی را برای دانشجویان رشته‌ی نویسندگی خلاق در دانشگاه نوتردام تأمین کرده است. اسپارکس در سال ۲۰۱۲، بنیاد Nicholas Sparks Foundation را بنیان نهاد که تا امروز بیش از ۱۵ میلیون دلار به برنامه‌های آموزشی، بورس‌های تحصیلی و پروژه‌های خیریه در سراسر جهان اختصاص داده است.

بخشی از کتاب پیامی در بطری

«او هرگز پیش‌بینی نمی‌کرد که چه مقاله‌ای خواهد نوشت و شاید یکی از دلایل موفقیتش هم همین بود. بعضی اوقات به پرسش‌ها جواب می‌داد و گاهی در مورد تازه‌ترین روش تعلیم و تربیت کودک و مفهوم آن گزارش تهیه می‌کرد. مقالات دیگران دربارهٔ لذت بزرگ کردن بچه یا مشکلات بچه‌داری بود، اما او در مورد تلاش مادران مجرد می‌نوشت، موضوعی که به‌نظر می‌رسید زنان بوستونی به آن علاقه دارند و با آن ملموس هستند. ستون مقاله‌هایش به‌گونه‌ای نامنتظر او را به مقاله‌نویس محلی معروفی تبدیل کرده بود. هرچند چاپ تصویر او در بالای ستون مقاله‌اش یا دعوت شدن به میهمانی‌های خصوصی خالی از لذت نبود، او همیشه به‌قدری درگیر بود که به‌نظر نمی‌رسید وقتی برای لذت بردن داشته باشد. این مسائل را هم جزئی از شغلش به‌حساب می‌آورد که از لحاظی خوب بود اما به‌راستی برایش مفهومی نداشت.»