کتاب نود و سه

کتاب نود و سه نوشتهٔ ویکتور هوگو و ترجمهٔ منصور شریف زندیه است. انتشارات امیرکبیر این رمان فرانسوی را منتشر کرده است.

درباره کتاب نود و سه

کتاب نود و سه برابر با یک رمان فرانسوی است که اولین‌بار در سال ۱۸۷۴ میلادی چاپ شد. این کتاب که آخرین رمان ویکتور هوگو به حساب می‌آید، به‌عقیدهٔ بسیاری از منتقدان جزو برترین آثار این نویسندهٔ بزرگ فرانسوی است. داستان چیست؟ در سال ۱۷۹۳ میلادی که سال دوم حیات جمهوری فرانسه بود، کنوانسیون ملی این کشور بنیان نهاده شد. لویی شانزدهم با گیوتین اعدام شد و تلاطم‌های بسیار و خون‌باری از پسِ ماجراهای بعد از انقلاب فرانسه به وقوع پیوست. این داستان حماسه‌گونه از ویکتور هوگو، با سه شخصیت اصلی در این سال پرهیاهو همراه می‌شود؛ مردی سلطنت‌طلب به نام «مارکی دو لانتوناک»، «گووَن» که نگاهی مثبت و احساسی به جمهوری دارد و «سیموردن» که چارچوب‌ها و اصولش به یکی از رهبران انقلاب به نام «ماکسیمیلیان روبسپیر» نزدیک است. رمان «نودوسه» با در مقابل هم قراردادن ارزش‌ها و عقایدِ گاه متضاد شخصیت‌ها، داستانی را خلق می‌کند که مهر تأیید دیگری بر نبوغ ویکتور هوگو است.

خواندن کتاب نود و سه را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران ادبیات داستانی قرن ۱۹ فرانسه و قالب رمان پیشنهاد می‌کنیم.

درباره ویکتور هوگو

ویکتور هوگو یکی از شاعران، داستان‌نویسان و نمایشنامه‌نویسان بزرگ پیرو سبک رمانتیسم فرانسوی است. هوگو به‌عنوان یکی از بهترین نویسندگان فرانسوی شهرت جهانی دارد و آثارش به بسیاری از اندیشه‌های سیاسی و هنری رایج در زمان خودش اشاره کرده و گویی بازگوکنندهٔ تاریخ معاصر فرانسه است. او سومین پسر کاپیتان «ژوزف لئوپولد سیگیسو هوگو» (که بعدها به مقام ژنرالی نائل آمد) و «سوفی فرانسوا تره بوشه»، در ۲۶ فوریهٔ ۱۸۰۲ در بزانسون به دنیا آمد. به‌شدت تحت‌نفوذ و تأثیر مادرش بود. مادر او از شاه‌دوستان و از پیروان متعصب آزادی به‌شیوهٔ «ولتر» بود و تنها پس از مرگ مادر بود که پدرش، آن سرباز شجاع توانست ستایش و علاقهٔ فرزندش را نسبت به خود برانگیزد. سال‌های کودکی ویکتور هوگو در کشورهای مختلفی سپری شد؛ مدت کوتاهی در کالج نجیب‌زادگان در مادرید درس خواند و بعد در فرانسه تحت آموزش معلم خصوصی خود («پدر ریوییو»)، کشیشی بازنشسته قرار گرفت. در ۱۲سالگی به‌دستور پدرش به پانسیون «کوردیسیر» وارد شد و بخش اعظم تحصیلات ابتدایی‌اش را آنجا گذراند. تکالیف مدرسه، مانع مطالعه و نگارش تصنیف‌های ادیبانهٔ ویکتور هوگو نشد؛ او سرودنِ شعر را با ترجمهٔ اشعار «ویرژیل» شروع کرد و همراه با این اشعار، قصیده‌ای بلند در وصف سیل سرود. با انتشار شعر بلند به نام «شادی» که تصویری از لحظه‌لحظهٔ زندگی بود، به جمع شاعران پیوست. ویکتور هوگو توانست پیش از ۲۰سالگی، اولین قصهٔ بلند خود، یعنی کتاب «بوگ ژارگال» را منتشر کند و با انتشار این کتاب به جمع ادیبان راه یافت.

کتاب «بینوایان» یک رمان تاریخیِ فرانسوی است که در سال ۱۸۶۲ منتشر شد و از بزرگ‌ترین آثار قرن نوزدهم میلادی به شمار می‌آید. این رمان هر چند داستان زندگی «ژان والژان»، «کوزت» و «ماریوس» را بیان می‌کند، در مبارزه با بی‌عدالتی نوشته شده است و از فقر و فلاکت مردم سخن می‌گوید و فساد ریشه‌دار حکومتی را هم نقد می‌کند. هوگو در سال ۱۸۳۱ میلادی کتاب «گوژپشت نوتردام» را منتشر کرد، اما این اثر به‌لحاظ ادبی، جایگاهی پس از بینوایان دارد. «آخرین روزهای یک محکوم به اعدام» هم اثری دیگر از هوگو است که در سال ۱۸۲۹ منتشر شد. ویکتور هوگو به‌دلیل حمایتی که از طبقه‌ٔ محروم جامعه می‌کرد، همیشه مورد خشم سران دولت بود؛ به همین دلیل سال‌هایی از زندگی‌اش را در تبعید در بروکسل و جزیره‌ای در دریای مانش گذراند. پس از سرنگونی امپراطور رم در سال ۱۸۷۰، به‌عنوان قهرمان ملی به فرانسه بازگشت. ویکتور هوگو پس از تحمل یک دوران طولانی بیماری در ۲۲ مهٔ ۱۸۸۵ در پاریس چشم از دنیا فروبست.