کتاب هیل بیلی

کتاب الکترونیکی هیل بیلی نوشتۀ جی. دی. ونس با ترجمۀ سیدعلیرضا پارساییان در نشر نون چاپ شده است. این کتاب درباره زندگی و خاطرات شخصی نویسنده از خانواده‌اش و شرایط اجتماعی-اقتصادی کارگران سفیدپوست در منطقه آپالاچیای ایالات متحده است. ونس در این کتاب به مشکلات فرهنگی و اقتصادی طبقه کارگر سفیدپوست و وضعیت ناپایدار اجتماعی آن‌ها پرداخته است. این اثر علاوه بر توجه به مشکلات اجتماعی، به موضوعاتی مانند تحرک اجتماعی و مشکلاتی که افراد با آنها دست‌و‌پنجه نرم می‌کنند نیز می‌پردازد.

درباره کتاب هیل بیلی

کتاب هیل بیلی، خاطرات جی. دی. ونس از دوران کودکی و بزرگسالی‌اش در یک خانواده کارگر سفیدپوست در منطقه آپالاچیا است. او در این کتاب با صداقتی ملموس، داستان زندگی خود و خانواده‌اش را روایت می‌کند و از چالش‌های فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی‌ای که با آن‌ها روبه‌رو بوده‌اند، پرده برمی‌دارد. ونس به‌ویژه به مسائلی مانند اعتیاد، خشونت خانگی، فقر و تحرک اجتماعی محدود در این جوامع می‌پردازد. کتاب او به نوعی نقدی است بر زندگی طبقه کارگر سفیدپوست آمریکا که بسیاری از آن‌ها احساس می‌کنند از فرصت‌های برابر در جامعه محروم شده‌اند.

کتاب به مسائل جدی مانند تحرک اجتماعی کم‌تحرک، معضلات آموزشی، بی‌ثباتی اقتصادی و تاثیرات آن بر نسل‌های آینده پرداخته و از تجربیات شخصی و خانوادگی ونس برای ارائه این مسائل استفاده می‌کند. او داستان زندگی مادربزرگ و پدربزرگش را نیز بازگو می‌کند که نماد چالش‌های اجتماعی این طبقه از مردم آمریکا هستند.

کتاب در آمریکا بازخوردهای بسیاری دریافت کرد و مورد توجه رسانه‌ها و سیاستمداران قرار گرفت، زیرا ونس مشکلاتی را به تصویر می‌کشد که در بسیاری از جوامع کارگری سفیدپوست آمریکا وجود دارند اما کمتر به آن‌ها پرداخته شده است. کتاب هیل بیلی به نوعی تصویرگر این واقعیت است که بسیاری از افراد در این مناطق احساس می‌کنند که در حاشیه جامعه قرار گرفته‌اند.

این کتاب همچنین به موضوعاتی مانند بحران هویت و احساس ناامیدی که در میان کارگران سفیدپوست رایج است، پرداخته و نشان می‌دهد چگونه این عوامل می‌تواند به کاهش تحرک اجتماعی و مشکلات اقتصادی منجر شود. این اثر به دلیل سبک روایت خودمانی و تحلیل دقیق مسائل اجتماعی، به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار در زمینه اجتماعیات معاصر آمریکا شناخته شده است.

کتاب هیل بیلی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب برای افرادی که به تحلیل مسائل اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی آمریکا علاقه‌مند هستند و یا کسانی که به بررسی بحران‌های اجتماعی و طبقات محروم جامعه علاقه دارند، پیشنهاد می‌شود.

بخشی از کتاب هیل بیلی

«عاشق خانۀ ماماو بلنتون بودم. برای من بهترین جای دنیا بود، گرچه نه بزرگ بود و نه اشرافی و مجلل. خانه‌ای سه‌خوابه بود. جلویش ایوانی کوچک داشت و روی ایوانش یک تاب. حیاط بزرگش از یک‌طرف به کوه می‌رسید و از سوی دیگر به دره منتهی می‌شد. ماماو بلنتون املاک دیگری هم داشت ولی بیشترشان بیشه‌های پرشاخ و برگ غیرقابل سکونت بود. حیاط‌پشتی از آن حیاط‌های تعریفی نبود، اما نمای کوهستانی پردرخت و صخره‌ای‌اش خیلی زیبا بود. همیشه دره بود و نهری که در سراسر آن جریان داشت و همان‌ها برای حیاط پشتی کفایت می‌کرد. همۀ بچه‌ها در تک اتاق طبقۀ بالا می‌خوابیدند. خوابگاهی با دوجین تخت که با بچه‌های دایی و خاله‌ام شب‌ها تا دیروقت در آن بازی می‌کردیم تا مادربزرگ برآشفته می‌شد و تهدیدمان می‌کرد که بخوابیم!

کوه‌های آن دور و اطراف برای هر بچه‌ای مانند بهشت بود. بخش بزرگی از روزهای من به ترساندن حیوانات آپالاشیا می‌گذشت. هیچ لاک‌پشت، مار، قورباغه، ماهی و سنجابی در امنیت نبود. بی‌آن‌که متوجه فقر همیشگی و حالِ رو به زوالِ ماماو بلنتون باشم، با بچه‌های فامیل این‌ور و آن‌ور می‌دویدم.

در سطحی عمیق‌تر، جکسون یگانه جایی بود که به من، خواهرم و ماماو تعلق داشت. اوهایو را دوست داشتم، ولی اوهایو پر از خاطرات دردناک بود. در جکسون نوۀ سرسخت‌ترین زنی بودم که هرکسی می‌شناخت و نوۀ ماهرترین مکانیک خودروی شهر. ولی در اوهایو پسر ترک شدۀ مردی بودم که به‌سختی می‌شناختمش و زنی که کاش هرگز نمی‌شناختمش. مادرم فقط برای تجدید دیدارهای خانوادگی یا مراسم‌های گاه و بیگاهِ خاکسپاری به کنتاکی می‌آمد و وقتی هم می‌آمد ماماو حواسش جمع بود که دردسرهایش را همراه نیاورده باشد. در جکسون نه خبری از جیغ و داد و دعوا بود و نه کتک خوردنِ خواهرم و همان‌طور که ماماو می‌گفت «مطلقاً هیچ مردی» حق پا گذاشتن به آنجا را نداشت. ماماو از هوس‌های جورواجور مادرم متنفر بود و اجازه نمی‌داد پای هیچ‌کدامشان به کنتاکی باز شود.»