کتاب کوتوله ها

کتاب کوتوله ها نوشتهٔ هارولد پینتر و ترجمهٔ بهاره شفیعی سروستانی است. انتشارات افراز این مجموعه نمایشنامهٔ انگلیسی را منتشر کرده است. این اثر از مجموعهٔ‌ «نمایشنامه‌های برتر جهان» است.

درباره کتاب کوتوله ها

کتاب کوتوله ها (A slight Qche; The darwfs; The last to go) دربردارندهٔ سه نمایشنامهٔ «کوتوله‌ها» (۱۹۶۰)، «دردِ مختصر» (۱۹۵۸) و «آخرین روزنامهٔ فروخته‌شده» است. نمایشنامهٔ کوتوله‌ها، ریشه در رمان منتشرنشدهٔ هارولد پینتر دارد. در این نمایشنامه می‌توان کاربرد سکوت را در بین دیالوگ‌ها به‌وضوح دید. در نمایشنامهٔ کوتوله‌ها، سکوت‌ها نیز به‌اندازهٔ دیالوگ‌ها در خلق فضاهای دراماتیک مؤثرند. فضای نمایشنامه فضای ذهنی بسیار پیچیده‌ای است. هارولد پینتر نیز خود به این پیچیدگی اذعان دارد. او این نمایشنامه را از دل رمانی که هرگز منتشر نشد، بیرون کشید و برای اجرا آماده کرد. شخصیت‌های نمایش شدیداً درگیر فضاهای ذهنی خود هستند و البته برای رهایی یکدیگر از موقعیت‌های دشوار ـ همچون دیگر نمایشنامه‌های پینتر ـ تلاشی نمی‌کنند.

نمایشنامه متنی است که برای اجرا بر روی صحنه و یا هر مکان دیگری نوشته می‌شود. هر چند این قالب ادبی شباهت‌هایی به فیلم‌نامه، رمان و داستان دارد، شکل و فرم و رسانه‌ای جداگانه و مستقل محسوب می‌شود. نخستین نمایشنامه‌های موجود از دوران باستان و یونان باقی مانده‌اند. نمایشنامه‌ها در ساختارها و شکل‌های گوناگون نوشته می‌شوند، اما وجه اشتراک همهٔ آن‌ها ارائهٔ نقشهٔ راهی به کارگردان و بازیگران برای اجرا است. بعضی از نمایشنامه‌ها تنها برای خواندن نوشته می‌شوند؛ این دسته از متن‌های نمایشی را کلوزِت (Closet) نامیده‌اند. از مشهورترین نمایشنامه‌نویس‌های غیرایرانی می‌توان به «آیسخولوس»، «سوفوکل»، «اوریپید» (یونان باستان)، «شکسپیر»، «هارولد پینتر» (انگلستان)، «مولیر» (فرانسه)، «هنریک ایبسن» (نروژ)، «آگوست استریندبرگ» (سوئد)، «برتولت برشت» (آلمان)، «ساموئل بکت» (ایرلند) و «یوجین اونیل» (آمریکا) اشاره کرد. نام برخی از نمایشنامه‌نویس‌های ایرانی نیز «بهرام بیضائی»، «عباس نعلبندیان»، «اکبر رادی»، «غلامحسین ساعدی»، «بهمن فُرسی»، «محسن یلفانی»، «نغمه ثمینی»، «محمد رضایی راد»، «علیرضا نادری»، «محمد یعقوبی»، «محمد رحمانیان» و «محمد چرمشیر» بوده است.

خواندن کتاب کوتوله ها را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران ادبیات نمایشی و علاقه‌مندان به نمایشنامه‌های انگلیسی پیشنهاد می‌کنیم.

درباره هارولد پینتر

هارولد پینتر در سال ۱۹۳۰ در لندن به دنیا آمد. او از جوانی به بازیگری علاقه نشان داد و در سال ۱۹۵۱ بود که نخستین نمایش را به نام «اتاق» منتشر کرد. پینتر در طول زندگی خود ۳۲ نمایشنامه نوشت. او در سال ۲۰۰۵ میلادی به جایزهٔ نوبل ادبیات دست یافت. درون‌مایهٔ اصلی آثار هارولد پینتر سرگشتگی و حیرانی انسان معاصر است و بیش‌تر شخصیت‌های آثار او، درک درستی از جهان ندارند. پينتر علاوه بر نگارش نمايشنامه‌های متعدد، در تدوین بيش از ۳۰ اثر سينمایی و تلويزيونی نيز به‌عنوان فيلم‌نامه‌نويس حضور داشته است. او در بيشتر آثاری كه به‌عنوان فيلم‌نامه‌نويس در آن‌ها حضور داشته، فيلم‌نامه‌ها را از كتاب و رمان‌های بزرگ اقتباس كرده است؛ نمایشنامهٔ «در جستجوی زمان از دست رفته» یکی از این نمونه‌ها است؛ رمانی به قلم مارسل پروست. از میان نمایشنامه‌های این نویسندهٔ انگلیسی می‌توان از «مونولوگ»، «جشن تولد»، «کلکسیون»، «درد مختصر»، «خاکستر به خاکستر»، «سرایدار»، «بازگشت به خانه» و «خیانت» نام برد.

بخشی از کتاب کوتوله ها

«می‌خوام رؤیایی رو که دیشب دیدم برات تعریف کنم. با یه دختر روی سکوی یه ایستگاه قطار زیرزمینی بودم، مردم به‌طرف قطارهجوم می‌بردند. وحشت و اضطراب خاصی حاکم بود. وقتی به دوروبرم نگاه کردم دیدم که صورت تمام اونا لکه‌لکه شده، تاول زده و گوشتش آویزون شده. مردم وحشت کرده بودن و توی تونل می‌افتادن. اون‌جا یه زنگ خطر آتیش‌نشانی هم بود. وقتی به دختره نگاه کردم، دیدم که صورتش داره از هم می‌پاشه، مثل گچ.

لن با تشنج شروع به ناله می‌کند، شیون می‌کند، ساکت می‌شود و در پایان سخنرانی‌اش فریاد می‌کشد.

پوست‌های سیاه و لکه‌لکه‌شده. پوست‌ها مثل تیکه‌های گوشت گندیده کنده می‌شدن. من می‌تونستم صدای جلزوولز گوشت‌ها رو روی ریل الکتریکی بشنوم. سعی‌کردم اونو بکشم و بیرون ببرم. تکون نخورد. اون‌جا وایستاده بود و با نیمهٔ سالم صورتش به من خیره شده بود. سرش فریاد کشیدم که از جاش تکون بخوره، بعد با خودم فکر کردم، خدای من، صورتم چی شده؟! شاید به‌خاطر همین به من زل زده؟! صورت منم داره از هم می‌پاشه؟!

لن فریاد می‌کشد. سکوت.

کوتوله‌ها سر کارشون برگشتند، اونا مواظب حساب و کتاب‌ها هستن و کارشون رو خیلی زود شروع می‌کنن، وقایع رو پیش‌بینی می‌کنن، اونا توی شهر مثل بادبادک‌ان و فقط توی شهر کار می‌کنن، واقعاً کارگرهای ماهری هستن و کارشون بی‌خطر نیست، اونا منتظر یه علامت می‌مونن و بعد وسایلشون رو کار می‌ندازن. اونا بدون تلف کردن وقت به محل حادثه می‌رسن و دور منطقهٔ خطر حلقه می‌زنن، هرکسی سر پست خودش قرار می‌گیره، البته اونا می‌تونن هر لحظه‌ای که بخوان پستشونو تغییر بدن. اونا تا کاری رو که شروع کرده‌ن تموم نکنن، دست از کار نمی‌کشن. خوب یا بد فرقی نمی‌کنه. تا حالا نتونستم یکی از اعضای گروهشون باشم، ولی اونا قبول کردن که به‌طور موقت توی گروهشون راه‌ام بدن. مسئولیت من زیاد سنگین نیست، بازی به‌زودی تموم می‌شه. خیلی مهمه که مثل همیشه وقتی بازار بالا و پایین می‌ره مراقب قیمت سهام باشم. احتمالاً نه پیت نه مارک، نمی‌دونن که چقدر معاملاتشون توی موقعیت من اثر می‌ذاره، ولی این یه واقعیته، بنابراین من باید کمپانی کوتوله‌ها رو سر پا نگه دارم و با اونا مراقب اوضاع باشم. اونا خیلی کم اشتباه می‌کنن، با اطلاعاتی که از اونا می‌گیرم می‌تونم سهامم رو قبل از این‌که قیمت اونا خیلی نزول کنه بفروشم.»