کتاب افسردگی کودک و نوجوان

کتاب افسردگی کودک و نوجوان نوشتهٔ کریسی وردوین و جولیا راجرز و آلیسون وود و ترجمهٔ جلیل فتح آبادی و شرمین روبن زاده است. نشر قطره این کتاب را منتشر کرده است؛ کتابی پیرامون رفتاردرمانی شناختی (CBT).

درباره کتاب افسردگی کودک و نوجوان

کتاب افسردگی کودک و نوجوان که پیرامون رفتاردرمانی شناختی (CBT) نوشته شده، ۱۱ فصل دارد. نویسندگان این کتاب به موضوعاتی مانند آغاز درمان، تکنیک‌های شناختی، پایان درمان، کار با سیستم‌های عریض‌تر، موضوعات خاصی مانند قلدری‌کردن، داغ‌دیدگی، ضربهٔ شدید روحی (تروما)، خودکشی، برخی از مشکلات رایج و... پرداخته‌اند. این کتاب از مشخصه‌های اصلی افسردگی در نوجوانی، تشخیص و شدت و میزان شیوع افسردگی، مشکلات چندگانه (هم‌بودی)، تمایل به خودکشی و آسیب‌زدن به خود و... سخن گفته است.

خواندن کتاب افسردگی کودک و نوجوان را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران مطالعه درمورد افسردگی کودکان و نوجوانان، پدرها، مادرها و معلم‌های مدرسه پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب افسردگی کودک و نوجوان

«در ابتدای درمان فرایند ارزیابی و دوره کردن مورد بحث قرار گرفت. معمولاً حدود تعداد جلسات قابل پیش‌بینی است. علاوه بر گزارش‌های خود کودک یا نوجوان، والدین و مراقبان، استفادهٔ منظم از مقیاس‌های درجه‌بندی و پرسش‌نامه‌های اندازه‌گیری که در جلسات ابتدایی هم مورداستفاده قرار گرفتند؛ الگوی پیشرفت را نشان می‌دهد. در دنیای آرمانی، پایان درمان هنگامی اتفاق می‌افتد که متخصص بالینی و کودک و نوجوان با والدین دربارهٔ موفقیت‌ها و پیشرفت‌های حاصل شده در رابطه با اهداف مشترک در طول زمان مناسب پی‌گیری اتفاق‌نظر داشته باشند. نیاز است که مدارکی مبتنی بر پیشرفت فرد در مدرسه از طرف معلم در دسترس باشد. در دنیای واقعی، پایان درمان اغلب پیچیده‌تر است.

برنامه‌ریزی روبه‌جلو برای پایان دادن درمان

مهم است که برنامه‌ریزی رو به جلو برای پایان دادن درمان وجود داشته باشد، حتی اگر همهٔ اهداف درمان به‌طور کامل به دست نیامده. جلسات پایانی باید مثبت باشد. برای این کار، بحث و برنامه‌ریزی کردن برای پیش‌بینی کل تعداد جلسات و دوره کردن منظم کمک‌کننده است. با شفاف‌سازی و آشکار بودن در پیمان درمانی، کودک یا نوجوان آگاه است که فرصت درمان محدود است. متخصص بالینی باید مراقب باشد که کودک یا نوجوان پایان درمان را به معنی از دست دادن (ارتباط) یا این‌که وی مرتکب اشتباه شده درک نکند. چرا که این نوع طرز تفکر در افراد افسرده شایع است.

درمان باید، با کم شدن تعداد جلسات، به‌تدریج پایان پذیرد. شک‌ها و نگرانی‌ها پیرامون پایان درمان بایستی مورد بررسی قرار گیرد و برای آن‌ها راهکاری تدبیر گردد. تکنیک‌های شناختی در این‌جا سودمند است. سؤال پرسیدن به‌طور شفاف دربارهٔ این‌که فرد فکر می‌کند چند جلسه برای ارزیابی احساساتش دربارهٔ پایان درمان و هم‌چنین بررسی پیشرفت حاصل شده از درمان نیاز دارد کمک‌کننده است.

در جلسات آخر تمرکز بیش‌تر روی فعالیت‌هایی است که کودک یا نوجوان در نتیجهٔ پیشرفت‌های حاصل شده در درمان انجام می‌دهد، هم‌چنین ارتباط دادن با مشکلات اصلی، تأکیدزدایی بر نقش متخصص بالینی، ارتقای شایستگی کودک یا نوجوان و کنترل در دستیابی تغییرات مثبت نیز صورت می‌گیرد. متخصص بالینی در رابطه با تکالیف خانه به مرور زمان کم‌تر پیشنهاد می‌دهد، تا این‌که خود فرد مسئولیت بیش‌تری را برای تعمیم دادن مسئولیتش به عهده بگیرد.

متخصص بالینی باید احتمال عود را در شرایط خاص مطرح کند (برای مثال امتحان مدرسه) و این‌که گاه لازم است فرد مهارت‌های جدید برای روبه‌رو شدن مؤثر با نشانه‌های غیرمنتظره بیاموزد. این شامل برنامهٔ جلوگیری از عود است.

جلسهٔ آخر

در بخش پایانی متخصص بالینی کودک یا نوجوان یا تشویق می‌کند که دربارهٔ مراحل مختلف درمان تأمل کند و ببیند که تغییرات ناگهانی رُخ نداده است. اغلب کودک یا نوجوان فراموش می‌کند که اوضاع در ابتدا چگونه بوده است؟ بازگشت به دفتر خاطرات روزانه و دفتر کار جهت یادآوری کمک‌کننده است. دادن اطلاعات پیرامون این امر که برخی از مشکلاتی که هنوز برطرف نشده ممکن است به مرور زمان بهبود یابند؛ لازم است.

اگر مشکل حل نشده نگرانی اصلی و هیچ نشانهٔ بهبودی در رابطه با آن وجود ندارد (برای مثال مشکلات مربوط به مدرسه)، متخصص بالینی بایستی منابع حمایتی دیگری را شناسایی کند که اغلب برنامهٔ منبع حمایتی شامل جلسهٔ ملاقاتی با حضور فرد جوان، والدینش یا مراقبان و دیگر افراد متخصص درگیر مسئله است. این مسئله که محتوای جلسه دربرگیرندهٔ ساختار زیر باشد سودمند است.

بیش‌تر کودکان یا نوجوانان برخی از موضوعات درمانی را بیش‌تر از بقیهٔ موضوعات سودمند شناسایی می‌کنند. متخصص بالینی به توانا کردن فرد جوان در زمینه‌های متفاوت، به خصوص فرایند پیشرفت و تقویت حس خود کنترلی اقدام می‌کند. هم‌چنین در همان زمان، متخصص بالینی این پیغام را تکرار می‌کند که اگر مشکلی در آینده اتفاق افتد فرد جوان می‌تواند دوباره از این تکنیک‌ها را استفاده کند.»