کتاب غروب بت ها

کتاب غروب بت‌ها نوشتۀ فردریش نیچه با ترجمۀ فروزنده دولت‌یاری در انتشارات آتیسا به چاپ رسیده است. این کتاب که نیچه آن را طی یک هفته نوشت همچون دیگر آثار او با جدل‌های فلسفی و حمله به فرهنگ آلمان و دیگر کشورهای اروپایی همراه است و نیچه آن را با هدف مقدمه‌ای بر معرفی سایر آثارش نوشت.

درباره کتاب غروب بت‌ ها

فردریش نیچه کتاب غروب بت‌ها را از ۲۶ آگوست تا ۳ سپتامبر ۱۸۸۸ ظرف یک هفته نوشت. در این زمان، او  تعطیلات را در سیلز ماریا می‌گذراند و در نظر داشت که این کتاب، معرفی کوتاهی برای آثارش باشد. عنوان اولیۀ کتاب، بطالت روانشناس بود که بعد به غروب بت‌ها تغییر کرد که یک نوع جناس برای نام غروب خدایان، یکی از اپراهای ریشارد واگنر بود.

نیچه در کتاب غروب بت‌ها باز هم مانند یک بت‌‌شکن آغاز می‌کند و با همان سبک همیشگی می‌نویسد؛ یعنی ترکیبی از جدل‌های فلسفی، شعر و قصه. نیچه با این سبک و با از میان برداشتن فاصلۀ زبان فلسفی و ادبی، همگام با بینش تند انقلابی و نیز با وارد کردن زبان ادبی، طنز، ریشخند و ستیزه‌‌جویی بی‌پروا، انقلابی در شیوۀ بیان اندیشه‌‌‌های فلسفی ایجاد کرد. نیچه در کتاب غروب بت‌ها، فرهنگ وقت آلمان را ساده‌لوحانه و پوچ‌گرایانه می‌خواند و با لحن پیش‌گفته، چهره‌های فرهنگی فرانسه، بریتانیا و ایتالیا را به باد انتقاد می‌گیرد.

عنوان سرفصل‌های کتاب غروب بت‌ها عبارت‌اند از: مشکل سقراط، منطق در فلسفه، «جهان واقعی» سرانجام چگونه به افسانه تبدیل شد، اخلاقیات در جایگاه ضد طبیعت، چهار خطای بزرگ، اصلاح‌گران بشری، کمبود آلمانی‌ها، کشمکش‌های مرد نابهنگام، آنچه مدیون گذشتگان هستیم.

خواندن کتاب غروب بت ها را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

به همۀ دوستداران فلسفه و متفکران دورۀ مدرن پیشنهاد می‌کنیم.

درباره فردریش نیچه

فردریش نیچه، فیلسوف و لغت‌شناس بزرگ‌ آلمانی است. او در پانزدهم اکتبر ۱۸۴۴ در شهر روکن در نزدیکی لایپزیگ به دنیا آمد. پدرش کارل، کشیش و معلم بود و مادرش نیز فرانزیسکا نام داشت. نیچه در کودکی پدرش را از دست داد تا به‌همراه مادرش مجبور به ترک خانه و مهاجرت به ناومبرگ شود. او در همین‌ شهر تحصیلات ابتدایی خود را آغاز کرد. شهری که باز هم با مادرش مجبور به ترک آن شد؛ دلیل این بار مرگ مادربزرگ بود.

نیچه در ابتدای جوانی با زبان‌های فرانسوی، یونانی، عبری و لاتین آشنا شد تا نبوغ و علاقه‌ٔ ویژه‌اش را به فراگیری زبان‌های مختلف نشان دهد. او علاقه‌ی دیگری نیز داشت؛ الهیات، حوزه‌ی محبوب نیچه بود که باعث شد تحصیلات دانشگاهی‌اش را نیز در این رشته و در دانشگاه بن آغاز کند. او در کنار الهیات به تحصیل در رشته‌ی لغت‌شناسی پرداخت. چندی بعد در سال ۱۸۶۵ که دلش از الهیات سرد شد و اندیشه‌اش سودای دیگری پروراند، دانشگاه بن را به قصد دانشگاه لایپزیگ ترک کرد و تمرکز خود را بر «لغت‌شناسی» گذاشت. نیچه تنها ۲۴ سال داشت که به‌عنوان استاد لغت‌شناسی دانشگاه بازل آغاز به کار کرد.

از نیچه آثار فلسفی ماندگاری همچون «زایش تراژدی»، «تأملات نابهنگام»، «سپیده‌دمان»، «حکمت شادان»، «چنین گفت زرتشت» و «فراسوی نیک و بد» به یادگار مانده است. او به در ۲۵ اوت ۱۹۰۰ در ۵۵‌سالگی پس از مدت‌ها دست‌وپنجه نرم کردن با بیماری درگذشت.