کتاب شیر سیاه

کتاب شیر سیاه نوشتهٔ الیف شافاک و ترجمهٔ معصومه طحانی سعدی است. انتشارات آتیسا این کتاب را روانهٔ بازار کرده است. این اثر حاوی روایتی طنزآلود از بحران هویت است که این روزها ممکن است برای هر زنی در آستانهٔ مادرشدن رخ دهد.

درباره کتاب شیر سیاه

کتاب شیر سیاه به گفتهٔ خودِ الیف شافاک، داستان رویارویی او با تضادهای درونی‌اش است و اینکه چگونه آموخته که یک نفر باشد. این نویسنده در این کتاب از علاقه‌اش به نویسندگی و حس ماجراجویی‌اش و هم‌زمان‌شدن آن‌ها با وظیفهٔ بزرگ مادربودن و مادری‌کردن می‌گوید؛ از این که چگونه این حساسیت چندگانه باعث شد او دچار افسردگی شدید پس از زایمان شود و دوباره به‌تدریج خودش را بازیابد. در این کتاب، الیف شافاک، شما را به ۲ سفر متفاوت می‌برد. یکی سفر به زنانگی و مادربودن و دیگری سفر به احوال و آثار زنان نویسنده در گذشته و حال در شرق و غرب دنیا برای نشان‌دادن چگونگی برخورد آن‌ها با موضوعات مشابه و موفق یا ناموفق‌بودنشان. مخاطب این کتاب فقط زنانی نیستند که شاید دچار افسردگی مشابهی بوده‌اند یا در آینده خواهند شد؛ بلکه این کتاب برای همهٔ افراد، مرد و زن، مجرد و متأهل، والد و بدون فرزند، نویسنده و خواننده، نوشته شده است؛ برای کسانی که برقراری تعادل بین نقش‌ها و مسئولیت‌های مختلف در زندگی در زمان واحد برایشان دشوار است.

خواندن کتاب شیر سیاه را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران ادبیات داستانی معاصر ترکیه و قالب رمان با مایه‌هایی از روان‌شناسی عمومی پیشنهاد می‌کنیم.

درباره الیف شافاک

الیف شافاک در اکتبر ۱۹۷۱ در شهر استراسبورگ فرانسه به دنیا آمد. او نویسنده و رمان‌نویس است. این نکته را نمی‌توان کتمان کرد که زندگی شخصی الیف شافاک و جداشدن پدر و مادرش خودآگاه یا ناخودآگاه روی رمان‌هایش و تفاوت‌های جنسیتی شخصیت‌های داستان‌هایش تأثیر گذاشته است. او تحصیلات دورهٔ راهنمایی را در شهر مادرید و تحصیلات دبیرستانش را در دبیرستان آتاترک آنکارا به پایان برد. در دانشگاه خاورمیانهٔ آنکارا، مدرک کارشناسی‌اش را در رشتهٔ روابط بین‌الملل گرفت و پس از آن در همان دانشگاه در رشتهٔ حقوق زنان کارشناسی‌ارشدش و در رشتهٔ علوم سیاسی دکترایش را گرفت. الیف شافاک در سال ۲۰۱۰ نشان شوالیهٔ ادبیات و هنر کشور فرانسه را از آنِ خود کرد. آثار این نویسنده به ۳۰ زبان ترجمه شده و از طرف ناشران معروفی مثل ویکینگ، پنگوئن، ریزولی و... به چاپ رسیده است.

با نوشتن اولین رمانش به نام «پنهان» (۱۹۹۸) توانست جایزه‌ٔ بزرگ مولانا را دریافت کند. در سال ۱۹۹۹ «آینه‌های شهر» و در سال ۲۰۰۰ رمان «مَحرم» را نوشت که موفق به دریافت جایزهٔ کانون نویسندگان ترکیه شد. به‌دنبال آن، ۲ کتاب «شپش‌پالاس» (۲۰۰۲) و «برزخ» (۲۰۰۴) را نوشت که جزو پرفروش‌ترین کتاب‌های آن سال‌ها محسوب می‌شدند. او در کتاب «جزر و مد» (۲۰۰۵) به جمع‌آوری گفتارهای خود دربارهٔ زن، موضوع هویت، تفاوت‌های فرهنگی و زبان و ادبیات پرداخت. کتاب «پدر و حرام‌زاده» در سال ۲۰۰۶ منتشر شد و به‌عنوان پرفروش‌ترین کتاب سال شناخته شد. در سال ۲۰۰۹ به نوشتن رمان «عشق» پرداخت که آن را نشر دوغان‌کتاب به چاپ رساند. کتاب عشق رکورد پرفروش‌ترین کتاب چاپ‌شده را در ترکیه به خود اختصاص داد. این کتاب توانست در مدتی کوتاه پرفروش‌ترین کتاب کشور شود. در ادامهٔ آن سال‌ها چند کتاب دیگر از این نویسنده به چاپ رسیده است. رمان «من و استادم» (۲۰۱۳) نمونه‌ای از زندگی چندفرهنگی این نویسنده‌ٔ چیره‌دست است. نویسنده با بهره‌گرفتن از زبانی که ترکیبی از روایت و گفت‌وگوست، شخصیت‌های تاریخی را در کنار ۲ شخصیت خیالی این رمان، «جهان» (پسری از دیار هند) و فیل او قرار می‌دهد. کتاب «شیر سیاه» (روایتی طنزآلود از بحران هویت که این روزها ممکن است برای هر زنی در آستانهٔ مادرشدن رخ دهد) نیز اثر همین نویسنده است.

بخشی از کتاب شیر سیاه

«زن ضعیف در میان نسل ما محبوب نیست. هیچ‌کس نمی‌داند او الان کجاست اما شایعه شده است که او را به جزیره‌ای در اقیانوس آرام یا دهکده‌ای در اطراف همیالایا تبعید کرده‌اند. همۀ ما دربارهٔ او شنیده‌ایم اما نام‌بردن از او با صدای بلند ممنوع است. در محل کار، مدرسه یا خانه هر زمانی که درباره‌اش می‌شنیدیم، به‌روی خودمان نمی‌آوردیم و از عواقب آن می‌ترسیدیم. با اینکه او در لیست افراد تحت‌تعقیب اینترپل نیست اما کسی نمی‌خواهد با او معاشرت کند. هیچ‌کس نمی‌تواند منکر این باشد که مادربودن یکی از بزرگ‌ترین هدیه‌های زندگی ماست؛ مانند خاکی که سفالگر آن را آمادهٔ ریختن در قالب می‌کند و به قالب شکل می‌دهد و انسان را به‌سوی تعادل و هماهنگی با آهنگ هستی می‌برد؛ از این رو زنان بی‌شماری می‌گویند مادربودن بهترین اتفاق زندگیشان است و من از اعماق روحم با آن‌ها موافقم.»