کتاب کنتس دسکار بانیاس

کتاب کنتس دسکار بانیاس نوشتهٔ مولیر با ترجمهٔ نسرین فخری در نشر قطره به چاپ رسیده است. اهمیت نمایشنامهٔ کنتس دسکار بانیاس از آن جهت است که تصویری از عرف‌ها، قوانین و فرهنگ سدهٔ ۱۷ فرانسه ارائه می‌دهد. این نمایشنامه در زمان حیات مولیر چاپ نشد و برای اولین بار در سال ۱۶۸۲ منتشر شد.

درباره کتاب کنتس دسکار بانیاس

نمایشنامهٔ کنتس دسکار بانیاس به درخواست لویی چهاردهم برای ازدواج مجدد برادرش با شاهدخت پالاتین بایرن، سفارش داده شد. این اثر که مهارت مولیر را در طنزپردازی این جنبه‌ها نشان می‌دهد، تصویری واضح از افکار، رفتارها و عادت‌های آن زمان است.

داستان حول محور یک کنتس می‌چرخد که به‌خاطر رفتارهای تظاهرآمیز و ادعاهایش در مورد آداب و رسوم ظریفی که مدعی است در پاریس آموخته، شناخته شده است. از طریق این شخصیت، مولیر به طور طنزآمیزی به انتقاد از تصنعات و تظاهرات اجتماعی می‌پردازد.

این کمدی - باله اولین بار در ۲ دسامبر ۱۶۷۱ با موسیقی شارپنتیه و باله‌هایی از بوشامپ در دربار سن ژرمن آن لای و سپس در تئاتر کاخ سلطنتی در ۸ ژوئیه ۱۶۷۲ اجرا شد.

کتاب کنتس دسکار بانیاس را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب به دوستداران هنر نمایش پیشنهاد می‌شود.

درباره ژان باتیست مولیر

ژان باتیست مولیر در سال ۱۶۲۲ میلادی به دنیا آمد و در سال ۱۶۷۳ درگذشت. وقتی ۹ساله بود، جزو پیشخدمتان ویژهٔ شاه شد. در جوانی زبان لاتین آموخت و آثار ترنس، شاعر و کمدی‌نویس رومی قرن دوم پیش از میلاد را خواند که موجب آشنایی بیشتر او با زبان لاتین شد. مدتی به تحصیل در رشتهٔ حقوق پرداخت و پس از آن به‌عنوان وکیل دعاوی به کار پرداخت. وقتی در دربار فرانسه مشغول به کار شد، با برنامه‌هایی نمایشی که توسط بازیگران ایتالیایی در دربار اجرا می‌شد، آشنا و شیفتهٔ این هنر شد. «عشق طبیب» نام یکی از آثار مولیر است که یک فارس کوتاه و سبک (Farce) به شمار می‌رود. پس از این اثر بود که او محبوب شد. مولیر عناصر کمیک «کمدیا دل آرته» همچون پیشخدمتان بامزه، فضل‌فروشان، عشاق جوان دل‌خسته و دختران احساساتی را گرفت و با زندگی فرانسوی انطباق داد و آثاری پدید آورد که عناوینی همانند کمدی رئالیستی یا اجتماعی یا انسانی را یدک کشیده است. در عصری که کورنی و راسین با تراژدی‌های خود آن دوران را به اسم خود سند زده بودند، مولیر با کمدی‌هایش در کنار آن دو قرار گرفت. این دوران مقارن بود با حکومت لویی چهاردهم؛ دورانی که فرانسه نه‌تنها به سیاست که بر زبان و ادبیات و هنر در سراسر اروپای غربی حکمرانی می‌کرد؛ عصری که مولیر در مدت ۳۶ سال از یک زمین تنیس اجاره‌ای به «کمدی فرانسه» راه یافت و در قلهٔ آن قرار گرفت تا هجو اصول اخلاقی را در دربار لویی چهاردهم دستمایهٔ آثار کمدی خودش قرار بدهد، روابط غیراخلاقی درباریان و اشراف ورشکسته، قماربازی‌ها، حرکات جنون‌آمیز برای کسب جاه و مقام و عنوان، ضیافت‌های باشکوه و پر زرق‌وبرق، خودآرایی‌ها، تملق و چاپلوسی و غیره را در کمدی‌های خود به‌شیوه‌ای جذاب و واقع‌گرایانه به انتقاد گیرد و پوزخندی زهرآگین به اشرافیت در‌ حال‌ زوال و بورژوازی جاه‌طلبِ عصر خود بزند.

«عشاق باشکوه» یکی از نمایشنامه‌های کمدی مولیر است. نمایشنامهٔ «تارتوف» را ادعانامهٔ مولیر علیه فساد حاکم بر کلیسا دانسته‌اند. «مردم‌گریز» یا «میزانتروپ» به قلم او، برخورد اجتماعی و اخلاقی مولیر با جامعهٔ فرانسه در عصر لویی چهاردهم را نشان می‌دهد. او در «خسیس»، اقتصاد واپس‌گرای عصر خود را تصویر می‌کند. در مضحکهٔ «زنان فضل‌فروش» کوته‌فکری‌های آداب و معاشرت اشراف را نشان داده و عقاید ارتجاعی درمورد زنان را نیز در «مکتب زنان» بازگو می‌کند. ویژگی‌های جهانی کمدی‌های مولیر برآمده از این است که در زمینهٔ آثارش رگه‌های روان‌شناسی اجتماعی وجود دارد؛ توأم با سرزندگی، شادی، طراوت و قابل‌قبول‌بودن شخصیت‌ها. در فن شناخت آثار نمایشی، آثار مولیر را «کمدی شخصیت» می‌گویند. مولیر وحدت‌های سه‌گانهٔ زمان، مکان و عمل را در آثار خود رعایت کرده است.

بخشی از کتاب کنتس دسکار بانیاس

«ویکنت: اگر آدم مزاحم در عالم وجود نمی‌داشت، من یک ساعت پیش اینجا بودم. مزاحم قدیمی نابی مرا در راه متوقف کرد و عمداً اخبار دربار را از من جویا شد تا دلیلی باشد بر اینکه عجیب‌ترین چیزهایی را که می‌شود گفت به من بگوید؛ همان‌طور که می‌دانید، بلای شهرهای کوچک این است که این خبرگویان بزرگ همه‌جا در پی پخش داستان‌هایی‌اند که جمع‌آوری کرده‌اند. این‌یکی اول برایم دو برگ کاغذ خواند، تلی از اراجیف، گفت که از مطمئن‌ترین محفل بزرگان می‌آیند. بعد انگارکه راز مگوست، تمام مطالب بی‌ارزش جریده هلند۳ را که طرفدار آن است، به‌طور خسته‌کننده‌ای برایم خواند. او اصرار دارد که بگوید فرانسه در برابر قلم این نویسنده شکست خورده و تنها همین ذهن زیرک کافی است تا صفوف ما را درهم بشکند؛ و از اینجا چنان یک‌دفعه به میان امور وزارت‌خانه پرید و تمام معایبش را بازگو کرد که تصور کردم هرگز از آن خارج نمی‌شود. طوری حرف می‌زند که انگار از پشت‌پرده شورای دولتی بهتر از اعضای آن باخبر است. تمام تصمیمات سیاسی دولت بر او آشکار است و قدمی نیست که دولت بردارد و او به نیاتش آگاه نباشد. او ما را از مقاصد پنهان تمام آن چیزهایی که انجام می‌شود باخبر می‌کند، دوراندیشی‌های همسایگانمان را بر ما نمایان می‌کند و به اراده خود تمام امور اروپا را زیر و رو می‌کند. نفوذش حتی تا آفریقا و آسیا گسترش یافته و از هر آنچه به شورای عالی، به کشیش ژان و به مغول بزرگ۴ مربوط می‌شود، آگاه است.»