کتاب جنگ هایی که دنیا را تغییر دادند

کتاب جنگ هایی که دنیا را تغییر دادند نوشتهٔ چارلز مسنجر و ترجمهٔ منوچهر پزشک است. گروه انتشاراتی ققنوس این کتاب را منتشر کرده است. این اثر در باب تاریخ جهان است. نسخهٔ الکترونیکی این کتاب را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب جنگ هایی که دنیا را تغییر دادند

جنگ، پدیده‌ای همیشگی در تاریخ بشر، همواره مسیر تمدن‌ها را تغییر داده است. کتاب جنگ هایی که دنیا را تغییر دادند، منتخبی از ۲۵ نبرد سرنوشت‌ساز از دوران باستان تا عصر حاضر را بررسی می‌کند.

دنیای باستان: جنگ پلوپونزی، سقوط آتن را رقم زد. فتوحات اسکندر مقدونی، اروپا را با آسیا آشنا کرد و جنگ داخلی روم، جمهوری را به امپراتوری تبدیل کرد.

قرون وسطی: ظهور اسلام، شمال آفریقا و اسپانیا را تحت تأثیر قرار داد. ایستادگی شارل مارتل، مرز اروپا و اسلام را تعیین کرد و جنگ‌های صلیبی، به ویژه جنگ هفتم، نشان داد که بازپس‌گیری بیت‌المقدس دیگر ممکن نیست.

عصر جدید: رهایی چین از مغولان و تأسیس سلسله مینگ، سقوط قسطنطنیه و ظهور عثمانی، اکتشافات اروپاییان در قاره‌های دیگر، جنگ سی‌ساله و جنگ هفت‌ساله در اروپا، انقلاب آمریکا و فرانسه، فتوحات ناپلئون و استقلال آمریکای جنوبی، جنگ داخلی آمریکا و اتحاد آلمان، جنگ روسیه و ژاپن، جنگ‌های جهانی اول و دوم، جنگ داخلی چین و جنگ سرد، جنگ‌های اعراب و اسرائیل، و مبارزه با تروریسم، همگی نقاط عطف تاریخ بوده‌اند.

این نبردها، نمایانگر کشمکش‌های دینی، قدرت‌طلبی، و غرور انسانی هستند و تأثیراتشان تا به امروز ادامه دارد.

خواندن کتاب جنگ هایی که دنیا را تغییر دادند را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران مطالعه در باب تاریخ جهان پیشنهاد می‌کنیم. اگر دوست دارید بدانید چه جنگ‌هایی بیشترین تأثیر را در جهان داشته‌اند، این اثر می‌توانند به شما پاسخ دهد.

بخشی از کتاب جنگ هایی که دنیا را تغییر دادند

«به علت وجود کوه‌های آپالاش، نبرد زمینی در دو صحنهٔ جداگانه جریان داشت ــ در شرق در ویرجینیا، و در غرب به طور عمده در کنتاکی، میسی‌سیپی و تنسی. در نهایت در سال ۱۸۶۱ م، هر دو طرف پیروزی‌هایی کسب کردند. ایالات متحده توانست میسوری را تسخیر کند ولی از هر گونه پیشرفت مهم به سوی جنوب ناتوان بود. محاصرهٔ دریایی شمالی‌ها در آغاز چندان مؤثر نبود و جنوبی‌ها کشتی‌های دزدان دریایی را برای غارت کشتی‌های بازرگانی استخدام کردند. اما شمالی‌ها دو پیروزی در دریا و خشکی به دست آوردند. در ماه اوت، یک ناوگان کوچک شمالی خلیج کوچک هاتراس را در کرانهٔ کارولینای شمالی تسخیر و سپس در ماه نوامبر ناوگان دیگری پورت رویال را، بین ساوانا و چارلزتون، تصرف کرد. این هر دو حرکت در تنگ‌تر کردن حلقهٔ محاصره سودمند واقع شدند. اما در هشتم نوامبر، ناوی‌های یک ناو ایالات متحده، کشتی کوچک انگلیسی «ترنت» را متوقف و از عرشهٔ آن دو مأمور اتحادیه را که عازم انگلستان بودند توقیف کردند. انگلیس به خاطر پنبه در هر حال طرف جنوب را می‌گرفت، و تنها با به‌کارگیری سیاستی زیرکانه درگیری مستقیم در جنگ را از خود دفع کرد.

ژنرال جورج بی. مکلِلِن، که به جای وینگفیلد اسکات فرمانده کل شده بود، بیش‌تر نگران آموزش نظامی ارتش و محافظت از واشینگتن بود تا دست زدن به اقدامی خطیر در ویرجینیا. او سرانجام در زیر فشار لینکلن حرکتی را آغاز کرد که در آن نیروهای اتحادیه را از راه آب و خشکی دور زد و در اوربانا بر کنار رودخانهٔ راپاهانوک پیاده شد. جِی. ای. جانستن، فرمانده اتحادیه، با آگاهی از این نقشه به پشت این رودخانه عقب‌نشینی کرد. مکلِلِن سپس تصمیم گرفت در شبه‌جزیره‌ای که رودهای یورک و جیمز آن را تشکیل داده بودند پیاده شود و در ریچموند پیشروی کند. کار ستیز با نبردی دریایی در هَمپتون رودز آغاز شد. در هشتم مارس، کشتی جنگی «ویرجینیا» ی اتحادیه خطر کرد و از نورفُک خارج شد. نام آن در اصل «مِری‌مَک» و متعلق به کشتیرانی ایالات متحده بود که در هنگام تصرف نورفُک به دست آمده بود. اتحادیه آن را مسلح کرده بود و وقتی در محاصرهٔ ناوگروه ایالات متحده قرار گرفت، با استفادهٔ عالی از دژکوب فلزی‌اش سه فروند از شش ناوچهٔ دشمن را غرق کرد. سپس آن را برای تعمیر از میدان نبرد بیرون کشیدند و فردای آن روز دوباره برای نابود کردن بقیهٔ ناوگروه به میدان آمد. در طول شب نیروی دریایی ایالات متحده کشتی زرهپوش خود «مانیتور» را آمادهٔ نبرد کرد. دو ناو جنگی چهار ساعت بی‌نتیجه جنگیدند تا این‌که کشتی «ویرجینیا» به سوی بندرگاه عقب کشید. با وجود این، سرنوشت ناوچه‌های جنگی شمالی را رقم زده بود، و این یعنی اکنون مکلِلِن می‌توانست خیلی فوری در شبه‌جزیره پیاده شود.‌»