کتاب سفرنامه بشارت

کتاب سفرنامه بشارت نوشتهٔ کاوس نویدان است. نشر کلید پژوه این سفرنامه را منتشر کرده است.

درباره کتاب سفرنامه بشارت

نویسندهٔ کتاب سفرنامه بشارت، مطالب خود را از ریشه و خانواده و دوران نوجوانی آغاز کرده و با گذر از فصل‌های «اوایل دههٔ پنجاه»، «مسافرت به کشور هندوستان»، «کانادا سال ۱۳۶۲»، «برگشت به ایران در اوایل دههٔ شصت»، «اوضاع دههٔ ۷۰» و «مشانیرنامه (دههٔ هشتاد و اوایل دههٔ نود)»، کتاب را با فصل «اوضاع کشورهای محل اقامت» به پایان رسانده است. کاوس نویدان گفته است که مطالب این کتاب به‌صورت دل‌نوشته و شرح خاطرات و سفرهای دوران زندگانی کسی است که بیشتر از اواسط دههٔ ۵۰ تا اواسط دههٔ ۹۰ در قالب سفرنامه و در گذر تحولات تاریخ معاصر ایران طی بیش از چهار دهه بازگو و بیان شده است. محتوای این اثر مربوط به جریانات سیاسی و تحولات اجتماعی ادوار مختلف پیش و پس از انقلاب ۱۳۵۷ در ایران است. این ناداستان را بخوانید.

در یک تقسیم‌بندی می‌توان ادبیات را به دو گونهٔ داستانی و غیرداستانی تقسیم کرد. ناداستان (nonfiction) معمولاً به مجموعه نوشته‌هایی که باید جزو ادبیات غیرداستانی قرار بگیرد، اطلاق می‌شود. در این گونه، نویسنده با نیت خیر، برای توسعهٔ حقیقت، تشریح وقایع، معرفی اشخاص یا ارائهٔ اطلاعات و به‌دلایلی دیگر شروع به نوشتن می‌کند. در مقابل، در نوشته‌های غیرواقعیت‌محور (داستان)، خالق اثر صریحاً یا تلویحاً از واقعیت سر باز می‌زند و این گونه به‌عنوان ادبیات داستانی (غیرواقعیت‌محور) طبقه‌بندی می‌شود. هدف ادبیات غیرداستانی تعلیم هم‌نوعان است (البته نه به‌معنای آموزش کلاسیک و کاملاً علمی و تخصصی که عاری از ملاحظات زیباشناختی است)؛ همچنین تغییر و اصلاح نگرش، رشد افکار، ترغیب یا بیان تجارب و واقعیات از طریق مکاشفهٔ مبتنی بر واقعیت، از هدف‌های دیگر ناداستان‌نویسی است. ژانر ادبیات غیرداستانی به مضمون‌های بی‌شماری می‌پردازد و فرم‌های گوناگونی دارد. انواع ادبی غیرداستانی می‌تواند شامل این‌ها باشند: جستارها، زندگی‌نامه‌ها، کتاب‌های تاریخی، کتاب‌های علمی - آموزشی، گزارش‌های ویژه، یادداشت‌ها، گفت‌وگوها، یادداشت‌های روزانه، سفرنامه‌ها، نامه‌ها، سندها، خاطره‌ها و نقدهای ادبی.

خواندن کتاب سفرنامه بشارت را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران ناداستان و قالب سفرنامه پیشنهاد می‌کنیم.