کتاب هنر گمشده گوش دادن

کتاب هنر گمشده گوش دادن نوشتهٔ مایکل پی. نیکولز و ترجمهٔ اکرم کرمی است و انتشارات صابرین آن را منتشر کرده است. این کتاب به شما می‌آموزد که چگونه فراگیری مهارت گوش‌دادن به بهبود روابط کمک می‌کند.

درباره کتاب هنر گمشده گوش دادن

هنر گمشده گوش دادن نوشتهٔ مایکل پی. نیکولز (-۱۹۴۵)، روانکاو و درمانگر خانواده است و به این موضوع می‌پردازد که چگونه فراگیری مهارت گوش‌دادن به بهبود روابط کمک می‌کند.

این کتاب شما را دعوت می‌کند تا به شیوهٔ صحبت‌کردن و گوش‌دادن خود فکر کنید؛ چرا گوش‌دادن در زندگی این‌قدر اهمیت دارد؟ چطور شنونده بهتری شویم و به عمق تجربهٔ گوینده نفوذ کنیم؟ و چطور مراقب باشیم عادات نادرست، از کیفیت گوش‌دادن ما نکاهند؟ از جمله رموزی که به ارتباط مؤثر کمک می‌کنند و در این کتاب موردبحث قرار گرفته‌اند، می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

تفاوت میان گفت‌وگوی واقعی و به‌نوبت حرف‌زدن.

گوش‌دادن به مقاصد واقعی دیگران، نه صِرف آنچه به زبان می‌آید.

نفوذکردن در شخصی که هرگز گوش نمی‌کند.

چگونه جروبحث را کاهش دهیم؟

چگونه از دیگران کمک بخواهیم و در عین‌حال از پندواندرز ناخواسته در امان بمانیم؟

چگونه اختلاف‌نظر خود را بیان کنیم که دیگران احساس نکنند مورد انتقاد قرار گرفته‌اند؟

چگونه اطمینان حاصل کنیم که حرف دو طرف مورد توجه قرار گرفته است؟

چگونه گوینده، پیام خود را ضعیف می‌کند؟

چگونه ماهیت رابطه بر گوش دادن تأثیر می‌گذارد؟

چه کنیم تا دیگران به ما گوش دهند؟

این کتاب در ۴ بخش و ۱۳ فصل تألیف شده است و تمرین‌های انتهایی هر فصل به شما کمک می‌کنند تا مهارت گوش‌دادن خود را بهبود بخشید. از یاد نبریم که هرچند گوش‌دادن در زندگی امری مسلم و عادی به شمار می‌رود، از اهمیت آن هرچه بگوییم کم گفته‌ایم. توجه و درک دیگران، هدیه‌ای است که احساس خودارزشمندی و اعتبار را در دیگران زنده می‌کند. توانایی خوب گوش‌دادن، نیک‌خواهی و حسن‌نیتی را در ما پرورش می‌دهد که بازتابش متوجه خود ما می‌شود. وانگهی خوب گوش‌دادن، بهترین شیوه‌ای است که معاشرت با دیگران و یادگیری از آن‌ها را برایمان لذت‌بخش می‌کند.

خواندن کتاب هنر گمشده گوش دادن را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به کسانی که می‌خواهند شنوندهٔ فوق‌العاده‌ای در روابطشان باشند پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب هنر گمشده گوش دادن

«گاه به نظر می‌رسد که دیگر کسی به حرف دیگری گوش نمی‌کند.

«انتظار دارد من به مشکلات او گوش کنم اما هیچ‌وقت از مشکلات من نمی‌پرسد.»

«او همیشه از چیزی شکایت می‌کند.»

«اگر بر حسب اتفاق نفهمم با دوستانش چه می‌گوید، هیچ‌چیز درباره او نمی‌فهمم. نمی‌دانم چه حرف‌هایی را با من در میان نمی‌گذارد؟»

«نمی‌توانم با او حرف بزنم، چون خیلی انتقاد می‌کند.»

خانم‌ها از این گله دارند که همسرانشان وجود آن‌ها را نادیده می‌گیرند و آقایان از اینکه همسرانشان نق می‌زنند. زن احساس می‌کند ارتباط‌شان خدشه‌دار شده است و مرد به ارتباط‌شان اعتماد نمی‌کند.

اشتیاق به درک شدن، از جمله انگیزه‌های بسیار نیرومند انسان است. وقتی به سخنان ما گوش می‌کنند، احساس می‌کنیم ما را جدی می‌گیرند، به احساسات و ایده‌هایمان توجه می‌کنند و بالأخره اینکه آنچه می‌گوییم اهمیت دارد.

اشتیاق به درک شدن یعنی اشتیاق برای فرار از تنهایی و ایجاد پل ارتباطی. برای غلبه بر تنهایی به دیگران نزدیک می‌شویم، دریچه قلب و ذهن خود را بر روی آن‌ها باز می‌کنیم، به این امید که ما را درک کنند. ظاهرا رسیدن به چنین درکی باید آسان باشد، اما واقعیت این است که این‌طور نیست.

جُوان۱ در ویترین فروشگاه، کت و دامنی دیده بود و دلش می‌خواست آن را بخرد اما چون نمی‌دانست که می‌تواند آن را بخرد یا نه به همسرش گفت: «هنری۲ یک کت و دامن خیلی شیک در فروشگاه دیده‌ام.»

هنری گفت: «خوبه» و بعد به تماشای اخبار از تلویزیون ادامه داد.

جُوان دوست نداشت بگومگو راه بیفتد اما هنری از این می‌ترسید که اگر حرفی درباره هزینه خرید بزند، جُوان شروع به نق زدن کند، بنابراین ساکت ماند تا راه‌حلی برای خرید کت و دامن پیدا کند. جُوان فاصله را احساس کرد و تصور کرد که هنری از دست او عصبانی است و از این رو او هم ساکت شد و چیزی نگفت.

اساس خوب گوش دادن همدلی است و همدلی نیز میسر نمی‌شود مگر آنکه مشغولیت‌های خود را کنار بگذاریم و وارد تجربه طرف مقابل شویم. اساس ارتباط انسان‌ها را دو چیز تشکیل می‌دهد: تلاش و شمِّ درونی.

همدلی یعنی آنچه را طرف مقابل سعی دارد بگوید، بفهمیم و نشان دهیم که منظور او را درک کرده‌ایم. این همدلی ما را به فردی که سخن ما را می‌شنود و به ما و احساساتمان توجه دارد، متصل می‌سازد. گوش دادن همدلانه، روابط را دگرگون می‌کند. وقتی طرف مقابل احساسات عمیق و ناگفته ما را درک می‌کند، آن را در قالب کلام در می‌آورد و با بیانی روشن و گویا به ما منعکس می‌کند، مطمئن می‌شویم که ما را درک کرده است و از او به‌خاطر درک و انسانیتش ممنون می‌شویم.»