کتاب پاک کن ها اعتراض می کنند

کتاب پاک‌کن‌ها اعتراض می‌کنند با عنوان اصلی Erasers Protest اثری از نویسنده و تصویرگر جنیفر جونز و ترجمه‌ٔ وحید توکل‌صدیقی است که توسط انتشارات صابرین در سال ۱۴۰۳ منتشر شده است. این کتاب مصور و رنگی، داستانی کودکانه و بامزه درباره‌ٔ پاک‌کن‌ها و ماجراهایشان در کلاس درس است که برای گروه سنی ۵ سال به بالا مناسب است. نسخه الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب پاک کن ها اعتراض می کنند

این کتاب تصویری جذاب، با نگاهی خلاقانه و طنزآمیز به دنیای نوشت‌افزارها، به ویژه پاک‌کن‌ها، می‌پردازد و از زبان آن‌ها روایت می‌شود. جنیفر جونز، نویسنده و تصویرگر کتاب، با مهارت خاصی توانسته است احساسات و دغدغه‌های پاک‌کن‌ها را به تصویر بکشد و به کودکان نشان دهد که حتی اشیای ساده‌ی اطراف ما هم می‌توانند داستانی برای گفتن داشته باشند. کتاب در سال ۲۰۲۲ به زبان انگلیسی منتشر شده و به سرعت مورد توجه ناشران کودک قرار گرفته است. ترجمه‌ی وحید توکل‌صدیقی نیز با زبانی روان و کودک‌پسند، فضای شاد و آموزنده‌ی کتاب را به خوبی منتقل کرده است. این اثر در مجموعه کتاب‌های دانه و با هدف آموزش مهارت‌های زندگی، احترام به اشیا و مسئولیت‌پذیری در قبال وسایل شخصی منتشر شده است. پاک‌کن‌ها اعتراض می‌کنند، با تصویرگری رنگی و جذاب، نه تنها کودکان را سرگرم می‌کند، بلکه پیام‌های مهمی درباره‌ی احترام، مراقبت و ارزش‌گذاری به وسایل روزمره به آن‌ها می‌آموزد. این کتاب در ایران توسط انتشارات صابرین منتشر شده و به دلیل موضوع متفاوت و نگاه نوآورانه‌اش، در میان کتاب‌های کودک شاخص به شمار می‌آید.

خلاصه کتاب پاک کن ها اعتراض می کنند

داستان با معرفی پاک‌کن‌هایی آغاز می‌شود که هر روز روی مدادها می‌نشینند و منتظرند تا با مهربانی از آن‌ها استفاده شود، اما اغلب با آن‌ها بدرفتاری می‌شود؛ خم می‌شوند، می‌شکنند و حتی گم می‌شوند. پاک‌کن‌ها از این وضعیت خسته شده‌اند و تصمیم می‌گیرند دست به اعتراض بزنند. آن‌ها در زمانی که بچه‌ها در زنگ تفریح هستند، خودشان را در جعبه‌ها قایم می‌کنند و با کمک مدادها، نامه‌ای اعتراضی برای بچه‌ها می‌نویسند. وقتی بچه‌ها برمی‌گردند و پاک‌کن‌ها را پیدا نمی‌کنند، متوجه می‌شوند که بدون آن‌ها نمی‌توانند اشتباهاتشان را پاک کنند. در نهایت، بچه‌ها نامه‌ی پاک‌کن‌ها را می‌خوانند و متوجه اشتباهاتشان می‌شوند. آن‌ها از پاک‌کن‌ها عذرخواهی می‌کنند و قول می‌دهند با آن‌ها بهتر رفتار کنند. داستان با بازگشت پاک‌کن‌ها و برقراری دوباره‌ی دوستی و احترام بین بچه‌ها و نوشت‌افزارها به پایان می‌رسد.

چرا باید کتاب پاک کن ها اعتراض می کنند را بخوانیم

این کتاب با ایده‌ای بکر و روایت طنزآمیز، به کودکان یاد می‌دهد که باید به وسایل خود احترام بگذارند و مسئولیت‌پذیر باشند. تصویرگری‌های رنگی و جذاب، متن ساده و قابل فهم و پیام اخلاقی قوی، پاک‌کن‌ها اعتراض می‌کنند را به انتخابی عالی برای والدین و مربیان تبدیل کرده است. ترجمه‌ی خوب و روان وحید توکل‌صدیقی نیز باعث شده تا فضای شاد و آموزنده‌ی کتاب به خوبی به فارسی منتقل شود. این کتاب نه تنها سرگرم‌کننده است، بلکه به شکل غیرمستقیم مهارت‌های زندگی را به کودکان آموزش می‌دهد و آن‌ها را به فکر کردن درباره‌ی رفتارشان با اشیای اطرافشان وامی‌دارد.

کتاب پاک کن ها اعتراض می کنند را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

اگر کودک کنجکاوی دارید که دوست دارد با اشیای اطرافش ارتباط برقرار کند یا به دنبال کتابی هستید که مهارت‌های زندگی و احترام به وسایل را به فرزندتان بیاموزد، این کتاب برای شماست. همچنین برای معلمان و مربیانی که به دنبال راهی خلاقانه برای آموزش مسئولیت‌پذیری و احترام به کودکان هستند، پاک‌کن‌ها اعتراض می‌کنند انتخاب مناسبی است. اگر از کتاب‌هایی مثل «مداد قرمز» یا «ماژیک‌های شاکی» لذت برده‌اید، این کتاب هم شما را شگفت‌زده خواهد کرد.

فهرست کتاب پاک کن ها اعتراض می کنند

کتاب به صورت داستانی پیوسته روایت می‌شود و فصل‌بندی مشخصی ندارد، اما می‌توان بخش‌های اصلی آن را به این صورت خلاصه کرد: معرفی پاک‌کن‌ها و مشکلاتشان، تصمیم به اعتراض و قایم شدن، واکنش بچه‌ها به نبود پاک‌کن‌ها، نامه‌نگاری و عذرخواهی بچه‌ها و در نهایت بازگشت پاک‌کن‌ها و برقراری دوستی. هر بخش با تصویرگری‌های رنگی و جذاب همراه است که به فهم بهتر داستان کمک می‌کند.

بخشی از کتاب پاک کن ها اعتراض می کنند 

«ما روی مدادها می‌نشینیم و منتظر می‌مانیم تا با لطافت از ما استفاده شود. اما به جای آن، در نهایت می‌شکنیم و به دفعات زیاد مورد آزار قرار می‌گیریم. معمولاً با پاک‌کن‌های بزرگ‌تری که با مداد نیستند هم بدرفتاری می‌شود: بچه‌ها هر روز یا با مدادهایشان مثل چاقو به ما ضربه می‌زنند یا آن‌ها را به ما می‌چسبانند. کودکان ما را خم می‌کنند و می‌شکنند، انگار اسباب‌بازی‌هایی هستیم که می‌توانند با آن‌ها بازی کنند. آن‌ها ما را تکه‌پاره می‌کنند و خرده‌های ما را روی میز جمع می‌کنند. آن‌ها اهمیتی نمی‌دهند که با ما چطور رفتار می‌کنند. بدترین حالت وقتی است که به ما نیاز دارند. آن‌ها فراموش می‌کنند که چطور ما را به تکه‌هایی کوچک تبدیل کرده‌اند. وقتی اشتباهی روی کاغذ مرتکب می‌شوند و باید هر طور که شده آن را پاک کنند، دقیقاً این وقتی است که نمی‌توانند ما را پیدا کنند، چون ما را از جای خودمان برداشته‌اند و روی زمین انداخته‌اند. یک روز تصمیم گرفتیم که بیشتر از این رفتار بچه‌ها را تحمل نکنیم. به نظر خودمان به اندازه‌ی کافی رفتار آن‌ها را تحمل کرده بودیم. اگر بچه‌ها فکر می‌کنند به ما نیازی ندارند، بگذارید ببینیم راست می‌گویند یا نه!»