کتاب از نوشتن

کتاب از نوشتن حاصل گردآوری ابل دبریتو و ترجمهٔ مهتاب سیدآبادی است. انتشارات دیدار این کتاب را روانهٔ بازار کرده است. این اثر حاوی نامه‌های «چارلز بوکوفسکی» است.

درباره کتاب از نوشتن

کتاب از نوشتن که حاوی نامه‌های «چارلز بوکوفسکی» است، برخی از نامه‌های شاخص او را دقیقاً به همان شکلی که بودند، در خود گرد آورده است. به‌باور گردآورندهٔ این نامه‌ها، ابل دبریتو، بوکوفسکی مکاتبه‌گری چیره‌دست بود که معمولاً نامه‌هایی طولانی و سرشار از مباحثی نامرتبط با هنرِ نویسندگی می‌نوشت. او در این نامه‌ها قدرشناس و آرام است؛ صفاتی که شاید از خلال داستان‌هایش نتوانید ببینید. در این نامه‌ها، چهره‌ای متفاوت از بوکوفسکی می‌بینیم؛ انسانی صادق، گاه موجه، هوشمند و واقف به شرایط زمانه. اولین نامه مربوط به سال ۱۹۴۵ است و آخرین آن‌ها در سال ۱۹۹۳ (مصادف با ۱۳۷۲) نوشته شده است.

«چارلز بوکوفسکی» در سال ۱۹۲۰، ۲ سال پس از پایان جنگ جهانی اول، در آلمان به دنیا آمد. او شاعر و داستان‌نویسی آمریکایی است که اغلب از او به‌عنوان نویسندهٔ تأثیرگذارِ معاصر نام برده می‌شود. از سبک او بارها تقلید شده است. داستان‌های کوتاه و رمان‌های چارلز بوکوفسکی واقع‌گرایانه و اغلب طنز هستند. بخش زیادی از شهرت او را می‌توان در رمان‌هایش دانست تا شعرهایش؛ رمان‌هایی چون «اداره پست» (۱۹۷۱)، «ساندویچ ژامبون» و...، اما در همین زمان هم او علاوه بر نوشتن رمان، به خلق شعر و داستان کوتاه هم مشغول بود. او تا زمان مرگش در سال ۱۹۹۴ بیش از ۵۳۰۰ شعر و داستان خلق کرده بود؛ البته به نظر می‌رسد آثاری که پس از مرگ بوکوفسکی جمع‌آوری و منتشر شده است، با کمی دست‌کاری و ویرایشی آسیب‌زننده همراه است و گویی کمتر از آثار اصلی این نویسنده و شاعر است. از آثار داستانی او می‌توان به این کتاب‌ها اشاره کرد: زن‌ها (۱۹۷۸) حکایت‌هایی از دیوانگی‌های روزمره (۱۹۸۳)، هالیوود (۱۹۸۹)، عامه‌پسند (۱۹۹۴)، از چندقدمی یک تیمارستان (۱۹۹۲)، عشق سگی است دربان جهنم (۱۹۷۷)، سوختن در آب، غرق‌شدن در آتش (۱۹۷۴).

خواندن کتاب از نوشتن را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به دوستداران ناداستان و قالب نامه‌نگاری پیشنهاد می‌کنیم.

در یک تقسیم‌بندی می‌توان ادبیات را به ۲ گونهٔ داستانی و غیرداستانی تقسیم کرد. ناداستان (nonfiction) معمولاً به مجموعه نوشته‌هایی که باید جزو ادبیات غیرداستانی قرار بگیرند، اطلاق می‌شود. در این گونه، نویسنده با نیت خیر، برای توسعهٔ حقیقت، تشریح وقایع، معرفی اشخاص، یا ارائهٔ اطلاعات و به دلایلی دیگر شروع به نوشتن می‌کند. در مقابل، در نوشته‌های غیرواقعیت‌محور (داستان)، خالق اثر صریحاً یا تلویحاً از واقعیت سر باز می‌زند و این گونه به‌عنوان ادبیات داستانی (غیرواقعیت‌محور) طبقه‌بندی می‌شود. هدف ادبیات غیرداستانی تعلیم عامهٔ مردم است (البته نه به‌معنای آموزش کلاسیک و کاملاً علمی و تخصصی که عاری از ملاحظات زیباشناختی است)؛ همچنین تغییر و اصلاح نگرش، رشد افکار، ترغیب، یا بیان تجارب و واقعیات از طریق مکاشفهٔ «مبتنی بر واقعیت» از هدف‌های دیگر ناداستان‌نویسی هستند. ژانر ادبیات غیرداستانی به مضمون‌های بی‌شماری می‌پردازد و فرم‌های گوناگونی دارد. انواع ادبی غیرداستانی می‌توانند شامل این‌ها باشند: جستارها، زندگی‌نامه‌ها، کتاب‌های تاریخی، کتاب‌های علمی - آموزشی، گزارش‌های ویژه، یادداشت‌ها، گفت‌وگوها، یادداشت‌های روزانه، سفرنامه‌ها، نامه‌ها، سندها، خاطره‌ها، نقدهای ادبی.

بخشی از کتاب از نوشتن

«[به مایکل آندره]

۶ مارس ۱۹۷۳

[...] دیگر از کریلی متنفر نیستم. او در سبک خاصی از نوشتن، که من نمی‌‌فهمم، تلاش زیادی کرد و انرژی‌‌ و زندگی‌‌اش را روی آن گذاشت. حرف‌‌های سنگین بسیاری منتظرش است. احتمالاً آن‌قدر از این‌ها شنیده که به‌خاطرشان حسابی از کوره دررفت. یک مرد باید در نهایت مبارزه کند، وگرنه کرم‌‌های لجن‌‌زار پیروز خواهند شد. نمی‌‌خواستم در برابر کریلی یکی از آن کرم‌‌ها باشم. سبک‌‌سری کردم. فقط دیدگاهم را درباره‌ی او بدون مطالعه کافی گفتم. این فقط یک ضربه ناخودآگاه علیه سگ اصلی یا سگ‌‌ها یا ستاره بود. بی‌‌مایگی است، باید زودتر یاد می‌‌گرفتم. اما من دیر یاد می‌‌گیریم. اگر در ۸۰ سالگی بمیرم، احتمالاً فقط ۱۴ سال داشته باشم. چیزی از حرفی که می‌‌خواهم بزنم می‌‌فهمی؟ خب پس.»