کتاب خانم ماتی، معلم قاتی پاتی

کتاب خانم ماتی، معلم قاتی پاتی نوشتهٔ دن گاتمن و ترجمهٔ محبوبه نجف خانی و ویراستهٔ شهره احدیت است و نشر افق آن را منتشر کرده است. تصویرگر این کتاب‌ها جیم پایلوت است. این کتاب از مجموعهٔ ۲۱جلدی مدرسه عجیب و غریب است. در مدرسه عجیب و غریب برخلاف بیشتر مدرسه‌ها همهٔ اتفاقات حول محور بچه‌های مدرسه نیست. گاهی مدیر با حال مدرسه، آقای ناوال، گاهی مستخدم و گاهی هم معلم هنر، خانم فالکن دست به کارهایی می‌زنند که حتی به فکر بچه‌ها هم نمی‌رسد. نویسنده در هر قسمت از این مجموعه یکی از اتفاقات مدرسه را روایت می‌کند.

درباره کتاب خانم ماتی، معلم قاتی پاتی

آقای ناوال، مدیر مدرسه، یک روز برای بچه‌ها سخنرانی کرد و گفت: «قرار است دستی به سر و گوش مدرسه بکشیم. قرار است تجهیزات جدیدی تهیه کنیم، یک نگهبان، یک آزمایشگاه کامپیوتر و یک معلم کامپیوتر داشته باشیم. در حقیقت، او الان بیرون کلاس است. دوست دارید خانم ماتی را ببینید؟»

در مدرسهٔ عجیب و غریب همه چیز درهم و برهم است. در این مدرسه، از یک طرف مدیر، معلم‌ها، خانم کتابدار و راننده اتوبوس مدرسه با آن‌هایی که می‌شناسیم فرق دارند و از طرف دیگر دانش‌آموزان.

ای. جی وروجک هم که داستان‎‌ها را تعریف می‌‎کند، هم از مدرسه بدش می‌آید و هم از دختر درس‌خوان و لوسی به اسم آندریا یانگ که همیشه خودش را برای معلم‌ها شیرین می‌کند.

اما انگار در این مدرسهٔ عجیب و غریب، مدیر و معلم‌ها بیشتر با شیطنت‌های ای.جی همراهی می‌کنند تا با شیرین‌کاری‌های آندریا!

خواندن کتاب خانم ماتی، معلم قاتی پاتی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به همهٔ کودکان و نوجوانان پیشنهاد می‌کنیم.

درباره دن گاتمن

دن گاتمن، نویسندهٔ امریکایی در مجموعه کتاب‌های مدرسه پرماجرا به زبانی ساده و طنزآمیز، ماجراهایی که در مدرسه برای ای جی اتفاق افتاده را بیان می‌کند. این مجموعه به زبانی ساده و شیرین نوشته شده و منتخب شورای کتاب کودک با رتبه چهار ستاره شده است.

دن گاتمن نویسنده امریکایی متولد ۱۹۵۵ با نام کامل Daniel Edward Gutman سابقه نوشتن برای نشریات کودکان و حتی آموزش در دبستان‌ها را نیز دارد.

زبان داستان‌های گاتمن شادی‌آفرین و طنز است و با شوخی‌های کلامی بسیاری همراه است. به دلیل بیان شیوه‌های تدریس خلاق، خواندن آن برای آموزگاران بسیار جذاب و مفید است.

بخشی از کتاب خانم ماتی، معلم قاتی پاتی

«ریخت و قیافهٔ خانم ماتی واقعاً عجیب و غریب بود. یک دامن خال‌خالی پوشیده بود و یک تکه پنیر اسفنجی بزرگ هم روی کله‌اش گذاشته بود.

او با لهجهٔ خاصی گفت: «چه‌طورید، بچه‌ها!» حتماً مال تگزاس بود. از تلویزیون دیده بودم که اهالی تگزاس با این لهجه حرف می‌زنند، کسی هم نمی‌داند چرا.

آقای ناوال به ما گفت: «وقتی جوان‌تر بودم، با کامپیوتر کار می‌کردم. ولی خانم ماتی کارشناس کامپیوتر است. خب، خانم ماتی، بچه‌ها قرار است توی کلاس کامپیوتر چی یاد بگیرند؟»

خانم ماتی کف دست‌ها را به‌هم زد و گفت: «خب، قرار است با کامپیوتر، برای خودمان وب‌سایت درست کنیم. می‌خواهیم نقاشی‌های کامپیوتری بکشیم، آهنگ‌های کامپیوتری بسازیم و گِیم‌های واقعیت مجازی بازی کنیم. بعضی از اختراعات خودم را هم نشان‌تان می‌دهم. یک‌عالمه فکرهای مختلف توی سرم دارم!»»