کتاب دهکده و کدخداهایش

کتاب دهکده و کدخداهایش با عنوان فرعی خوانش‌هایی در اقتصاد سیاسی، ارتباطات بین‌الملل، اینترنت و رسانه‌های اجتماعی نوشتهٔ چندین نویسنده ترجمهٔ محسن بدره است. محسن بدره گردآوری این اثر را هم بر‌عهده داشته است. انتشارات سورهٔ مهر آن را منتشر و روانهٔ بازار کرده است.

دربارهٔ کتاب دهکده و کدخداهایش

امروز تأثیر رسانه‌های اجتماعی بر جهان غیرقابل انکار است. این رسانه‌ها جهان جدیدی را خلق کردند و به‌دنبال آن نظام ارتباطات اجتماعی را متحول کرده‌اند. رسانه‌های اجتماعی به‌قدری در زندگی بشریت نفوذ کرده‌اند که  استفاده از آن‌ها به‌عنوان امری روزمره تلقی می‌شود و بسیاری از کنش‌های سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی و خدمات از طریق همین رسانه‌ها رخ می‌دهد. با‌توجه‌به همین مسائل، رسانه‌های اجتماعی به‌واسطهٔ انقلاب دیجیتال، نه‌تنها ابعاد زندگی فردی، بلکه ساختارهای سیاسی و اقتصادی را نیز دگرگون کرده‌اند. پس لازم است با خوانشی انتقادی به سراغ سازوکارهای جدید تولید سرمایه‌داری در شکل‌گیری و ادامهٔ حیات پلتفرم‌های رسانه‌های اجتماعی رفت.

در همین زمینه، گروه مطالعات رسانهٔ پژوهشکدهٔ فرهنگ و هنر اسلامی و گروه مطالعات فرهنگی و اجتماعی پژوهشگاه فضای مجازی فعالیتی گسترده را در حوزهٔ مطالعات رسانه‌های اجتماعی شروع کردند تا ادبیات نظری در این حوزه را پربارتر کنند. بخشی از این فعالیت پژوهشی متوجه نقش رسانه‌های اجتماعی در ظهور مرجعیت‌های جدید و حوزه‌های اثرگذاری سلبریتی‌ها و بخش دیگر نیز بر مطالعات نظری، تجربی و انتقادی رسانه‌های اجتماعی تمرکز دارد. کتاب حاضر نیز یکی از آثار این مجموعه است که با رویکردی انتقادی و از منظر اقتصاد سیاسی به تحلیل ظهور و گسترش اینترنت و رسانه‌های اجتماعی پرداخته است. با این‌حال، حوزهٔ مطالعات رسانه‌های اجتماعی به این اثر محدود نخواهد شد.

کتاب دهکده و کدخداهایش شامل ۲ بخش کلی است: 

یک: اقتصاد سیاسی ارتباطات بین‌الملل

دو: اقتصاد سیاسی اینترنت و رسانه‌های اجتماعی

در هر بخش خوانشی از موضوعات اقتصاد سیاسی، ارتباطات بین‌الملل، اینترنت و رسانه‌های اجتماعی بیان می‌شود.

خواندن کتاب دهکده و کدخداهایش را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به علاقه‌مندان به موضوعات اقتصاد سیاسی و رسانه‌‎های اجتماعی پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب دهکده و کدخداهایش

«نظام نئولیبرال، یک محصول جانبیِ مهم و ضروری دارد. شهروندانی سیاست‌زدایی شده که ویژگی‌شان بی‌تفاوتی و بدبینی است. اگر مردم‌سالاری انتخابی تأثیر چندانی بر زندگی اجتماعی ندارد، پس عقلانی نیست که توجه زیادی به آن بکنیم؛ در ایالات متحده، که مهد مردم‌سالاری نئولیبرال است، مشارکت انتخاباتی در انتخابات کنگره در ۱۹۹۸ رکوردی تنزلی را رقم زد و فقط بیش از یک‌سوم واجدین شرایط پای صندوق‌های رأی رفتند. گرچه گاهی در میان احزاب جاافتاده مانند حزب دموکرات که تمایل به جذب آرای محرومان دارند، مشارکت انتخاباتی پایین موجب نگرانی می‌شود، ما به‌ظاهر مسئولان مایل‌اند، آن را به‌عنوان امری بسیار خوب بپذیرند؛ زیرا چنانکه انتظارش می‌رود، کسانی که رأی نمی‌دهند، بیشتر همان فقرا و طبقه کارگر هستند. سیاست‌هایی که می‌توانند به‌سرعت علاقهٔ رأی‌دهندگان و نرخ‌های مشارکت را افزایش دهند، پیش از آنکه حتی به فضای عمومی برسند مرده‌اند. برای نمونه در ایالات متحده، دو حزب اصلی که بر اقتصاد مسلط‌اند با حمایت جامعهٔ تجاری از اصلاح قوانینی، که سرانجام اجازهٔ ایجاد احزاب سیاسی جدید و امکان تأثیرگذاری به آن‌ها را می‌دهد و احتمالاً خواستار منافع غیرتجاری است، سر باز زده‌اند. نارضایتی مشخص و شایعی از جمهوری‌خواهان و دموکرات‌ها وجود دارد، اما سیاست انتخابی ساحتی است که اندیشه‌های رقابت و انتخاب آزاد، معنای چندانی در آن ندارند. از برخی جهات، گسترهٔ بحث و انتخاب در انتخابات‌های نئولیبرال به دولت تک‌حزبی کمونیستی نزدیک‌تر است تا به مردم‌سالاری اصیل.»