کتاب تحریر ایلامی؛ کتیبه داریوش بزرگ در بیستون
معرفی کتاب تحریر ایلامی؛ کتیبه داریوش بزرگ در بیستون
کتاب تحریر ایلامی؛ کتیبه داریوش بزرگ در بیستون نوشتهٔ سلمان علی یاری بابلقانی در نشر مرکز چاپ شده است.
درباره کتاب تحریر ایلامی؛ کتیبه داریوش بزرگ در بیستون
در آغاز بهقدرترسیدن داریوش بزرگ (حدود ۵۲۰ قم) آشوب همهجای قلمرو پهناور هخامنشی را فراگرفته است و در هر گوشهای فرمانروایی سر به شورش برداشته و مدعی پادشاهی است. داریوش بسیار به خود میبالد که توانسته هم این آشوبها را آرام کند هم یادمانی بر کوه بیستون بنگارد. او در آن یادمان با نگارهٔ «شاهان دروغین» و کتیبههایی، به سه زبان ایلامی، فارسی باستان و بابلی و سه گونه از خط میخی، این روزگار سخت و فتح بزرگ را برای آیندگان روایت کرده و تبارنامه و اندرزنامه خود را نیز بدان افزوده است.
کتاب تحریر ایلامی؛ کتیبه داریوش بزرگ در بیستون پژوهشی در این موضوعات است.
کتاب تحریر ایلامی؛ کتیبه داریوش بزرگ در بیستون را به چه کسانی پیشنهاد میکنیم
پژوهشگران، استادان و دانشجویان زبان ایلامی و تاریخ، فرهنگ، دین و زبانهای ایران باستان میتوانند مخاطب همهٔ بخشهای آن و علاقهمندان به تاریخ و تمدن ایران باستان میتوانند مخاطب بخشهایی از آن باشند.
بخشی از کتاب تحریر ایلامی؛ کتیبه داریوش بزرگ در بیستون
«دورههای زبان ایلامی که به خط میخی نوشته شده است، بنابر نظر استالپر (۶۱-۶۴: ۲۰۰۴) چنین اند: ایلامی کهن (حدود ۲۶۰۰-۱۵۰۰ قم)۴۸ شامل متنهایی اندک که یک پیماننامه با شاهی اکدی و چند کتیبهٔ شاهی از آن جمله اند؛ ایلامی میانه (حدود ۱۵۰۰-۱۰۰۰ قم) عمدتاً شامل کتیبههای شاهان «اَنشَن و شوش» میشود که بیشتر از شوش و چغازنبیل بهدست آمده اند. گلنوشتههای دیوانیای که از شوش بهدست آمده اند نیز به پایان این دوره یا آغاز دورهٔ ایلامی نو منتسب اند؛ ایلامی نو (حدود ۱۰۰۰-۵۵۰ قم) عمدتاً شامل چند کتیبهٔ شاهی و کتیبههایی از فرمانروایان محلی و متنهای دیوانی، حقوقی و نامههایی میشود که بیشتر از شوش بهدست آمده اند؛ ایلامی هخامنشی (حدود ۵۵۰-۳۳۰ قم) معمولاً یک تحریر کتیبههای هخامنشی به ایلامی است و هزاران گلنوشتهٔ دیوانی ایلامی نیز از تختجمشید بهدست آمده است (که با کوتهنوشت (PF(A و (PT(A نشان دادهمیشوند)۴۹ دیگر زبان غالب این گلنوشتهها آرامی است و تک گلنوشتههایی نیز به فارسی باستان، اکدی، یونانی و فروگیایی (؟)۵۰ یافته شده است. معدود گلنوشتههای ایلامی نیز از شوش و گنداره بهدست آمده است. بسیاری از گلنوشتههای ایلامی هخامنشی هنوز منتشر نشده اند (برای آگاهی بیشتر← Henkelman ۲۰۱۳)؛ ایلامی متأخر یا پسهخامنشی (حدود ۳۳۰ قم-) ایلام پساز روزگار هخامنشی و در دورههای هلنی و پارتی هنوز موجودیت جغرافیایی و فرهنگی خود را نگه داشته و در منابع یونانی با نام «اِلومایس Elymais» از آن یاد شده است، اما متنی به زبان ایلامی بهجا نگذاشته اند (Stolper ۲۰۰۴: ۶۴). تاورنیه (۲۰۱۱a: ۳۱۷-۳۱۸) با توجه به نام ایلامی برخی از فرمانروایان اِلومایس (مانند «کَمنَسکیرِس Kapniškir» >«Kamnaskires: گنجور» سدهٔ دوم قم)، گزارشی تاریخی از زبان ایلامی در حدود (۷۰-۱۰۰ م) و گزارشی غیرمستقیم از تلمود، زنده بودن زبان ایلامی را تا زمان ساسانیان محتمل میداند. کمرُن (۱۹۴۸v: ۱۸: n.۱۱۵) به گزارشی از اصطخری اشاره میکند که مردم خوزستان، بهجز فارسی و تازی، به زبان «خوزی» سخن میگویند که نه عبری است نه سریانی و نه فارسی. نیز گزارشی از مقدسی که میگوید: خوزی زبانی دیوی است که کسی آن را درنمییابد.»
حجم
۳٫۴ مگابایت
سال انتشار
۱۳۹۴
تعداد صفحهها
۲۸۰ صفحه
حجم
۳٫۴ مگابایت
سال انتشار
۱۳۹۴
تعداد صفحهها
۲۸۰ صفحه