کتاب ماه بر ترک دوچرخه (۳)

کتاب ماه بر ترک دوچرخه (۳) نوشتهٔ علی‌اصغر سیدآبادی است. این کتاب را نشر ثالث روانهٔ بازار کتاب کرده است. این کتاب جلد سوم ماه بر ترک دوچرخه است.

درباره مجموعه کتاب ماه بر ترک دوچرخه

مجموعه پنج جلدی ماه بر ترک دوچرخه گزیده‌ای از شعرهای فارسی از زمان گذشته تا امروز است که برای نوجوانان منتشر شده است. همهٔ دوره‌های تاریخی، راهنمای خواندن شعر، تحلیل تاریخی با زبانی ساده، فرهنگ اصطلاحات شعر، کتاب‌شناسی شاعران معاصر و فهرستی از شعرهای آسان‌تر در این مجموعه ارائه شده است. همچنین نکاتی درباره چگونگی خواندن شعر، شکل ظاهری شعر و کلمات آسیب دیده در شعر برای نوجوانان دارد و در بیست و یک فصل دوره‌های شعر فارسی و نمونه‌هایی از هر کدام را ارائه می‌دهد. کتاب‌شناسی شاعران معاصر، فرهنگ واژگان شعر و روش گردآوری اشعار از دیگر بخش‌های این مجموعه پنج جلدی است.

در جلد سوم این مجموعه قرار است از گزیده شعر فارسی برای نوجوانان از اولین شعرها تا امروز. بعد از آنکه مختصری دربارهٔ تاریخ ادبیات این دوره‌ه‌ها را خواندید چند نمونه شعر از هر دوره برای نوجوانان ارائه می‌شود. شعر متعهد و غیر متعهد و شعر مبارزه از بخش‌های مهم این کتاب است. 

خواندن مجموعه کتاب ماه بر ترک دوچرخه را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام نوجوانان علاقه‌مند به شعر پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب ماه بر ترک دوچرخه (۳)

شعر بی‌وزن

در دعوای کهنه و نو، احمد شاملو حامی پرشور نیما بود. حمیدی شیرازی، از منتقدان سرسخت شعر نیما بود که به شیوهٔ شاعران قدیمی ایران شعر می‌گفت. شاملو در شعری نامی از او می‌آورد و می‌گوید با شعر جدید که شعر زندگی است، حتا می‌توان حمیدی شاعر را دار زد. شاملو در آغاز از پیروان نیما بود، اما خیلی زود راهش را از شعر نو جدا کرد و بنیانگذار شعری شد که آن را "شعر سپید" می‌خوانند. اگر در شعر نیمایی وزن حفظ شده بود و فقط طول مصرع‌ها و نوع قافیه‌بندی با شعر قدیم ایران تفاوت داشت، در شعر سپید، وزن نیز از شعر گرفته یا به قولی شعر از قید وزن نیز آزاد شد.

شاملو در دومین مجموعه‌اش شعرهایی بی‌وزن منتشر کرد که اگرچه خام اما آغاز حرکتی تازه بودند. البته پیش از شاملو نیز کسانی شعر بی‌وزن گفته بودند. پس از این‌که ترجمه شعرهای خارجی در مطبوعات ایران باب شد، برخی از شاعران تحت تأثیر این ترجمه‌ها شعرهایی گفتند که وزن نداشت، اما شاملو آن تجربه‌ها را کامل کرد. یکی از ویژگی‌های شاملو آگاهی‌اش از ادبیات قدیم ایران و به خصوص نثر قدیم فارسی بود. شعر او تا حدود زیادی از نثر فارسی قرن‌های پیشین متأثر بود. شاملو معتقد بود برخی از متن‌های نثر قدیمی فارسی شعرتر از شعرهای قدیم است. با این‌که وزن از شعر شاملو حذف شده است، نوعی موسیقی در شعرهایش وجود دارد که بیش‌تر با به کار بردن کلمات همقافیه و همچنین تکرار واژه‌ها به دست می‌آید.

مه

بیابان را، سراسر، مه گرفته است

چراغ قریه پنهان است

موجی گرم در خون بیابان است

بیابان، خسته

لب بسته

نفس بشکسته

در هذیان گرم مه، عرق می‌ریزدش آهسته از هر بند.

"بیابان را سراسر مه گرفته است." (می‌گوید به خود عابر)

سگان قریه خاموشند

در شولای۱ مه پنهان، به خانه می‌رسم "گل کو" نمی‌داند، مرا ناگاه در درگاه می‌بیند به چشمش قطره اشکی بر لبش لبخند، خواهد گفت:

"بیابان را سراسر مه گرفته است... با خود فکر می‌کردم که مه، گر همچنان تا صبح می‌پایید مردان جسور از خفیه‌گاه خود به دیدار عزیزان باز می‌گشتند."