دانلود و خرید کتاب عملیات پرش بلند بیل ین ترجمه اکبر بتوئی
تصویر جلد کتاب عملیات پرش بلند

کتاب عملیات پرش بلند

نویسنده:بیل ین
دسته‌بندی:
امتیاز:
۵.۰از ۲ رأیخواندن نظرات

معرفی کتاب عملیات پرش بلند

کتاب عملیات پرش بلند نوشته بیل ین است و با ترجمه اکبر بتوئی در انتشارات مهراندیش منتشر شده است. این کتاب روایتی از استالین، روزولت و چرچیل و بزرگ‌ترین نقشه ترور در تاریخ معاصر جهان است که هیتلر نقشه آن را کشیده بود. 

درباره کتاب عملیات پرش بلند

کنفرانس تهران با شرکت وینستون چرچیل، فرانکلین دلانو روزولت و ژوزف استالین از ۶ تا ۹ آذرماه ۱۳۲۲ به صورت محرمانه در سفارت شوروی در تهران، پایتخت ایران برگزار شد. این کنفرانس بعد از کنفرانس قاهره و پیش از کنفرانس‌های پوتسدام و یالتا برگزار شد. هدف این کنفرانس‌ها توافق دربارهٔ چهرهٔ جهان پس از پایان جنگ جهانی دوم بود. آغاز قرن ۲۱ مدارکی منتشر شد که نشان می‌داد هیتلر قصد داشت سران بزرگ جهان را در این کنفرانس ترور کند. این کتاب روایت این ترور بزرگ است و این برنامه ترور را که پرش بلند نام داشت با جزئیات روایت می‌کند.  

این داستان رخدادی است که احتمالاً بزرگ‌ترین طرح تروریستی در تاریخ بوده است. اگر این توطئه با موفقیت اجرا می‌شد، به‌تعبیر عامیانهٔ روزولت می‌توانست «صیدی بزرگ» باشد. اگر روزولت، چرچیل و استالین در یک روز سرد زمستانی سال ۱۹۴۳ در تهران کشته شده بودند، بی‌گمان روند تاریخ دنیا دگرگون می‌شد. اما این عملیات بسیار غیرممکن به نظر می‌آید. این کتاب جذاب روایت برنامه‌های این ترور است. 

خواندن کتاب عملیات پرش بلند را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به تاریخ جهان پیشنهاد می‌کنیم

درباره بیل ین

بیل یِن متولد اول اکتبر ۱۹۴۹ مؤلفِ نزدیک به چهل جلد کتاب غیرداستانی است که عمدتاً دربارۀ موضوعات تاریخی است.

بیل یِن که در حال حاضر مقیم سانفرانسیسکو است،‌در تدوین دانشنامه‌های هر دو جنگ جهانی اول و دوم مشارکت داشته، در مستندهای کانال‌های معروفی همچون هیستوری و نشنال جئوگرافیک حضور پیدا کرده است.

بخشی از کتاب عملیات پرش بلند

ایران یکی از آن جاهایی است که شاید بتوان گفت: «این سرزمین آخر دنیا نیست، اما برای رسیدن به آن باید از آخر دنیا گذشت.»

برای دستیابی به تصویری از ایرانِ آن روزها به‌زحمت در صندلی عقب اتومبیل جان گانتر۳۱ می‌نشینیم و همراه او به ایران اواخر دههٔ ۱۹۳۰ (دههٔ ۱۳۱۰ هجری) سفر می‌کنیم. گانتر در سال ۱۹۳۶ کتاب محبوب و اثرگذارِ در درون اروپا را منتشر کرد. او ادامهٔ این کتاب را در سال ۱۹۳۹با نامِ در درون آسیا منتشر کرد که در آن از ایران به عنوان یکی از توقفگاه‌های خود سخن گفته است.

گانتر می‌نویسد: «ورود به ایران تکان‌دهنده است. آسیای واقعی اینجاست، اینجا آسیا عریان پیش چشمان شماست. این همان مأمن باشکوه و تسخیرناپذیر در دل دنیای اسلام است. اتومبیل دو سه روز پیچ‌وتاب‌خوران و غژغژکنان از سراشیبی‌ها بالا می‌رود و پایین می‌لغزد و در گذر از گذرگاه‌های ترسناک بین بغداد تا تهران تلوتلوخوران در میان گل‌ولای از روی شکاف‌ها و ریزش کوه‌ها می‌گذرد و پیش می‌رود. در راه به روستاهایی می‌رسد که گویی از گذشتهٔ دور، از همان دوران خشایار شاه، تاکنون اندک تغییری نداشته‌اند، و سرزمینی فیروزه‌ای‌رنگ و رگه‌دار چون پنیر گورگونزولا و سخت چون سنگ خارا را پشت سر می‌نهد.»

به‌لحاظ جغرافیایی این سرزمین فیروزه‌ای‌رنگ از دشت‌های لم‌یزرع آسیای مرکزی تا خلیج‌فارس کشیده شده است. جایی که از حدود هزار سال پیش در دوران شکوفایی جادهٔ ابریشم به بعد دیگر تقریباً بر سر راه هیچ جای دیگری نبوده است. به‌لحاظ تاریخی' تاریخ ایران به روزگار ایلامیان در هزارهٔ چهارم قبل از میلاد برمی‌گردد و یکی از قدیمی‌ترین تمدن‌های جهان است. از نظر مذهبی' ایران از قرن هفتم به بعد مسلمان بوده است، گرچه نفوذ و قدرت روحانیون پیوسته در طول تاریخ فرازوفرودهایی داشته است.

از منظر سیاسی' ایران در قرن ششم پیش از میلاد هنگامی‌که کورش کبیر امپراتوری بزرگ هخامنشی را بنیان نهاد و قرن بعد، وقتی‌که خشایار شاه یونان را به تسخیر درآورد، به بالاترین جایگاه خود رسید. پس‌ازآن که یونانیان بار دیگر کشورشان را بازپس گرفتند، خورشید امپراتوری عظیم هخامنشی رو به افول نهاد، اما همچنان برپا بود تا آنکه اسکندر مقدونی با شکست داریوش سوم در سال ۳۳۳ قبل از میلاد به عمر آن پایان داد. از آن تاریخ به بعد ایران - که یونانیان آن را پارس می‌خواندند، و در غرب به همین نام باقی ماند - آرام‌آرام در هاله‌ای از ابهام فرو رفت. در قرن نوزدهم' ایران به یکی از پیاده‌های صفحهٔ شطرنج «بازی بزرگان» تبدیل شده بود، یک دولت حائل - یکی دیگر از این دولت‌های حائل افغانستان بود - در رقابت راهبردی بین امپراتوری روسیه در شمال و امپراتوری بریتانیا در جنوب، که بر کشور همسایه یعنی هندوستان حکومت می‌کرد، قرار داشت.

کتاب 1984
۱۴۰۰/۱۲/۲۸

در بی نهایت قرار بدید لطفاااااا :)

موفقیت پدران زیادی پیدا می‌کند، اما شکست همیشه یتیم است.
blogofski
«بهترین دوستی‌ها دوستی‌هایی‌اند که در جریان سوءتفاهم‌ها حاصل می‌شوند.»
blogofski
یکی از بهترین توصیف‌ها برای تهران دوران جنگ را برنارد شولتس هولتهوس مطرح کرد. او در خاطراتش می‌نویسد که در قلب این کلان‌شهر «شهری قدیمی با شبکه‌ای از کوچه‌های تنگ و بازارهای سرپوشیده‌ای وجود دارد که گویی تمامی گنجینه‌های زمین از فرش‌های کهن، نقاشی‌های مینیاتور، منبت‌کاری‌های شگفت‌انگیز روی چوب‌های گران‌بها تا زرق‌وبرق چشم‌نواز نقره‌کاری‌ها را در فضای تاریک و روشن خود گرد آورده است - جایی همانند غار علاءالدین. زندگی در این شهر قدیمی همچون گردش خون با فشار زیاد در بدنی پیر است و از خیابان‌های شیک منطقهٔ حکومتی که کاخ‌های شاهان و وزرا را در خود جا داده، شتاب بیشتری دارد و در قیاس با خیابان‌های عریض شهر جدید، که قدمتش به سال ۱۹۰۰ برمی‌گردد و خانه‌های بزرگ و دوطبقه‌اش از خیابان عقب نشسته و کوچه‌های سایبان‌دارش یادآور شهرهای روسیه است، تحرک بیشتری دارد.»
blogofski
فرگوسن در فیلم‌ها دیده بود که برای کسب اطلاعات از دشمن باید عوامل دشمن را مست کرد. اما قسمتی که خود فرد نباید آن‌قدر بنوشد که مست شود را فراموش کرده بود.
blogofski
سرگرد ویلیام ریگدون، که بعدها به همراه رئیس‌جمهور روزولت به تهران سفر کرد، می‌نویسد: «نیروهای ما در اینجا تمام خواروبار موردنیازشان را با خود آورده‌اند، هیچ‌چیز از محل خریداری نمی‌شود. این به‌خاطر قحطی شدید خواروبار در ایران و بالطبع خودداری از محروم کردن ایرانیان از همان اندک خواروبار موجود است.»
blogofski
هنگامی که سرانجام جنگ جهانی دوم به پایان رسید، تنها یکی از سه نفر سران هنوز زمام امور کشور را در دست داشت. فرانکلین روزولت در حالی در کنفرانس یالتا حضور یافت که مریض و در حال مرگ بود و اندکی بیش از دو ماه بعد درگذشت. وینستون چرچیل پس از شکست آلمان نازی، بار دیگر در پتسدام در حاشیهٔ برلین با ژوزف استالین دیدار کرد. در جریان کنفرانس مزبور دریافت که خودش هم شکست خورده است، نه به دست دشمن در جنگ، بلکه توسط رأی‌دهندگانی که به آن‌ها خدمت کرده بود. باوجوداین چرچیل در سال ۱۹۵۱ به قدرت برگشت و دوازده سالی بیش از استالین عمر کرد. استالین به مرگی وحشتناک و خنده‌دار در ۱۹۵۳ در بستر مرد. او درحالی‌که سکته کرده بود و به حال احتضار - تنها، بی‌حرکت و بدون مراقبت پزشکان برای بیش از بیست‌وچهار ساعت - در بستر افتاده بود، مرد، چراکه دستور داده بود کسی مزاحمش نشود و هیچ‌کس جرئت نداشت از دستورات استالین سرپیچی کند. چرچیل در سن نودسالگی در حالی مرد که همسر و فرزندانش در کنارش بودند. سخنگویی گفته بود که او «در آرامش و بدون درد مرد.»
blogofski
نیاز نبود چرچیل با بولارد ملاقات کند. همه در تهران می‌دانستند که او دارد به تهران می‌آید. سیدنی مورل در خاطراتش می‌نویسد بازار تهران «چند روز قبل حتی پیش از سفارت سه کشور مزبور از کنفرانس تهران خبر داشتند. منابع خبری بازاری‌ها و نحوهٔ پخش شدن خبرها در سراسر خاورمیانه معمایی است که هیچ‌کس نتوانسته از آن سر دربیاورد. اما شایعات در بازار بیشترین تأثیر را بر زندگی بومی مردم در خاورمیانه دارد... بازار' مرکز شایعات سیاسی، قلب دسیسه‌ها و شایعات بود.... مقامات سفارت در تبادل آخرین خبرهای رسمی' همواره از هم می‌پرسیدند بازار امروز چه می‌گوید.»
blogofski
سیدنی ویلیام «بیل» مورل، مأمور بریتانیایی در تشریح دوران اقامتش در این کشور فصیح‌ترین توصیف‌ها را دارد و می‌گوید: «ده ماه حضور در ایران احساس انزوای کامل از تمام دنیا را به شما می‌دهد. هیچ پایتخت دیگری به این حد فارغ از جنگ نبوده، مگر لهاسا در تبت.»
blogofski
کانون‌های واقعی قدرت در ایران در دوران جنگ جهانی ایرانی نبودند.
blogofski
ایران یکی از آن جاهایی است که شاید بتوان گفت: «این سرزمین آخر دنیا نیست، اما برای رسیدن به آن باید از آخر دنیا گذشت.»
blogofski
جناب چرچیل فرمودند که "در جنگ باید واقعیت را با دروغ در هم آمیخت."
blogofski
کسانی که سوگند خورده‌اند اسرار محرمانه را افشا نکنند، صحبت نکردن در مورد مسائل - حتی پس از گذشت دهه‌ها از واقعه - را نشانه‌ای از وظیفه‌شناسی و غرور و افتخار خود می‌دانند. در چنین فضایی به‌سادگی قابل‌درک است که چگونه سال‌ها بی‌توجهی موجب شده بسیاری از اسرار به فراموشی سپرده شوند و بی‌سروصدا از حافظهٔ تاریخ جنگ جهانی دوم پاک شوند. خاطرات و حقایق شفاهی هم با گذر زمان و مرگ افراد کم‌کم ازیادرفته‌اند. به‌این‌ترتیب بسیاری از اسرار دوران جنگ برای همیشه از بین رفته‌اند.
blogofski
والاس در مصاحبه‌ای که بخشی از پروژهٔ تاریخ شفاهی دانشگاه کلمبیا پس از جنگ به‌حساب می‌آید، گفت که «تا جایی که به جنگ مربوط می‌شود، ما تا حد زیادی قدردان او [چرچیل] هستیم. ولی تا جایی که به صلح مربوط می‌شود، او یکی از معماران جنگ جهانی سوم است.»
blogofski
«اگر به آن فکر می‌کنی، پس انجامش خواهی داد»
blogofski
بیشتر افراد هیئت همراه رئیس‌جمهور اولین بار بود که پایتخت ایران را از نزدیک می‌دیدند. بیل ریگدون در ژورنال رسمی می‌نویسد: «اینجا خیابان‌های وسیع و خوبی دارد، خیابان‌ها سنگفرش شده‌اند، اما اکثر پیاده‌روها این‌طور نیستند، که همین امر موجب شده شهر کثیف و پرگردوخاک به نظر برسد. سیستم حمل‌ونقل شهر آشکارا ناکافی‌ست، عمدتاً شامل تعداد انگشت‌شماری اتوبوس که به‌طور یکنواختی کنار هم پارک شده‌اند و نیز درشکه‌هایی که با اسب حرکت می‌کنند.»
blogofski
رایلی بعدها اظهار داشت که «اگر بخواهم در یک جمله بگویم، روس‌ها چیزی نیستند که توجه من را جلب کنند، ولی من آن‌ها را مشکوک و درعین‌حال کاملاً بی‌شیله‌پیله؛ عبوس اما عاشق مهمانی و خوش‌گذرانی؛ رک تا حد گستاخی، و درعین‌حال احساسی و زودرنج در حد خانم‌ها دیدم.
blogofski
وقتی رایلی می‌خواست بداند آیا آنتن راهبری رادیویی در فرودگاه وجود دارد که هواپیمای رئیس‌جمهور هنگام فرود از آن استفاده کند، آرکادیف فقط خندید. او توضیح داد که «استفاده از امواج رادیویی برای راهبری کار دختربچه‌ها و زن‌هاست.» سپس آرکادیف در ادامه' داستانی راجع به یک خلبان روسی که با یک بمب‌افکن بی ۵۲ آمریکایی از قلعه مرغی به مسکو پرواز می‌کرد را برای رایلی تعریف کرد. وی هنگام پرواز در مسیر مزبور می‌خواست موقعیتش را چک کند، لذا به سمت یک ایستگاه راه‌آهن شیرجه زد تا تابلوی آن را بخواند و موقع انجام این کار به یک قطار در حال عبور برخورد کرد و سرنگون شد. باآنکه خلبان جان به در برد اما نابود کردن یک هواپیما لِند - لیزِ ارزشمند جرم بزرگی بود. خلبان در دادگاه نظامی اظهار داشت که قطار پیش از موعد وارد ایستگاه شده بود و تقصیر مهندس قطار بود که سر راه او قرار گرفت. وقتی قاضی این داستان را تأیید کرد، این مهندس بود که اعدام شد نه خلبان. آرکادیف نیشخند‌زنان خطاب به رایلیِ بهت‌زده گفت: «می‌دانی، خلبان‌ها در کشور من کمیابند، ولی مهندس‌ها فراوانند.»
blogofski
مورِل مردم تهران را چنین توصیف می‌کند، مردمی که «تااندازه‌ای با خاطرات تمدنی مربوط به چهار هزار سال پیش و تااندازه‌ای با مشارکت در تجارت مدرن و با زیرکی‌ای که غرب را انگشت‌به‌دهان می‌دارد، زندگی می‌کنند؛ به معیارهای فرهنگی غرب رشک می‌ورزند، از آن تقلید می‌کنند و در باطن از آن نفرت دارند.»
blogofski
مانند بسیاری از چهره‌های شاخص ایرانی رضاخان نیز مثل هیتلر دیوانه‌وار دلبستهٔ نژاد آریایی خود بود. بین او و آدولف هیتلر، که اطرافیانش مدام نژاد آریایی مشترک آلمانی و ایرانی در دنیایی از نژادهای پست را به او یادآوری می‌کردند، عکس‌های امضاشده و آرزوی سلامتی ردوبدل می‌شد. درواقع نام ایران در واژهٔ سانسکریت «آریا» و اصطلاح هندو - ایرانی «اَیریَنم وَیجَ» که تقریباً به معنای «خانهٔ آریایی‌ها» ترجمه می‌شود، ریشه دارد. قوم ایرانی از اینکه خود را از نژاد آریایی و جدای از نژاد سامیِ همسایگان یعنی اعراب و یهودیان بدانند، احساس غرور می‌کردند. رضاخان تا بدان جا پیش رفت که به سازمان ملل و تمامی کشورهایی که در تهران سفارت داشتند، اعلام کرد که ازاین‌پس باید پارس را چنان‌که خود در داخل می‌خواندند، «ایران» بخوانند.
blogofski

حجم

۱٫۳ مگابایت

سال انتشار

۱۳۹۵

تعداد صفحه‌ها

۳۲۰ صفحه

حجم

۱٫۳ مگابایت

سال انتشار

۱۳۹۵

تعداد صفحه‌ها

۳۲۰ صفحه

قیمت:
۲۲۴,۰۰۰
تومان