کتاب زمان دست دوم

کتاب الکترونیکی «زمان دست دوم» نوشتهٔ سویتلانا آلکسویچ با ترجمهٔ شهرام همت‌زاده در انتشارات کتاب نیستان چاپ شده است. این کتاب شورویِ بعد از جنگ جهانی دوم را بی‌هیچ‌ پیش‌داوری‌ای، فقط روایت می‌کند و نویسنده همان روندِ کتاب‌های نیایش چرنوبیل و جنگ چهرۀ زنانه ندارد را در این کتاب به اوج می‌رساند. قصۀ زندگی‌هایی که یک شبه دگرگون شد. این روزنامه نگار و روایتگر برجسته بلاروسی در سال ۲۰۱۵ جایزهٔ ادبی نوبل را از آن خود کرد. الکسیویچ همانند دیگر کتاب‌های خود، به زن‌ها و مردانی که داستان‌هایشان در روایت‌های رسمی دولت‌ها گم شده است، اجازه سخن می‌دهد و یک تاریخچه جایگزین قدرتمند را از داستان‌های شخصی و خصوصی افراد ایجاد می کند. گسترۀ آدم‌ها شگفت‌آور است. الکسیویچ در این شاهکار نشان می‌دهد که چگونه فروپاشی و هرج‌و‌مرج برآمده از آن، بر میلیون‌ها انسان تأثیر نازُدودنی گذاشت و چه عشق‌ها، جوانی‌ها، رؤیاها، قهرمان‌ها و درنهایت زندگی‌هایی که ناگهان عوض شد.

درباره کتاب زمان دست دوم

زمان دست دوم، داستان انبوهی آدم در زمانِ فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی است. او با هزاران نفر از اقشار، طبقات، سنین و نژادهای گوناگون دربارۀ تأثیر فروپاشی حرف می‌زند؛ از اساتید دانشگاهی که بعد از فروپاشی ته‌سیگار جمع می‌کردند تا قهرمان جنگی که دیگر کسی محترمش نمی‌داشت؛ از کاسبان و دلالان تازه تا اعضای سابق حزب. الکسیویچ زندگی شهروندان روسی را در سی سال گذشته بازگو می‌کند و به ما نشان می‌دهند که زندگی در زمان سقوط اتحاد جماهیر شوروی چگونه بود و زندگی در روسیه جدید که پس از آن به وجود آمد چگونه شد. از طریق مصاحبه‌های خود در سال‌های ۱۹۹۱ تا ۲۰۱۲، ما را با واقعیت پشت پرده و تبلیغات دروغین رسانه‌ای آشنا می‌کند.

خواندن کتاب زمان دست دوم را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به تاریخ جهان پیشنهاد می‌کنیم

بخشی از کتاب زمان دست دوم

خب البته بیشتر ما هم چنین آرزوهایی داشتیم. روح در تلاش و رنج است. هیچ پیشرفتی حاصل نمی‌شود زیرا توان چنین کاری را دیگر ندارد و اقدامی انجام نمی‌شود.

روح روسی چقدر اسرارآمیز است... همه سعی دارند آن را درک کنند. آثار داستایوفسکی را می‌خوانند تا بدانند در ورای روح روسی چیست و آن را بشناسند. در ورای روح ما فقط روح است. دوست داریم در آشپزخانه گفت‌وگو کنیم و کتاب بخوانیم. کار اصلی ما کتاب‌خواندن است. تماشاچی هستیم. افزون بر این حس یگانه و منحصربه‌فردِ خودمان را داریم. اگرچه هیچ مبنایی به‌جز نفت و گاز برای این حس وجود ندارد. از سویی این مسئله مانعی برابر تغییرِ زندگی‌مان است و از سوی دیگر حس تفکر و تعمق را در ما تقویت می‌کند. همیشه این باور وجود داشته که روسیه باید چیزی خلق کند و به دنیا اثری متفاوت و خارق‌العاده ارائه دهد. برگزیدهٔ پروردگاریم و مسیر و راه خاصی وجود دارد که آن هم روسی است. تا دل‌تان بخواهد آبلاموف۴۹هایی داریم که روی کاناپه دراز می‌کشند و منتظر معجزه هستند. ولی اشتودلتس۵۰ نداریم.

شتودلتس‌های عمل‌گرا و چالاک تحقیر می‌شوند. چون جنگل‌های درختان توس زیبا و باغ‌های آلبالو را از بین برده‌اند و به‌جای آن‌ها کارخانه ساخته‌اند و درآمدزایی می‌کنند. اشتودلتس‌ها برای ما بیگانه‌اند...»

«آشپزخانهٔ حقیر روسی...، آشپزخانهٔ خروشچفی با ده تا دوزاده مترمربع که با دیوارهٔ تیغه‌ای نازک از توالت جدا شده، طرحی از دوران شوروی است. قوطی مایونز روی طاقچهٔ پنجره، با پیازی داخل آن و گلدانی که گل آلوورا برای درمان زکام در آن کاشته شده است. آشپزخانه فقط محل پخت غذا نیست بلکه آشپزخانه، غذاخوری، اتاق کار و تریبون سخنرانی ما است. آشپزخانه، محلی برای گذران دوران معالجهٔ دسته‌جمعی امراض روحی و جسمی است.»