تا ۸۰٪ تخفیف خرید اشتراک ۴۶هزار کتاب | با هم برای کتابخانه‌ها در ۱۰سالگی طاقچه

کتاب رجزمویه

نویسنده:امید مهدی‌نژاد

انتشارات:انتشارات سپیده باوران

دسته‌بندی:

امتیاز:

۴.۱از ۸ رأیخواندن نظرات

۴٫۱

(۸)

خواندن نظرات

معرفی کتاب رجزمویه

«رجز مویه» مجموعه شعرهای امید مهدی‌نژاد( -۱۳۵۸)، شاعر و طنزپرداز ایرانی در بازه زمانی ۱۳۸۸ ـ ۱۳۸۲ است. «رجزمویه» شامل 28 شعر است که در قالب غزل و با مضامین عدالت‌خواهانه سروده شده است. عدالت‌خواهی و آرمان‌جویی در شعر پس از انقلاب شیوه‌ای بود که بزرگان شعر انقلاب پایه نهادند و جمعی را شیفته خود کردند. شعر عدالت‌جو و آرمان‌خواه که زیرمجموعه شعر اجتماعی است، با آغاز انقلاب اسلامی شکل و شمایلی تازه یافت. اگر تا پیش از انقلاب آرمان‌خواهی بیشتر در گروه‌های چپ جلوه می یافت، پس از انقلاب این مفاهیم با مفاهیم دینی در هم آمیخت. از آنجا که جامعه ما جامعه ای دینی است، این آمیختگی به مردمی شدن آن کمک بیشتری کرد. آنچه در این سروده‌ها عیان است، بیان مردانه و عزت‌مندانه درد است. در واقع نوعی دردمندی مسئولانه در بیشتر اشعار جاری است. اگر گله و شکوه‌ایست، نه از باب ضعف و یا غر زدن، بلکه از سر سوز و گداز و برای تحریک و تهییج است. در یکی از سروده‌های کتاب می‌خوانیم: «تاریک و سرد، مثل زمین، آسمان‌مان این‌گونه شد به لطف شما داستان‌مان دل‌خوش به قصّه‌های قدیمی، نشسته‌ایم تا از غبار سربرسد قهرمان‌مان فریادها به ناله و نفرین کشید و باز فرسود در غبارِ غریبی فغان‌مان تا آمدیم از تو بگوییم، دوستان دادند گوش‌های کری را نشان‌مان حالا بدون اسم تو محصور مانده‌است در چارچوب بستۀ دنیا جهان‌مان ما خود شکسته‌ایم در این آزمونِ تلخ دیگر بگو خدا نکند امتحان‌مان ای بادهای بی‌جهت! ای بادهای کور! بازیچه شد به دست شما بادبان‌مان حالا شریک کسب شماییم و بی‌دریغ آغشته با هزار دروغ است نان‌مان با لقمه‌های چرب شما بسته می‌شود تا وا به حرف تلخ نگردد دهان‌مان»

از شرم برادرم

میلاد عرفان پور

درباره تو (مجموعه رباعی)

میلاد عرفان پور

روضه در تکیه پروتستان ها

براده‌ها؛ گزیده آثار سید حسن حسینی

سید حسن حسینی

پادشهر

میلاد عرفان پور

هزج مثمن اخرب مکفوف مجبوب

شین: مجموعه رباعی‌های عاشورایی

جلیل صفربیگی

از تو چه پنهان

ناصر حامدی

نظرات کاربران

مشاهده همه (۴)

سیّد جواد

۱۳۹۷/۰۷/۰۷

کتاب ۲۰۰ برنامه مطالعه از طرح کتابخانه‌ همگانی ، در مجموع متوسط بود.

_MahdiGhafuri_

۱۴۰۰/۱۰/۱۲

#۱۵ "هیهات که صبحی بدمد زین شب بی‌شور! آینده همان است که اکنون بنویسید" امید مهدی‌نژاد را به طنز می‌شناسیم و به دغدغه‌های اجتماعی‌اش. در این کتاب اما غزل‌هایی جدی با لحن معترض سروده است. به قول خودش در ابتدای کتاب: "شعرهایم

- بیشتر

hamed...*

۱۴۰۲/۱۱/۱۳

هم مذهبی ، هم خوش فکر خیلی باحال

M.M. SAFI

۱۳۹۸/۰۱/۱۳

بسیار عالی👌🏻

بریده‌هایی از کتاب

مشاهده همه (۳۰)

به یک اشاره قطارِ غرورِ انسان را از انتهای همین ایستگاه برگردان میانِ خیلِ خدایانِ تازه گم شده‌ام مرا به آن‌طرفِ لا اله برگردان

_MahdiGhafuri_

ری پایتخت عشق علی شد، چنان‌که قم عشقی که بال بر سر ایران گرفته است تهران چه بود و چیست؟ دهی در تیولِ ری این آبروی توست که تهران گرفته‌است بویی اگر ز نام خدا دارد این دیار بی‌شک ز باغِ فیضِ تو سامان گرفته‌است یا سیّدالکریم! نگاه عنایتی تهران تو را دو دست به دامان گرفته‌است

سیّد جواد

دل‌خوش به قصّه‌های قدیمی، نشسته‌ایم تا از غبار سربرسد قهرمان‌مان فریادها به ناله و نفرین کشید و باز فرسود در غبارِ غریبی فغان‌مان تا آمدیم از تو بگوییم، دوستان دادند گوش‌های کری را نشان‌مان حالا بدون اسم تو محصور مانده‌است در چارچوب بستۀ دنیا جهان‌مان ما خود شکسته‌ایم در این آزمونِ تلخ دیگر بگو خدا نکند امتحان‌مان ای بادهای بی‌جهت! ای بادهای کور! بازیچه شد به دست شما بادبان‌مان حالا شریک کسب شماییم و بی‌دریغ آغشته با هزار دروغ است نان‌مان با لقمه‌های چرب شما بسته می‌شود تا وا به حرف تلخ نگردد دهان‌مان

مادربزرگ علی💝

(نشسته‌ایم به تعبیر خواب و منتظریم کسی بیاید و بر بام‌ها اذان بدهد نشسته‌ایم که تاریخ مرحمت کند و برای آخرِ این قصّه قهرمان بدهد) قبول کن که خودت هم مقصّری اینجا گذاشتی که جهان باز امتحان بدهد؟ گذاشتی که جهان باز با تو حیله کند و سرنوشت تو را دست این و آن بدهد؟ عزیز همسفرم! رسمِ آسمان این نیست که خستگان زمین‌گیر را زمان بدهد صدای زاری‌تان را شنیده ام، اما کجاست آنکه به این نعشِ خسته جان بدهد ... سوال کردی و رفتی؟ بمان، که بغض دلم جواب را که نداده‌ست ناگهان بدهد

مادربزرگ علی💝

شبی آوارِ شمشیری خواهد درید این دورِ باطل را

چڪاوڪ

بس نیست؟ چقدر از می و افیون بنویسید؟ امشب شبِ شعری‌ست که با خون بنویسید دیدید؟ نه برگی‌ست در اینجا، نه بهاری حالا غزلی از تب و طاعون بنویسید مُردم ز قلم‌بازی‌تان، فصل تفنگ است شب‌نامه زیاد است، شبیخون بنویسید تیری‌ست فراتاخته تا سینۀ فرعون سنگی که به پیشانیِ قارون بنویسید هر زخم به زخمی، که چنین است عدالت تا کی بنشینیم که قانون بنویسید؟ هیهات که صبحی بدمد زین شبِ بی‌شور آینده همان است که اکنون بنویسید

مادربزرگ علی💝

کسی نبود شما را به ما نشان بدهد و جای همهمه فریاد یادمان بدهد کسی نبود بیاید به ناخداییِ ما و باز پرچمِ توحید را تکان بدهد قبول کن که همین است حال قافله‌ای که هشت‌سال در این جاده‌ها جوان بدهد ولی بدان که سکوتم ز روی کینه نبود کسی نبود به این نعشِ خسته جان بدهد کسی نبود و زمین باز کشته می‌شمُرَد کسی نبود... خداوند صبرتان بدهد (نشسته‌ایم به تعبیر خواب و منتظریم کسی بیاید و بر بام‌ها اذان بدهد نشسته‌ایم که تاریخ مرحمت کند و برای آخرِ این قصّه قهرمان بدهد)

مادربزرگ علی💝

بگذر از بوسه، ای دوست! داغ‌ام گونه‌هایت تحمّل ندارند

سیّد جواد

در جنگ‌های تن‌به‌تن آغاز می‌شویم این رسم ماست، در کفن آغاز می‌شویم از صبح‌گاهِ آینه، از ابتدای عشق از انتهای خویشتن آغاز می‌شویم آرام در قلمروِ شب رخنه می‌کنیم همپای صبح دفعتاً آغاز می‌شویم ققنوس‌وار آتش‌مان می‌زنند و باز از لابه‌لای سوختن آغاز می‌شویم بازی ادامه دارد، نوبت به‌نامِ ماست ما تازه بعدِ باختن آغاز می‌شویم آری، به رغم سایۀ سنگینِ سامری یک‌روز از همین وطن آغاز می‌شویم این شعرها طلیعۀ شورند، صبرکن وقتی تمام شد سخن آغاز می‌شویم

f_altaha

آن دورها گفتی سواری بود، اما همین گرد و غباری بود آری، ببین دستان موسی باز در جستجوی دست هارون است تقویم ها را وارسی کردند، امروز هم روز اباذر نیست اینک تو و فردای دیروزت: آیندۀ تلخی که اکنون است

msadeq

تیری‌ست فراتاخته تا سینۀ فرعون سنگی که به پیشانیِ قارون بنویسید هر زخم به زخمی، که چنین است عدالت تا کی بنشینیم که قانون بنویسید؟ هیهات که صبحی بدمد زین شبِ بی‌شور آینده همان است که اکنون بنویسید

f_altaha

آرزو بیهوده‌ست، گِرد خود می‌گردیم بی‌تو فردایی نیست، روز و شب همدست‌اند

f_altaha

دزدها بیدارند، پاسبان‌ها مست‌اند گِرد خود می‌گردیم، کوچه‌ها بن‌بست‌اند

f_altaha

وقتِ اذان گذشت؛ وَ خورشید خواب ماند افسوس، وعده‌های خدا در کتاب ماند نم پس نداد ابریِ بی‌خیرِ آسمان تنها درختِ ناحیه بی‌آفتاب ماند خوابِ هزارسالۀ غیبت ربودمان شیواترین سلامِ خدا بی‌جواب ماند از لشکر نهنگ کسی زنده برنگشت دریا دوباره در کفِ مُشتی حباب ماند دعوای ما حواله به روز حساب شد دنیا به نامِ نامیِ عالی‌جناب ماند این جاده‌های گیج به جایی نمی‌رسند مقصد فریب بود، دروغِ سراب ماند

f_altaha

پیران‌مان نشسته به امید و کودکان در جنگِ نابرابر آیینه‌اند و سنگ کو کاوه‌ای که بیرقِ توفان عَلَم کند اسکندرانه در شبِ ضحّاکیِ فرنگ؟ شاعر لمیده است و غزل ساز می‌کند در وصف خطّ و ‌خالِ ظریفانِ شوخ و شنگ کار از قلم نمی‌رود آری، نمی‌رود حالی تو غیرتی کن، معشوق من، تفنگ!

f_altaha

دور شو، اسفندیارِ حیله‌گردان! کور شو این منم، من ـ رستمی پروردۀ سیرنگ‌ها هان؟ چه خواهی‌کرد؟ ای پیشانیِ تقوا فروش! پینه‌هایت را سپر کن، آنک آنک سنگ‌ها می‌رسد مردی که افسار زمان در دست اوست کز صدای پای او رم می‌کنند آونگ‌ها

f_altaha

روحم ـ وبال پیکرم ـ را می‌فروشم ته‌مانده‌های باورم را می‌فروشم شعرم، امیدم، دفترم، مُهرِ نمازم حتِی نگاه آخرم را می‌فروشم هم ردّپای دوستانِ رفته‌ام را هم اشک‌های مادرم را می‌فروشم بر شانه‌ام سنگین‌تر از تقدیر باری‌ست گر می‌خرید از من سرم را می‌فروشم روزی عقابی... امشب امّا خاک‌بازم ای آسمانی‌ها! پرم را می‌فروشم عمری در آتش زندگی کردیم و... رفتند من مانده‌ام خاکسترم را می‌فروشم دیگر نخواهم دید مردی یا نبردی حتّی غلاف خنجرم را می‌فروشم...

f_altaha

ری کربلاست یا تو حسینی که هجرتت بغداد را چو شام گریبان گرفته‌است؟ ری خاکِ مرده بود، بگو کیستی مگر کاینک به ضرب گام شما جان گرفته‌است ایران به دست تیغ مسلمان نشد، که حق این خاک را به قوّتِ برهان گرفته‌است برهان تویی که آینه‌واری امام را نه نایبی که حکم ز سلطان گرفته‌است

f_altaha

۱ حرفی از زلف و کاکل ندارند شعرهایم تغزّل ندارند هریکی را به حالی سرودم بیت‌هایم تعادل ندارند حال‌ها می‌روند و می‌آیند لحظه‌ای هم تأمّل ندارند دخترانِ زمین، تابِ چون من شاعری آسمان‌جُل ندارند این قفس‌ها قشنگ‌اند، امّا هیچ درکی ز بلبل ندارند

f_altaha

انتخابت چیست حالا؟ ماهی کوچک! بگو: تُنگ و این کابوس‌ها؟ دریا و اختاپوس‌ها؟

M.M. SAFI

حجم

۲۸٫۳ کیلوبایت

سال انتشار

۱۳۹۰

تعداد صفحه‌ها

۶۴ صفحه

حجم

۲۸٫۳ کیلوبایت

سال انتشار

۱۳۹۰

تعداد صفحه‌ها

۶۴ صفحه

قیمت:

۱۲,۰۰۰

تومان