کتاب روانشناسی خواب

کتاب روانشناسی خواب نوشته زیگموند فروید است که با ترجمه احسان لامع منتشر شده است. این کتاب به رویکر فروید در زمینه خواب می‌پردازد.

درباره کتاب روانشناسی خواب

در دوران پیش از ظهور علم، مردم نسبت به تعبیر خواب علم و آگاهی نداشتند. هرچه را که پس از بیداری به یاد می‌آوردند، بیان دوستانه یا خصمانه از قدرت‌های والا می‌پنداشتند خواه شیطانی یا ملکوتی. با پیدایش اندیشه‌های علمی، کلیت این افسانه‌گرایی توصیفی به روانشناسی تبدیل شد. امروزه در بین افراد تحصیل‌کرده کمتر کسی پیدا می‌شود که نسبت به این واقعیت تردید داشته باشد که خواب عمل روانیِ خودِ رویا بین است. اما از زمان زوال فرضیه‌های افسانه‌ای، تعبیر خواب طرفداران زیادی پیدا کرده است. زمانی که فروید مساله ارتباط خواب با روان را مطرح کرد بسیاری از پزشکان این موضوع را نمی‌پذیرفتند، اما او توانست این مساله را اثبات. این کتاب به رویکرد روان‌شناسی خواب این اندیشمند می‌پردازد.

خواندن کتاب روانشناسی خواب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به روان‌شناسی پیشنهاد می‌کنیم. 

درباره‌ زیگموند فروید

زیگموند شلومو فروید یا زیگموند فروید ۶ مه ۱۸۵۶ در یک خانواده‌ی یهودی در جمهوری چک چشم به جهان گشود. زیگموند فروید، عصب‌شناس برجسته اتریشی و بنیان‌گذار علم روانکاوی، به عنوان یک روش درمانی در روانشناسی بود. به پاس تمام خدماتی که به علم روان‌شناسی کرد، لقب پدر علم روان‌شناسی را به او دادند. جالب است بدانید او عاشق ادبیات بود و در زبان‌های آلمانی، ایتالیایی، فرانسه، انگلیسی، اسپانیایی، عبری، لاتین و یونانی تخصص داشت.

فروید، آثار ویلیام شکسپیر را در طول عمرش فقط به زبان انگلیسی می‌خواند و به عقیده بعضی‌ها درک او از روانشناسی به خواندن نمایشنامه‌های شکسپیر برمی‌گردد. بهرحال فروید توانست تکنیک‌هایی مثل استفاده از تداعی آزاد (به روشی گفته می‌شود که در آن بیمار هرآنچه را به ذهنش خطور می‌کند، بیان می‌نماید) و همچنین کشف انتقال (فرایندی که در آن مراجع خاطرات کودکی خود را با درمانگرش درمیان می‌گذارد) و همچنین فرایند تحلیلی را به علم روانشناسی ارائه کند. فروید در آخر عمرش به سرطان مبتلا شد و در ۲۳ سپتامبر ۱۹۳۹ با تزریق دوزهای معینی از مرفین به زندگی خودش پایان داد.

بخشی از کتاب روانشناسی خواب

پسر بیست و دو ماهه‌ای که او را از خوردن غذا منع کرده بودند، خوابی مشابه می‌بیند. روز پیش به او گفته بودند که یک سبد گیلاس به دایی‌اش هدیه دهد، و خودش هم می‌تواند چند تا از آن را بخورد. او با این خبر خوشحال‌کننده از خواب بیدار شده بود که: هرمان همه گیلاس‌ها را خورده است.

دختری سه سال و نیمه در سفر دریایی بود. سفر برای او زیاد طولانی نبود، چون وقتی از قایق پیاده می‌شد گریه سرداده که نمی‌خواهد پیاده شود. صبح روز بعد تعریف کرد که موقع خواب در دریا سفر می‌کرد و به مسافرت ناتمامش ادامه می‌داد.

پسر پنج سال و نیمه علایمی از نارضایتی بر اثر پیاده‌روی به کوه واخشتاین نشان داد. هر بار که کوه جدیدی به چشم‌اش می‌خورد می‌پرسید که آیا آن واخشتاین است و آخر سر هم از دیدن آبشار منصرف شد. علت این رفتارش را به خستگی نسبت دادند. اما صبح روز بعد که خوابش را تعریف کرد که کوه واخشتاین را فتح کرده بود، توجیه بهتری پیدا شد. مشخص شد که او خیلی دلش می‌خواست این راه‌پیمایی به کوه واخشتاین پایان یابد و چون هرچه پیش می‌رفتند به کوه نمی‌رسیدند، دچار غصه شده بود. او در خوابش کار ناقص مانده روز پیش‌اش را به سرانجام رسانده بود.

دختر شش ساله‌ای هم همین خواب را دیده بود. در یک راهپیمایی پدرش به دلیل دیر وقت بودن مانع از رسیدن آن‌ها به هدف‌شان شده بود. موقع برگشت، دخترک چشم‌اش به تابلویی افتاده که نام منطقهٔ دیگر روی آن نوشته شده بود. پدر به دخترش قول داده بود که در یک فرصت دیگر او را به آنجا ببرد. صبح روز بعد، دخترک خوابش را برای پدرش تعریف کرد که به هر دو مکان رفته‌اند.

در تمام این رویاها عنصر مشترک واضح بودن خواب کودک است. تمام این رویاها تحقق آرزوهایی‌ست که طیِ روز ناقص باقی مانده‌اند. این رویاها ساده و تحقق آرزوهای علنی‌ست.