دانلود و خرید کتاب صوتی توتم و تابو

کتاب صوتی توتم و تابو نوشتهٔ زیگموند فروید و ترجمهٔ محمدعلی خنجی است. تایماز رضوانی گویندگی این کتاب صوتی را انجام داده و آوانامه آن را منتشر کرده است.

درباره کتاب صوتی توتم و تابو

کتاب صوتی توتم و تابو نوشتهٔ زیگموند فروید از ۴ فصل تشکیل شده است. این اثر نخستین‌بار در سال ۱۹۱۳ میلادی و به زبان آلمانی منتشر شد. فروید این اثر را با زبانی ساده و برای کسانی نوشته که تخصصی در روان‌کاوی ندارند؛ البته بدیهی است که مخاطبان کم‌وبیش آشنا با روان‌کاوی، بهرهٔ بیشتری از آن خواهند برد. فروید در هر یک از فصل‌های کتاب صوتی حاضر می‌کوشد از منظری به مسئلهٔ «تابو» و «توتمیسم» بپردازد و پس از بسط و تفصیل موضوع، نتیجه‌گیری خود را نیز مطرح کند. «توتم و تابو» با فصلی تحت‌عنوان «ترس از زنای محارم» شروع می‌شود. در فصل‌هایی با نام‌های «تابو و دوگانگی عواطف» و «اعتقاد به تأثیر ارواح، جادو و قدرت مطلق ذهنیات» ادامه می‌یابد و در فصلی با عنوان «بازگشت دورهٔ کودکی توتمیسم» به پایان می‌رسد.

می‌دانیم که «توتم»ها موجوداتی روحانی، اشیائی مقدس یا نمادین هستند که نقش خود را به‌عنوان نشانی برای یک گروه (از خانواده گرفته تا قبیله یا فرقه) بازی می‌کنند. باور به ارواح و نیروهای مطلقه، به نقطه‌ای خاص از نقشهٔ جغرافیایی محدود نمی‌شود. مفاهیم مشابه، زیر پرچم‌های گوناگون و باورهای متفاوت، در فرهنگ‌های متعددی از سراسر جهان یافت می‌شوند؛ طوری که بسیاری از شاعران و برخی نویسندگان نیز از درکی انسان‌شناختی از توتمیسم بهره می‌گیرند که از حیث نمادشناسی بر غنای اثرشان می‌افزاید. توتم و تابوی فروید یکی از مهم‌ترین آثار مرجعی است که به مقولهٔ توتمیسم پرداخته است. شاید امروزه «تابو» واژه‌ای آشناتر است. تابوها مجموعه‌ای از ممنوعیت‌ها یا محدودیت‌ها هستند که گروه‌های اجتماعی بر اساس ارزش‌ها و مقدسات خود آن‌ها وضع می‌کنند. ممنوعیت‌هایی از این دست، تقریباً در تمام جوامع وجود دارند و گاه به‌طور صریح در قوانین یا به‌طور ضمنی در هنجارها و قراردادهای اجتماعی رخ می‌نمایند. تابوها هم در اساطیر یونانی و هم در ادیان ابراهیمی نقشی پررنگ دارند. زیگموند فروید، زنای با محارم، پدرکشی، آدم‌خواری و قتل درون‌گروهی را نمونه‌هایی از تابو می‌داند که تقریباً میان تمام جوامع مشترک هستند.

شنیدن کتاب صوتی توتم و تابو را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

شنیدن این کتاب صوتی را به دوستداران علم روان‌شناسی پیشنهاد می‌کنیم.

درباره زیگموند فروید

زیگموند فروید (Sigmund Freud) عصب‌شناس برجسته‌ٔ اتریشی بود که در جهان به‌عنوان «پدر علم روان‌شناسی دنیا» شناخته می‌شود. او با بنیان‌‌نهادن روانکاوی به‌عنوان یک روش درمانی در علم روان‌شناسی، موفق شد گام بزرگی در شناخت و درمان اختلال‌ها و آسیب‌های روانی بردارد. «زیگموند شلومو فروید» در ۶ می ۱۸۵۶ میلادی در جمهوری چک و در خانواده‌ای یهودی به دنیا آمد؛ در حالی که غشایی نازک به دور بدنش پیچیده شده بود. تولد با چنین غشای پوستی، بسیار نادر است؛ بنابراین مادر آن را به فال نیک گرفت و از این بابت خوشحال بود. پدرش، «یاکوب فروید» در کار تجارت پشم بود، اما در زمانی که زیگموند به دنیا آمد، وضع مالی چندان خوبی نداشت. او از ازدواج اولش، ۲ پسر دیگر داشت که هم‌بازی‌های زیگموند در دوران کودکی به شمار می‌آمدند. زمانی که آن‌ها به آلمان مهاجرت کردند، پسرک از ۲ برادر ناتنی که هم‌بازی‌هایش بودند، جدا شد. آن‌ها در سال ۱۸۵۹ به لایپزیگ و سپس به وین رفتند. برادرها نیز راهی منچستر در انگلستان شدند. خانوادهٔ فروید در وین بزرگ‌ و بزرگ‌تر شد. پدر و مادر او صاحب ۷ فرزند دیگر هم شدند، اما بااین‌حال توجه پدر و مادر به این فرزند، شکلی ویژه داشت و او خودش هم متوجه این موضوع شده بود. زیگموند در سال ۱۸۶۵ و درحالی‌که ۹ سال داشت، وارد یک مدرسهٔ ممتاز شد و به‌خوبی نشان داد که شاگرد برجسته‌ای است.

فروید علاقهٔ خاصی به ادبیات داشت. آثار شکسپیر را به زبان انگلیسی خوانده بود. بسیاری معتقدند که درک او از روان‌شناسی، به درکش از مطالعهٔ آثار شکسپیر بازمی‌گردد. او علاوه بر انگلیسی، زبان‌های آلمانی، ایتالیایی، فرانسوی، اسپانیایی، یونانی، عبری و لاتین را هم بلد بود. در ۱۷سالگی وارد دانشگاه وین شد. قرار بود ابتدا در رشتهٔ حقوق تحصیل کند، اما وارد رشتهٔ پزشکی شد. در سال ۱۸۸۱ با درجهٔ دکتری از دانشگاه فارغ‌التحصیل شد. در سال ۱۸۸۱ با «مارتا برنیز» آشنا شد و پس از گذراندن یک دوره نامزدی طولانی در سال ۱۸۸۶ با او ازدواج کرد. آن‌ها صاحب ۶ فرزند شدند. پس از اتمام درسش شروع به کار در بیمارستان وین کرد و در بخش روان‌پزشکی مشغول به کار شد، اما پس از گذشت چند سال، در سال ۱۸۸۶ از این کار استعفا داد. او تشنهٔ تحصیل بود؛ پس تصمیم گرفت یک دورهٔ تخصصی در رشتهٔ اختلالات عصبی بگذراند. بعد از کار در بیمارستان و اتمام درسش، کلینیک خصوصی خودش را افتتاح کرد. یک دورهٔ تخصصی که دربارهٔ خواب و هیپنوتیزم بود، گذراند. پس از شرکت در این دوره تصمیم گرفت کارش را بیشتر به‌سمت آسیب‌شناسی روانی ببرد. گذراندن این دوره او را بر آن داشت تا درمان از طریق هیپنوتیزم را آغاز کند. نتیجهٔ کار بسیار جالب و قابل‌تأمل بود. فروید به این نتیجه رسید که درمانی که با کمک این تکنیک حاصل می‌شود، موقتی است، اما هنگامی که مراجعانش را تشویق می‌کند تا به‌صورت آزادانه از مسائلشان صحبت ‌کنند، علائم و نشانگان بیماری روانیشان بهبود پیدا می‌کند. این تکنیک امروز هم به کار گرفته می‌شود و از آن با عنوان «تداعی آزاد» یاد می‌شود.

فروید نظریه‌‌های علمی بسیاری مطرح کرد که پایه و اساس علم روان‌شناسی قرار گرفتند. تکنیک تداعی آزاد یکی از این نظریات بود که امروزه هم در اتاق‌های مشاوره و روان‌درمانی استفاده می‌شود. در این روش، روان‌درمانگر، مراجعش را تشویق می‌کند تا هر آنچه را به ذهنش می‌آید، بیان کند. این روش کارآیی خود را ثابت کرده است. کشف «انتقال»، یکی دیگر از تکنیک‌هایی است که فروید به کار برد و امروز نیز در جلسات مشاوره، روانکاری و روان‌درمانگری از آن استفاده می‌شود. با کمک این تکنیک، مراجع خاطراتی را از دوران کودکی خود با روان‌درمانگرش در میان می‌گذارد. این خاطرات می‌تواند دربردارندهٔ احساساتی باشد که مراجع در ارتباط با افراد مهم زندگی‌اش، مانند پدر و مادر، تجربه کرده است. روانکاو با تفسیر این احساسات و هیجانات به فرد در مراحل درمانش کمک می‌کند. «عقدهٔ ادیپ» یکی دیگر از نظریاتی بود که به‌عنوان اصل و مرکز نظریهٔ روانکاوی درآمد. عقدهٔ ادیپ که برگرفته از تراژدی باستانی «ادیپوس شهریار» است، به میل سرکوب‌شده به آمیزش با والد جنس مخالف اطلاق می‌شود. یکی دیگر از مهم‌ترین فرضیه‌های فروید، اهمیت به وجه ناهشیار زندگی است. او معتقد بود که افکار و انگیزه‌ها و خاطرات ناهشیار، در زندگی روزانه‌ ما نقشی بسیار مهم ایفا می‌کنند؛ به عبارت دیگر می‌توان گفت که این عوامل ناهشیار، کنترل رفتارهای ما را بر عهده گرفته‌اند.

فروید نویسندهٔ پرکاری هم بود. او در سال ۱۹۳۰ موفق به دریافت جایزهٔ ادبی گوته (مهم‌ترین جایزهٔ ادبی آلمان) شد. کتاب «رؤیاها» که با نام «تعبیر خواب»، «تفسیر خواب» و «تأویل رؤیا» هم ترجمه شده، یکی از مهم‌ترین آثار فروید است که در سال ۱۹۰۰ منتشر شد. کتاب «آسیب‌شناسی روانی زندگی روزمره» را در ۱۹۰۱ چاپ کرد. این کتاب برای تمام افرادی مناسب است که دوست دارند با نظریات فروید و علم روانکاوی آشنا شوند. «ایگو و اید» یکی دیگر از آثار مهم فروید است. او این اثر را در سال ۱۹۲۳ منتشر کرد. «تمدن و ملالت‌های آن» کتابی بود که در سال ۱۹۳۰ منتشر شد. این کتاب که با نام‌ «تمدن و ناکامی‌هایش» هم شناخته می‌شود، به بررسی شکل‌گیری و تکامل تمدن با نگاهی روان‌شناسانه پرداخته است. «موسی و یکتاپرستی» در سال ۱۹۳۷ منتشر شد. این کتاب نگاهی جدید به دین می‌اندازد و آن را از منظر دیگری نگاه می‌کند؛ منظر روانشناختی. «فراسوی اصل لذت» یکی دیگر از آثار مکتوب اوست.

زیگموند فروید سال‌ها با سرطان جنگید. توده‌ای را که در سقف دهانش ایجاد شده بود، با عمل جراحی برداشت. دکترها بارها از او خواستند سیگار را کنار بگذارد. زمانی که متوجه شد ادامه‌دادن درمان، فایده ندارد، تصمیم گرفت به زندگی خود پایان دهد.

بخشی از کتاب صوتی توتم و تابو

«کسی که مسئله‌ی تابو را با استفاده از معلومات روانکاوی یعنی اطلاعات حاصل از بررسی بخش ناآگاه زندگی نفسانی انسان، موردمطالعه قرار می‌دهد؛ با اندک تأملی درمی‌یابد که پدیده‌های موضوع بحث، برای او ناشناخته نیستند. وی افرادی را سراغ داد که برای خودشان منع‌های تابویی ابداع کرده‌اند و با همان دقت و شدتی که انسان وحشی، محرمات مشترک قبیله و اجتماع خود را رعایت می‌کند، به آن پایبند هستند. اگر روانکاو ما عادت نکرده باشد که این‌گونه اشخاص را بیماران روانی مبتلا به وسواس بنامد، متوجه خواهد شد که عنوان بیماران تابو از هر حیث برای توصیف حالت آن‌ها مناسب است.»