دانلود و خرید کتاب محکم بایست سوند برینکمن ترجمه عرفانه محبی جهرمی
تصویر جلد کتاب محکم بایست

کتاب محکم بایست

معرفی کتاب محکم بایست

کتاب محکم بایست نوشته سوند برینکمن با شما حرفی درگوشی دارد. نویسنده در این کتاب درباره هنر مقاومت در برابر جنون خودبهسازی حقایقی را بیان می‌کند. همان جنونی که انسان‌های قرن حاضر را بر آن داشته به زندگی مانند یک مسابقه بنگرند. مسابقه‌ای که خط پایانی نامعلوم دارد.

 درباره کتاب محکم بایست

زندگی در حال شتاب‌گرفتن است و باید بجنبیم تا مبادا از قافله عقب بمانیم. برای به‌دست‌آوردن موفقیت و خوشبختی بیشتر باید پیوسته در تلاش باشیم، خود را پرورش دهیم و با وضعیت همواره در حال تغییر جهان منطبق شویم. اما وقتی زیستن مثل مسابقه‌ای بی‌پایان باشد، بهای سنگینی بر دوشمان می‌گذارد. تنش‌هایمان هر روز بیشتر می‌شود و کسالت و افسردگی سراغمان می‌آید و منفعت‌گرایی و فرصت‌طلبی راهنمای اصلی کارهایمان می‌شود. 

سوند برینکمن، روان‌شناس دانمارکی و نویسنده این کتاب، معتقد است کتاب‌های خودیاری بر این آزمندی و میل بی‌فرجام به خودبهسازی دامن زده‌اند و وعده‌هایی می‌دهند که هیچ‌گاه محقق نخواهد شد. پس لازم است ابتدا یادبگیریم که چگونه در برابر این سیل پرشتاب ایستادگی کنیم و از فشار جامعۀ مدرن برای موفق‌ترشدن رها شویم. 

برینکمن در این کتاب در هفت گام به ما می‌آموزد که چطور به‌جای جست‌وجوی راه‌حل‌ها در درون خود، جهانمان را وسعت ببخشیم و خود را در پهنهٔ گسترده‌تری از روابط با دیگران ببینیم و دوباره به مشکلات و راه‌‌های پیش رویمان بیندیشیم.

 خواندن کتاب محکم بایست را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

علاقه‌مندان به کتاب‌های خودیاری و رشد فردی را به خواندن این کتاب دعوت می‌کنیم.

 بخشی از کتاب محکم بایست

جامعه‌شناسان از استعاره‌هایی مانند «مدرنیتۀ سیال» برای توصیف عصر ما استفاده می‌کنند، عصری که در آن همه‌چیز در حالت تغییر دائمی است. به‌ویژه زمان سیال انگاشته می‌شود، گویی تمامی محدودیت‌ها محو شده‌اند. هیچ‌کس نمی‌داند واقعاً چرا باید این‌گونه باشد؛ همان‌طور که کسی نمی‌داند این مسیر به کجا راه خواهد برد. برخی ادعا می ‌کنند که جهانی‌شدن یا، دقیق‌تر بگوییم، «تهدید ناشی از جهانی‌شدن» به این معنی است که تغییرِ دائمی گریز‌ناپذیر است. شرکت‌ها باید خود را با نیازها و ویژگی‌های متغیّر وفق دهند، بنابراین کارکنانشان باید در مواجهه با تغییرات آماده و انعطاف‌پذیر باشند. دست‌کم چند دهه است که آگهی‌های استخدامی این عبارت تکراری را بازگو می‌کنند: «ما به دنبال فردی انعطاف‌پذیر و سازگار هستیم که در پی پیشرفت حرفه‌ای و شخصی باشد». بی‌حرکت‌بودن گناهی کبیره به شمار می‌رود. وقتی همه روبه‌جلو حرکت می‌کنند، اگر شما بی‌حرکت بمانید، عقب می‌افتید. این روزها حرکت‌نکردن مانند عقب‌گرد است.

در مدرنیتۀ سیال، که به آن سرمایه‌داری انعطاف‌پذیر، پسافوردگرایی۲ و جامعۀ مصرف‌کننده نیز گفته می‌شود، قانون نخست این است که شما باید به پیش بروید. اما در فرهنگی که در آن سرعت همه‌چیز دائماً در حال افزایش است این امر سخت‌تر می‌شود. سرعتی که با آن همۀ کارهایمان را انجام می‌دهیم، از تغییر شغل گرفته تا نوشتن مقاله و آشپزی‌کردن، پیوسته شتاب می‌گیرد. برای نمونه، اکنون خواب ما به‌طور متوسط نیم ‌ساعت کمتر از سال ۱۹۷۰ و تا دو ساعت کمتر از خواب آدم‌های قرن‌نوزدهمی شده است. تقریباً در تمامی جنبه‌های زندگی سرعت افزایش یافته است. ما امروزه با فست‌فود، برنامک‌های دوست‌یابی سریع، چرت‌های کوتاه و درمان‌های فوری سروکار داریم. اخیراً برنامه‌ای به نام اسپریتز را امتحان کردم. این برنامه در هر لحظه فقط یک کلمه را نشان می‌دهد اما سرعت خواندن شما را از ۲۵۰ کلمه به ۵۰۰ تا ۶۰۰ کلمه در دقیقه افزایش می‌دهد. ناگهان می‌توانید یک رمان را در چند ساعت بخوانید! اما آیا این به شما کمک می‌کند ادبیات را بهتر درک کنید؟ چرا سرعت به‌خودی‌خود به یک هدف تبدیل شده است؟

 فهرست کتاب محکم بایست

مقدمه: زندگی در خط سرعت

درون نگری را کنار بگذارید

در زندگی تان بر جنبه های منفی تمرکز کنید

نه را ورد زبانتان کنید

احساساتتان را سرکوب کنید

مربی تان را برکنار کنید

به جای کتاب خودیاری یا زندگی نامه، رمان بخوانید

گذشته نگر باشید

پیوست: فلسفۀ رواقی

پی نوشت‌ها

یادداشت‌ها

عرفان فدوی
۱۴۰۱/۰۲/۱۱

کتابی برای خلاف جریان عام شنا کردن.

کاربر 8854488
۱۴۰۳/۰۵/۲۷

حیف وقت ...

farshad
۱۴۰۱/۰۵/۱۴

ترجمه‌ی خوبی نبود

rezarad2024
۱۴۰۲/۰۱/۰۲

از بریده هایی که دوستان زحمت کشیدن گذاشتن بر میاد که نگاهش سطحی هست و نه تنها کمک به برقراری تعادل بین رابطه های درون فردی و بین فردی نمیکنه بلکه خودش دچار خطای دوپاره سازی شده و تفکر گورخری

- بیشتر
hadi
۱۴۰۰/۰۷/۰۴

کتاب راجب نکوهش خودیاری هست استدلال هایی که آورده بود اصلاااااا قانع کننده نبود و چیزی که فهمیدم اطلاعات نویسنده در بعضی قسمت ها خیلی سطحی بود. کتاب های رولف دوبلی خیلی مفید تر هستند، چون خود این آدم فیلسوفه مطمئنا بهتر

- بیشتر
برای اینکه یاد بگیریم چگونه در یک فرهنگ پرشتاب دوام بیاوریم، و محکم بایستیم، باید به فلسفۀ رواقی کلاسیک رجوع کنیم و به‌ویژه از تأکیدات این اندیشه بر خویشتن‌داری، آرامش ذهن، والامنشی، احساس وظیفه و تفکر در ماهیت پایان‌پذیر زندگی الهام بگیریم. این فضیلت‌ها، نسبت به تمرکز سطحی بر پیشرفت و تحول دائمی، احساس کامیابی عمیق‌تری ایجاد می‌کنند.
احسان رضاپور
رواقیون معتقد بودند که قدرت اراده مانند قدرت ماهیچه است: هرچه بیشتر تمرین کنیم، بهتر و قوی‌تر می‌شود.
احسان رضاپور
به گفتۀ رواقیون، انجام‌دادن کارهایی که به شما «احساس درونی خوبی نمی‌دهند» فواید متعدد و هم‌بسته‌ای دارد. نخست، به ما کمک می‌کند تا برای مقابله با هر مشکلی که ممکن است در آینده رخ دهد قدرت خود را افزایش دهیم. اگر همیشه در آسایش و راحتی زندگی کرده‌ باشیم، تحمل رنج‌هایی که همۀ ما به‌ناچار زمانی در زندگی خود با آن‌ها مواجه می‌شویم برایمان بسیار دشوار خواهد بود، به‌عنوان مثال، وقتی بیمار و پیر می‌شویم یا وقتی نزدیکان یا چیزهای ارزشمند زندگی‌مان را از دست می‌دهیم. دوم اینکه رنج‌کشیدن در مقیاس کوچک موجب می‌شود ترس ما از بدبختی در آینده کاهش ‌یابد. به گفتۀ ایروین، تحمل اشکال کوچک ناراحتی و رنج به ما می‌آموزد که تجربیات ناخوشایند زندگی لزوماً هراس‌آور نیستند. بعد از اینکه یک روز در باران رکاب زدیم، قدر کارت اتوبوس خود را بیشتر می‌دانیم. و قدر ماشینمان را بعد از یک سفر طولانی با اتوبوس
احسان رضاپور
بسیاری از رواقیون تجسم منفی‌گرایانه را بررسی کرده‌اند. سنکا در نامه‌ای به مارسیا، که سه سال پس از مرگ پسرش هنوز در اندوه به سر می‌برد، می‌نویسد که او باید درک کند که در زندگی همه‌چیز یک «وام» است. بخت‌و‌اقبال می‌تواند بی‌آنکه هشداری دهد هرآنچه می‌خواهد را از ما بگیرد. درک این موضوع دلیل محکمی است برای اینکه چیزهایی که از آنِ ما هستند را در همان زمان کوتاهی که داریمشان دوست بداریم.
احسان رضاپور
آیا صدای درونی شما ارزش گوش‌کردن دارد؟ اگر هنگامی‌که در یک مهمانی هستید شما را به کاری غیراخلاقی تشویق کند چه؟
احسان رضاپور
باید بیاموزید که به بیرون نگاه کنید، نه به درون؛ و پذیرای افراد و فرهنگ‌های دیگر و طبیعت باشید. باید قبول کنید که کلید شیوۀ زندگی‌کردنِ شما در دست خود نیست.
احسان رضاپور
یک مدیر مدرن نمی‌خواهد به‌عنوان قدرتی سخت‌گیر و جدی دیده شود که دستور می‌دهد و دربارۀ همه‌چیز تصمیم‌گیری می‌کند، بلکه ترجیح می‌دهد از کارمندان «دعوت» کند برای «به حداکثر رساندن رضایت شغلی» دربارۀ «موفقیت‌ها» گفت‌وگو کنند و به این طریق نوعی قدرت نرم کاملاً متفاوت را اعمال کند.
احسان رضاپور
با نگاه‌کردن به درون خود به هیچ پاسخی دست نخواهید یافت. اهمیت‌دادن زیاد به احساسات درونی و درون‌نگری هیچ نتیجه‌ای ندارد.
احسان رضاپور
اپیکتتوس بسیار بی‌پرده و روشن توصیه می‌کند که هر شب که فرزندانمان را می‌بوسیم و بهشان شب‌به‌خیر می‌گوییم به مرگشان بیندیشیم. شاید افراطی به نظر برسد، اما باعث می‌شود این احتمال را در نظر بگیریم که ممکن است فرزندانمان صبح روز بعد از خواب بیدار نشوند.(۱۲) این کار میرایی بشریِ ما را به یادمان می‌آورد و درنتیجه پیوندهای خانوادگی‌مان را محکم می‌کند و سبب می‌شود اشتباه فرزندانمان را بهتر بپذیریم. اکثر والدین وقتی کودکشان گریه می‌کند و نمی‌خوابد احساس درماندگی می‌کنند. اما اگر میرایی کودک را به خود یادآوری کنیم، این درماندگی می‌تواند به‌سرعت تبدیل به احساس شادی ناشی از وجود کودک شود. اپیکتتوس می‌گوید بهتر است یک کودک گریان را در آغوش بگیرید تا یک کودک بی‌جان را. تجسم منفی‌گرایانه به ما کمک می‌کند تا گریه‌های او را تحمل کنیم.
احسان رضاپور
برخی جامعه‌شناسان فراتر می‌روند و از فاشیسم مثبت‌گرا سخن می‌گویند، مفهومی که به باور آن‌ها هم در تفکر مثبت‌گرا و هم در تحقیق ارج‌گزار وجود دارد.(۵) این مفهوم بیانگر نوعی کنترل ذهنی است که در صورتی ایجاد می‌شود که فقط به‌سوی روشن زندگی نگاه کنید.
احسان رضاپور
آدم و حوا نخست حیوان بودند، میمون‌هایی برهنه، فاقد قواعد اخلاقی. پس از خوردن میوۀ درخت معرفت، خوب و بد را آموختند و از برهنگی خود احساس شرم کردند. خدا به آن‌ها لباس داد و وادارشان کرد که موقعیت بهشتی و البته اساساً حیوانی خود را ترک کنند. ازآن‌پس آن‌ها به شکل انسان درآمدند. انسانیت پیوندی ناگسستنی با اخلاق دارد و اخلاق ازطریق شرم خود را نشان می‌دهد. اگر این اسطوره بیانگر واقعیتی روان‌شناختی باشد، آن واقعیت این است که انسان‌بودن با توانایی احساس شرم ارتباطی تنگاتنگ دارد. ازطریق شرمساری است که خود را آن‌گونه می‌بینیم که دیگران ما را می‌بینند و بررسی می‌کنیم که واقعاً چه کسی هستیم. بدون احساس شرم ما نمی‌توانستیم به‌عنوان انسان خودآگاهانه به خودمان بیندیشیم.
احسان رضاپور
اگر احساس شرمندگی نداشته باشید، دشوار است بتوانید به موجودی بالغ و متفکر تبدیل شوید
احسان رضاپور
شاید چیزی به‌عنوان حقیقت مطلق وجود نداشته باشد، اما دقیقاً به همین دلیل ما موظفیم آن را در زندگی خود خلق کنیم. در دنیایی که به‌سرعت در حال تغییر است هیچ قطعیتی وجود ندارد، اما دقیقاً به همین دلیل است که ما باید قابل‌اطمینان باشیم. بنابراین در دنیایی که کنترل‌ناپذیر و افسارگسیخته است جزایری از نظم و انسجام ایجاد می‌کنیم. ایجاد چنین جزایری مستلزم این است که قادر باشید نه بگویید. از این منظر، گفتن «نه» پیش‌شرط توانایی محکم‌ایستادن است.
احسان رضاپور
وقتی تردید به مقام یک فضیلت ترفیع می‌یابد، بر چه چیز می‌توانید ایستادگی کنید؟ پاسخ آسان این است که بر تردید خود محکم بایستیم، یعنی تردید و تجدیدنظر را حق خود بدانیم. شاید این جواب پیش‌پا‌افتاده به نظر برسد، اما به نظر من کاملاً عمیق و واجد ارزش اخلاقی زیادی است. تقریباً همۀ خشونت‌های سیاسی توسط مردان قدرتمندی اعمال می‌شوند که مطمئن‌اند واقعیت را می‌دانند.
احسان رضاپور
از دبستان تا دانشگاه یاد می‌گیریم که «بدانیم». اما لازم است که شک‌کردن را نیز بیاموزیم. ما باید یاد بگیریم که درنگ کنیم. باید یاد بگیریم که تجدید نظر کنیم.
احسان رضاپور
نوعی «من می‌دانم» در اطمینان وجود دارد که به‌راحتی به نگرشی کورکورانه منجر می‌شود، به‌ویژه هنگامی که باور داشته باشید بله‌گفتن بهترین کار است. از طرف دیگر، تردید ذهن را باز نگه می‌دارد و به کنش‌های متفاوت و ادراکاتی نو از جهان منجر می‌شود. وقتی می‌دانم، دیگر نیازی به گوش‌دادن ندارم. اما وقتی شک دارم، دیدگاه‌های دیگران معنای بیشتری پیدا می‌کنند. مشکل تردید این است که در فرهنگ پرشتاب کُند به شمار می‌رود و باعث عقب‌افتادن می‌شود. درنتیجه با تصمیم‌گیری سریع بر اساس احساسات درونی و مثبت‌گرایی سر سازگاری ندارد.
احسان رضاپور
باید این تصور غلط رایج را رد کنید که «پاسخ در درون شماست» و با «نگاه به درون» آن را پیدا می‌کنید.
احسان رضاپور
یکی از پیامدهای تمرکز بی‌چون‌وچرا بر مثبت‌گرایی می‌تواند «قربانی‌نکوهی» باشد. به این شکل که انواع رنج‌ها و محرومیت‌های انسان را به فقدان نگرش خوش‌بینانه و مثبت‌گرا به زندگی یا کمبود «خیال‌پردازی‌های مثبتی» نسبت می‌دهیم که روان‌شناسان مثبت‌گرا (ازجمله سلیگمن) آن را توصیه می‌کنند.
احسان رضاپور
درواقع، خودبودن هیچ‌گونه ارزش ذاتی‌ای ندارد. از سوی دیگر، آنچه ذاتاً ارزشمند است انجام تعهدات خود در مقابلِ افرادی است که با آن‌ها در ارتباط هستید (‌یعنی انجام‌دادن وظایفتان)‌، و اینکه در حال انجام این کار «خودتان هستید» یا نه اساساً بی‌معنی است.
احسان رضاپور

حجم

۱٫۰ مگابایت

سال انتشار

۱۳۹۹

تعداد صفحه‌ها

۱۳۶ صفحه

حجم

۱٫۰ مگابایت

سال انتشار

۱۳۹۹

تعداد صفحه‌ها

۱۳۶ صفحه

قیمت:
۳۵,۰۰۰
تومان