دانلود و خرید کتاب صوتی آنسان که انسان می‌اندیشد

کتاب صوتی آنسان که انسان می‌اندیشد نوشته جیمز آلن است که با ترجمه امیرحسن مکی و صدای رضا عمرانی منتشر شده است. این کتاب بیشتر جنبهٔ پیشنهاد و توصیه را دارد تا تفسیر و تشریح، و هدف از آن ترغیب مردان و زنان به کشف و درک این حقیقت است که، آنان با اندیشه‌ای که اختیار می‌کنند و به آن پر و بال می‌دهند، شخصیت و زندگی خویش را می‌سازند.

درباره کتاب آنسان که انسان می‌اندیشد

این سخن که، «انسان همان نیتی است که در دل دارد»، نه‌تنها تمام ابعاد وجود انسان را در برمی‌گیرد، بلکه چنان جامع است که کلیهٔ شرایط و اوضاع و احوال زندگی او را شامل می‌شود. انسان به معنای واقعی کلمه، آنسان است که می‌اندیشد و شخصیت او حاصل‌جمع افکار اوست.

همان‌سان که تا بذری نباشد گیاهی هم نخواهد رُست، هر عمل انسان هم از بذرهای نهانی اندیشه‌اش جوانه می‌زند و تا اندیشه‌ای در کار نباشد عملکردی هم نخواهد بود. این مطلب، همان‌قدر دربارهٔ اعمال «خودجوش» و «ناخودآگاه» صدق می‌کند که در مورد اعمال عمدی صادق است. 

کتاب صوتی آنسان که انسان می‌اندیشد به شما کمک می‌کند بیشتر در دنیای اندیشیدن و نوع اندیشه غرق شوید و در این موضوع کنکاش کنید.

شنیدن کتاب آنسان که انسان می‌اندیشد را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام کسانی که به دنبال آرامش و موفقیت هستند پیشنهاد می‌کنیم.

درباره جیمز آلن

جیمز آلن، بنیانگذار جنبش خودیاری و تفکر نوین است. او در بیست و هشتم نوامبر ۱۸۶۴ میلادی در شهر لیسستر انگلستان متولد شد. پانزده سال بیشتر نداشت که پدرش مورد دستبرد قرار گرفت و به قتل رسید و آلن مجبور شد برای تأمین مخارج خانواده‌اش ترک تحصیل کند. تا سال ۱۹۰۲ در مؤسسات تولیدی و تجاری مختلف به کار منشی‌گری پرداخت. در سی و هشت سالگی تحت تأثیر آثار تولستوی نویسندهٔ بزرگ روسی قرار گرفت و همراه با همسر و دخترش به ویلایی کوچک در شهر ایلفراکامب انگلستان نقل مکان کرد تا به تعمق و نویسندگی بپردازد.

طی نه سال بعد، او نوزده عنوان کتاب نوشت و با همکاری همسرش مجلهٔ فلسفی پرتو خرد را منتشر کرد. محوریت بیشتر کتاب‌های جیمز آلن، به‌خدمت گرفتن نیروی اندیشه جهت رشد شخصی و بهبود شرایط زندگی است. کتاب آنسان که انسان می‌اندیشد که در سال ۱۹۰۲ میلادی به رشتهٔ تحریر در آمده، معروف‌ترین اثر جیمز آلن در باب این فلسفه است.

بسیاری از صاحب‌نظران، این کتاب را سنگ بنای جنبش خودیاری و تفکر نوین می‌دانند. آنسان که انسان می‌اندیشد، الهام‌بخش بسیاری از نویسندگان و استادان انگیزشی بوده است؛ از جمله، نورمن وینسنت پیل، ارل نایتینگل، اگ ماندینو، دنیس ویتلی و جان مکسول. جیم ران، اسطورهٔ مبحث رشد شخصی، این کتاب را جزء بیست کتابی که هرکس حتماً می‌بایست در زندگی بخواند برشمرده است.

جیمز آلن در سال ۱۹۱۲ میلادی چشم از جهان فرو بست. 

بخشی از کتاب آنسان که انسان می‌اندیشد

ذهن انسان را می‌توان به باغی تشبیه کرد که می‌توان در آن هوشمندانه کِشت کرد یا آن را به حال خود رها ساخت؛ اما در هر صورت، این باغ محصول می‌دهد. اگر بذرهای مفید در آن کاشته نشود، بذر علف‌های هرز در آن به بار می‌نشیند و به تولید مثل ادامه می‌دهد.

درست همان‌گونه که یک باغبان از باغ خود نگهداری می‌کند، علف‌های هرز آن را وجین می‌کند و در آن گل و میوه‌های دلخواه خود را می‌کارد، انسان هم می‌تواند از باغ ذهن خود نگهداری کند، افکار غلط، بی‌فایده و نادرست را ریشه‌کن کند و افکار صحیح، مفید و سالم را جایگزین آن کند. انسان با پیگیری این روند، دیر یا زود درمی‌یابد که باغبان جان و گردانندهٔ زندگی خویش است. همچنین، با شناسایی افکار مخدوش و معیوب خود به کشف این حقیقت نائل می‌شود که نیروی فکر و اندیشه چگونه شخصیت، شرایط و سرنوشت او را شکل می‌دهد.

اندیشه و شخصیت یکی هستند و همان‌گونه که شخصیت به واسطهٔ محیط و شرایط نمود می‌یابد و آشکار می‌شود، شرایط محیط زندگی انسان هم همواره با احوال درونی او هماهنگ و مرتبط است. البته این مطلب به این معنا نیست که شرایط انسان در هر مقطع زمانیِ خاص نشانگر شخصیت کلی او است، بلکه به این معناست که آن شرایط چنان ارتباط تنگاتنگی با برخی از عناصر اساسی اندیشهٔ او دارند که در آن مقطع زمانی برای رشد او واجب و ضروری هستند.

هر آدمی در جایگاهی قرار دارد که قانون هستی او حکم می‌کند؛ افکاری که شخصیت او را شکل داده او را به آن جایگاه رسانده‌اند. بخت و اقبال هیچ نقشی در جایگاه زندگی او ندارند، بلکه موقعیت زندگی او تابع قانونی است که خطا و اشتباهی در آن راه ندارد. این مطلب، هم در مورد اشخاصی که از موقعیت خود ناراضی هستند صدق می‌کند و هم دربارهٔ آنان که نسبت به آن رضایت دارند.

انسان در مقام موجودی در حال رشد و تکامل در جایگاهی قرار می‌گیرد تا مگر این نکته را دریابد که می‌تواند رشد کند؛ و به محض این که درس معنوی موجود در هر موقعیت را یاد بگیرد، آن موقعیت جای خود را به موقعیتی جدید خواهد داد.

انسان مادامی که خود را بندهٔ شرایط بیرونی بداند اسیر دست روزگار خواهد بود، اما وقتی دریابد که نیرویی خلاق و سازنده است و می‌تواند به خاک و بذرهای نهانی وجودش که شرایط از آن جوانه می‌زند فرمان دهد، ارباب و حاکم برحق زندگی خودش می‌شود.

هر انسانی که مدتی خویشتن‌داری و تزکیه‌ی‌نفس را آزموده باشد می‌داند که شرایط محصول اندیشه است، زیرا متوجه این نکته شده است که تغییر شرایط نسبتی مستقیم با تغییر طرزفکر دارد. حقیقت این است که اگر کسی به‌طور جدی به اصلاح نقاط ضعف شخصیت خود همت گمارد، به سرعت رشد می‌کند و متحول می‌شود.

انسان همان چیزی را جذب می‌کند که در سر می‌پروراند، عاشق آن است یا از آن هراس دارد. او به قلهٔ آرزوهای متعالی صعود می‌کند و به قعر خواسته‌های ناهنجار سقوط، و شرایط تنها وسیله‌ای است برای دستیابی به مقصود.

بذر هر اندیشه‌ای که در ذهن کاشته شود یا به آن راه یابد، در آن ریشه می‌دواند و محصول می‌دهد، در قالب عمل شکوفا می‌شود و میوهٔ فرصت و شرایط را به بار می‌آورد. افکار خوب میوه‌های خوب به بار می‌آورند، افکار بد، میوه‌های بد.