دانلود و خرید کتاب صوتی ابله (خلاصه کتاب)

کتاب صوتی ابله (خلاصه کتاب) نوشتهٔ فئودور داستایفسکی و ترجمهٔ نازنین صابری است. گویندگی این رمان صوتی مشهور را هوتن شاطری پور انجام داده و کتاب‌های صوتی کتابسرای نیک آن را منتشر کرده است.

درباره کتاب صوتی ابله (خلاصه کتاب)

کتاب صوتی ابله (خلاصه کتاب) [Идиот] رمانی مشهور به قلم نویسنده‌ای مشهور است. «ابله» را فئودور داستایفسکی در سال ۱۸۶۹ میلادی منتشر کرده است. این رمان شما را به شخصیتی به نام «شاهزاده میشیکن» آشنا و همراه می‌کند. او جوانی است که وارد شهری می‌شود تا با اتفاقات تازه و افراد تازه درگیر شود. او را ابله می‌دانند؛ چرا که در مواجهه با رویدادهای زیر و درشت پیرامون، به‌شیوه‌ای متفاوت عمل می‌کند. شاهزاده میشکین پس از اقامتی بلندمدت در آسایشگاهی در سوئیس به روسیه بازمی‌گردد. او که به‌خاطر بخشندگی و معصومیت خود در چشم جامعه به‌عنوان یک ابله تحقیر می‌شود، خود را در دوراهی انتخاب میان زنی ثروتمند و دختری زیبا و پاکدامن می‌یابد؛ درحالی‌که هر دوی آن‌ها امید دارند که میشکین را از آنِ خود کنند. شوربختانه به نظر می‌رسد که خوبی و صداقت میشکین برای هر کسی که با او ملاقات می‌کند، بدبختی و فاجعه به‌همراه می‌آورد. رمان ابله، یکی از شناخته‌شده‌ترین و تأثیرگذارترین آثار داستایفسکی است و به‌عنوان شاهکاری فراموش‌نشدنی در میان برترین آثار ادبی جهانْ جاودان شده است. رمان صوتی «ابله» (The Idiot) جزو فهرست برترین کتاب‌های تاریخ ادبیات به‌انتخاب انجمن کتاب نروژ است و فیلم‌هایی بر اساس آن در سال‌های مختلف و کشوهای گوناگون ساخته شده است.

شنیدن کتاب صوتی ابله (خلاصه کتاب) را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب صوتی را به دوستداران ادبیات داستانی قرن ۱۹ روسیه و قالب رمان پیشنهاد می‌کنیم.

درباره فئودور داستایفسکی

فیودور میخایلوویچ داستایوسکی در ۱۱ نوامبر ۱۸۲۱ به دنیا آمد. او نویسندهٔ مشهور و تأثیرگذار اهل روسیه بود. ویژگی منحصربه‌فرد آثار او، روان‌کاوی و بررسی زوایای روانی شخصیت‌های داستان است. بسیاری او را بزرگ‌ترین نویسندۀ روان‌شناختی جهان به شمار می‌آورند. داستایوفسکی ابتدا برای امرار معاش به ترجمه پرداخت و آثاری چون «اوژنی گرانده» اثر بالزاک و «دون کارلوس» اثر فریدریش شیلر را ترجمه کرد؛ سپس به نگارش داستان و رمان پرداخت. بیشتر داستان‌های داستایفسکی، سرگذشت مردمی عصیان‌زده و بیمار و روان‌پریش است. در بیشترِ داستان‌های او، مثلث عشقی دیده می‌شود؛ به این معنی که زنی در میان عشق دو مرد یا مردی در میان عشق دو زن قرار می‌گیرد. در این گره‌افکنی‌ها است که بسیاری از مسائل روان‌شناسانه (که امروز تحت‌عنوان روانکاوی معرفی می‌شود) بیان شده است. منتقدان، این شخصیت‌های زنده و طبیعی و برخوردهای کاملاً انسانی آن‌ها را ستایش کرده‌اند.

رمان‌ها و رمان‌های کوتاه این نویسنده عبارتند از: (۱۸۴۶) بیچارگان، (۱۸۴۶) همزاد، (۱۸۴۷) خانم صاحبخانه/ بانوی میزبان، (۱۸۴۹) نیه توچکا (ناتمام)، (۱۸۵۹) رؤیای عمو، (۱۸۵۹) روستای استپان چیکو، (۱۸۶۱) آزردگان/ تحقیر/ توهین‌شدگان، (۱۸۶۲) خاطرات خانهٔ اموات، (۱۸۶۴) یادداشت‌های زیرزمینی، (۱۸۶۶) جنایت و مکافات، (۱۸۶۷) قمارباز، (۱۸۶۹) ابله، (۱۸۷۰) همیشه شوهر، (۱۸۷۲) جن‌زدگان، (۱۸۷۵) جوان خام، (۱۸۸۰) برادران کارامازوف.

داستان‌های کوتاه و بلند او نیز عبارتند از: در پانسیون اعیان، (۱۸۴۶) آقای پروخارچین، (۱۸۴۷) رمان در نُه نامه، (۱۸۴۸) شوهر حسود، (۱۸۴۸) همسر مردی دیگر، (۱۸۴۸) همسر مردی دیگر و شوهر زیر تخت (تلفیقی از ۲ داستان قبلی)، (۱۸۴۸) پولزونکوف، (۱۸۴۸) دزد شرافتمند، (۱۸۴۸) درخت کریسمس و ازدواج، (۱۸۴۸) شب‌های روشن، (۱۸۴۹) قهرمان کوچولو، (۱۸۶۲) یک داستان کثیف/ یک اتفاق مسخره، (۱۸۶۵) کروکدیل، (۱۸۷۳) بوبوک، (۱۸۷۶) درخت کریسمس بچه‌های فقیر، (۱۸۷۶) نازنین، (۱۸۷۶) ماریِ دهقان، (۱۸۷۷) رؤیای آدم مضحک، دلاور خردسال، قلب ضعیف (۱۸۴۸)، بوبوک (۱۸۷۳).

مقاله‌های او عبارتند از: Winter Notes on Summer Impressions (۱۸۶۳) و یادداشت‌های روزانهٔ یک نویسنده (۱۸۷۳–۱۸۸۱)،

ترجمه‌های او عبارتند از: (۱۸۴۳) اوژنی گرانده (انوره دو بالزاک)، (۱۸۴۳) La dernière Aldini (ژرژ ساند)، (۱۸۴۳) Mary Stuart (فریدریش شیلر) و (۱۸۴۳) Boris Godunov (الکساندر پوشکین)،

فئودور داستایفسکی نامه‌های شخصی و نوشته‌هایی را که پس از مرگش منتشر شده، در کارنامۀ نوشتاری خویش دارد. او در ۹ فوریهٔ ۱۸۸۱ درگذشت.

بخشی از کتاب صوتی ابله (خلاصه کتاب)

«ناتاشا می‌خواهد به نصیحت مایشکین گوش کند. ناتاشا به مایشکین اعتماد دارد، زیرا او تنها کسی است که به نظر می‌رسد او را به چشم یک انسان واقعی می‌بیند، اما روگوژین با صدهزار روبل که وعده داده بود سروکله‌اش پیدا می‌شود. او از حراج فاحشه‌ها در جامعه‌ی سطح بالا سیر است و ناتاشا به سخنرانی او امیدوار. ناتاشا از ازدواج با گانیا امتناع می‌کند. او را ظاهربین صدا می‌زند و حاضر است به‌خاطر پول هرکاری انجام دهد و خود را برای ازدواج در چنین خانواده‌ی محترمی نامناسب اعلام می‌کند. او توسکی را لوچ خطاب می‌کند و بعد می‌گوید حاضر است در خیابان‌ها که مناسب زنان ننگین است، بماند.»