دانلود و خرید کتاب صوتی چند گفتار درباره توتالیتاریسم

کتاب صوتی چند گفتار درباره توتالیتاریسم نوشتهٔ فئودور داستایفسکی و سرگئی نچائف و... و ترجمهٔ عباس میلانی است. تایماز رضوانی گویندگی این مجموعه مقالهٔ صوتی را انجام داده و آوانامه آن را منتشر کرده است.

درباره کتاب صوتی چند گفتار درباره توتالیتاریسم

کتاب صوتی چند گفتار درباره توتالیتاریسم حاوی مجموعه‌ای مقاله از چند نویسنده و اندیشمند است که به توتالیتاریسم پرداخته‌اند. توتالیتاریسم شکل ویژه‌ای از حکومت دیکتاتوری است و با حاکمیت حزبی یکه‌تاز که خود را متولی یک جهان‌بینی جامع و مانع می‌داند، ملازم است. قدرت سیاسی در انحصار حزب و حقیقت هم حق انحصاری ایدئولوژی حاکم است. حاکمیت حزب به‌مدد پلیس سیاسی و ترور تحقق می‌یابد و حزب و دولت همهٔ وسایل ارتباط جمعی را در اختیار خود می‌گیرد. جامعهٔ مدنی را که میانجی فرد و دولت است، همراه با تمامی نهادها و انجمن‌هایی که ستون فقرات این جامعه هستند از میان برمی‌دارد و شهروند را یکه و تنها در برابر دولتی قدَرقدرت قرار می‌دهد. توتالیتاریسم، خصم بی‌چون‌وچرای فرد است و همه را یک‌رنگ و هم‌شکل می‌خواهد؛‌ درعین‌حال هرگز به انسان آن‌چنان‌که هست، رضایت نمی‌دهد و سودای از نوساختن انسان را در سر دارد. شرط نخست این بازسازی، نوعی فراموشی تاریخی است. دولت توتالیتاریستی خاطرات مردم را نیز تیول خود می‌داند. انسان‌ها باید گذشته و خاطرات خود را وا بگذارند و دیروز و امروز و فردا را تنها در آینهٔ ایدئولوژی تاریخی ببینند. ملاک موفقیت توتالیتاریسم، جذب توده‌ها است. این نظام، ناچار ساده‌انگاری و تقلیل‌گرایی را ترویج می‌دهد و شک و تردید را به مجازات می‌رساند و حَکم و داور نهایی خودِ ایدئولوژی است. هر یک از مقالات این مجموعه، جنبه یا گوشه‌ای از این پدیدهٔ پیچیده و حیرت‌انگیز را می‌نمایاند و مفهوم یا مقوله‌ای از تاریخ تفکر و حکومت توتالیتاریستی را شرح می‌دهد. دو مقالهٔ موجود در این کتاب صوتی، در ادامه به‌طور مختصر توضیح داده شده است.

«مفتش بزرگ» بخش کوتاهی است از رمان بلند «برادران کارامازوف» به قلم فئودور داستایفسکی. موضوع رمان، زندگی خانوادهٔ کارامازوف و چگونگی قتل پدر خانواده است. یکی از برادران که «ایوان» نام دارد و در جریان تحولات رمان قطعه‌ای را نوشته، برای برادرش می‌خواند. نام آن قطعه «مفتش بزرگ» است و همین بخش رمان در اینجا ترجمه شده؛ قطعه‌ای است مستقل که درک آن مستلزم آشنایی با کل کتاب نیست و بازگشت خیالی مسیح به اسپانیای قرون وسطی و رویارویی‌اش با اسقف اعظم، مفتش بزرگ را توصیف می‌کند. در این نوشته، بنیادهای انسان‌شناختی پدیدهٔ توتالیتاریسم از منظر ذهنیتی خلاق بررسی شده و این استنتاج تکان‌دهنده حاصل آمده که انسان‌ها تاب آزادی ندارند و از اضطرابی که ملازم آزادی است می‌گریزند و فضای امن و مألوف یک جهان‌بینی جزمی را بر هوای تازهٔ جهانی آزاد رجحان می‌گذارند و ناچار به دامن جنبش‌ها و جریان‌هایی میفتند که این امنیت را وعده می‌دهند.

«رسالهٔ عملی برای یک انقلابی» اثر جوانی است به نام سرگئی نچائف. او از چهره‌های حیرت‌انگیز جنبش انقلابی روسیه در سدهٔ نوزدهم بوده است. در توطئه‌چینی دستی توانا داشت و گروهی کوچک گرد هم آورد و در نتیجهٔ فعالیت‌های زیرزمینی، مدتی به زندان افتاد. وقتی یکی از اعضای گروهْ سری ناسازگاری پیدا کرد، نچائف با هم‌دستی رفقای هم‌رزمش، رفیق ناراضی را به قتل رساند و از بیم تعقیب پلیس به سوئیس گریخت. او مدتی با باکونین همکاری کرد. سرانجام پلیس سوئیس او را به دولت تزاری پس داد و پس از محاکمهٔ جنجالی، نچائف در زندان جان سپرد. رمان «جن‌زدگان» به قلم داستایوسکی بر اساس زندگی او نوشته شده است. «رسالهٔ عملی برای یک انقلابی» با زبانی بی‌پروا، ساخت تشکیلات توتالیتاریستی و ارزش‌های معنوی سیاسی حاکم بر این‌گونه سازمان‌ها را برشمرده است. آنچه این‌گونه سازمان‌ها به تلویح می‌گویند و در خفا می‌کنند، نچائف نه‌تنها آشکار می‌گوید؛ بلکه آن را به سطح یک اصل اخلاقی و نوعی تکلیف انقلابی برمی‌کشد.

شنیدن کتاب صوتی چند گفتار درباره توتالیتاریسم را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب صوتی را به دوستداران حوزهٔ فلسفهٔ سیاسی و ادبیات پیشنهاد می‌کنیم.

درباره عباس میلانی؛ مترجم اثر

عباس میلانی، مورخ و ایران‌شناس برجسته، در سال ۱۳۲۸ در تهران به دنیا آمد. وی تحصیلات خود را در رشته‌های علوم سیاسی و اقتصاد در دانشگاه‌های کالیفرنیا و هاوایی ادامه داد و به تدریس در دانشگاه‌های مختلف پرداخته است. میلانی در دوران پیش از انقلاب ایران به دلیل فعالیت‌های سیاسی زندانی شد و پس از آزادی، به پژوهش‌های گسترده‌ای در حوزه تاریخ و سیاست ایران و جهان پرداخت.

از آثار مهم ترجمه‌شده میلانی می‌توان به مرشد و مارگریتا از میخائیل بولگاکف، چند گفتار درباره‌ی توتالیتاریسم و جریان‌های اصلی در مارکسیسم اشاره کرد. او همچنین کتاب‌های تألیفی بسیاری دارد، از جمله معمای هویدا که به زندگی و تأثیرات عباس هویدا، نخست‌وزیر ایران، می‌پردازد. در کتاب درباره تجدد، سیاست، فرهنگ، میلانی به بررسی تجدد در فرهنگ ایرانی می‌پردازد. همچنین، در کتاب انسان‌گرایی در سعدی، به تحلیلی از انسان‌گرایی در اشعار سعدی پرداخته است.

میلانی به عنوان مدیر پروژه دموکراسی ایران در موسسه هوور و استاد دانشگاه استنفورد به پژوهش‌های خود ادامه می‌دهد و نقش مهمی در تحلیل تاریخ و سیاست ایران دارد. آثار و کتاب‌های عباس میلانی در حوزه‌های تاریخ، سیاست، و فرهنگ ایرانی، منبعی ارزشمند برای پژوهشگران و علاقه‌مندان به این حوزه‌ها به شمار می‌آید.

بخشی از کتاب صوتی چند گفتار درباره توتالیتاریسم

«شیوهٔ برخورد یک انقلابی با خود:

۱ ـ انقلابی انسانی است متعهد. نه منافعی دارد، نه دادوستدی، نه احساساتی، نه تعلق خاطری، نه مایملکی و نه حتی نامی. در او همه چیز مجذوب یک هدف واحد و منحصربه‌فرد، یک مفهوم تام و تمام، و یک سودای تام است و آن هدف چیزی جز انقلاب نیست.

۲ ـ او در بطن وجود خود و در عمل، و نه در کلام صرف، هر پیوندی را با نظم مدنی جامعهو با تمامی جهان به‌اصطلاح فرهیخته، و با همهٔ قوانین و عادات و آداب و اخلاق این جهان می‌گسلد. او خصم بی‌ترحم این پدیده‌هاست و تنها به این قصد به زندگی در میان آنها ادامه می‌دهد که ریشهٔ همگی را با قطعیتِ بیشتر بَرکند.

۳ ـ انقلابی از هر نوع آیین‌پرستی بیزار است؛ مشی مسالمت‌آمیز را نفی می‌کند و آن را به نسل‌های بعد وامی‌گذارد. او تنها یک مشی می‌شناسد: مشی نابودی. علومی چون مکانیک، فیزیک، شیمی و شاید حتی پزشکی را تنها برای همین هدفِ نابودی مطالعه می‌کند ولاغیر. تنها در راه همین هدف است که شب و روز زندگانی روزمرهٔ مردم را، شخصیت‌ها و موقعیت‌هاشان را و بالاخره همهٔ شرایط کلیهٔ قشرهای ساختار اجتماعی کنونی را برمی‌رسد. هدف همواره یکی است: یافتن قطعی‌ترین و سریع‌ترین راه نابودی این ساختمان فاسد.

۴ ـ او از افکار عمومی بیزار است. از اخلاق عمومی حاکم، با تمام تبلورها و انگیزه‌هایش، نفرت دارد. نزد او هرچه پیروزی انقلاب را تسهیل کند اخلاقی، و هر آنچه راه انقلاب را سد کند غیراخلاقی و جنایتکارانه است.

۵ ـ انقلابی انسانی است متعهد. او که نسبت به دولت، و به‌طور کلی نسبت به جامعه‌ای که طبقات اجتماعی و آموزش نابرابر، آن را به گروه‌های مختلف تقسیم کرده، ترحمی روا نمی‌دارد، در مقابل از آنها نیز نسبت به خود کوچک‌ترین ترحمی را انتظار نمی‌کشد. میان او و آنها مبارزهٔ مرگ و زندگی همیشگی و آشتی‌ناپذیری در جریان است. گاه این مبارزه علنی است و گاه در پردهٔ کتمان می‌ماند. انقلابی هر لحظه آمادهٔ مرگ است. باید تاب آوردن شکنجه را به خود بیاموزاند.

۶ ـ او که با خود سختگیر است، باید با دیگران نیز سخگیری کند. شور تام و تمام و خلل‌ناپذیرش برای انقلاب هر نوع احساسات رقیق، عواطف خانوادگی و زنانه، دوستی، عشق، احساس دِین و حتی شرافت را در او می‌کشد. برای او تنها یک راحتی، یک تسکین، یک پاداش و یک دلخوشی وجود دارد و آن پیروزی انقلاب است. شب و روز باید یک هدف و اندیشه را دنبال کند: نابودی بی‌ترحم. باید با سنگدلی تمام و خستگی‌ناپذیری کامل، در پی این هدف بکوشد و همواره به نیستی خود رضا باشد و هرآنچه را که سد راه تحقق این هدف است با دست خود نیست کند.

۷ ـ سرشت یک انقلابی واقعی با هرگونه رمانتیسم، عاطفه‌پرستی، شور و شعف و هیجان منافات دارد. حتی با نفرت و کینه‌توزی شخصی هم ناسازگار است. در او باید شور انقلابی، که ملکهٔ ذهن او شده، با حسابگری صرف درآمیزد. او باید همیشه و همه جا به اقتضای منافع انقلاب عمل کند و هرگز پیروی از گرایش‌های شخصی را روا ندارد.»