دانلود و خرید کتاب صوتی حرفه: داستان نویس ۳

کتاب صوتی «حرفه: داستان نویس ۳» نوشتهٔ ساندرا اسمیت و فرانک ای. دیکسون با ترجمهٔ مریم کهنسال نودهی و کاوه فولادی نسب و گویندگی کاوه فولادی نسب در رادیو گوشه منتشر شده است.

درباره کتاب صوتی حرفه: داستان نویس ۳

مترجم در کتاب صوتی حرفه: داستان نویس ۳ توضیح می‌دهد در ۱۰۰ سالی که از شروع داستان‌نویسی مدرن در ایران می‌گذرد، چیزی که بیش از همه مورد غفلت بوده، شناخت اصول داستان‌نویسی به دلیل کمبود منابع است.

در این سال‌ها، نویسنده‌های جوان داخلی با سرعت زیادی وارد بازار ادبیات می‌شوند. مترجم رسالت فعالان حوزهٔ ادبیات را آشناکردن نسل جدید با اصول و مبانی هنر داستان‌نویسی، راه‌ورسم درست نوشتن و درست ارتباط برقرار کردن با مخاطب می‌داند. مجموعهٔ «حرفه: داستان‌نویس» تلاشی در همین مسیر است. این اثر همهٔ مسائل داستان‌نویسی را که جایشان در منابع مکتوب ایرانی خالی است، مطرح می‌کند.

این مجموعه ۴ جلد دارد. در هر جلد مقاله‌های مستقلی از نویسنده‌ها، منتقدان و مدرسان ادبیات داستانی گردآوری شده است.

جلد اول مجموعه، مدخلی است برای کل مجموعه و در آن از اهمیت داستان و نویسندگی به‌عنوان حرفه بحث می‌شود. در جلد دوم و سوم مسائل تکنیکی داستان‌نویسی با مثال‌ و نمونه‌ مطرح شده و جلد چهارم به مسائل تکمیلی داستان‌نویسی مثل ساخت و پرداخت داستان، شگردهای مغفول و بازنویسی و فروش داستان می‌پردازد.

شنیدن کتاب صوتی حرفه: داستان نویس ۳ را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به نویسندگی پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب صوتی حرفه: داستان نویس ۳

«تعریف آدم متخصص این است: «کسی که لزوماً دانشی بیشتر از دیگران ندارد، اما قدرت سامان‌دهی دارد و از چارچوب‌های مناسبی برای این کار استفاده می‌کند.»

در مقایسهٔ میان داستان چاپ‌شده‌ای که ماهرانه نوشته شده و داستانی که برگشت خورده، آدم احساس می‌کند این تعریف چه‌قدر درست است! ایده‌ها و شخصیت‌های این دومی ممکن است به خوبی ایده‌ها و شخصیت‌های همان اولی باشند، ولی معمولاً یک داستان برگشت‌خورده فاقد انتظام پی‌رنگی و کیفیت تصویری‌یی است که صحنه‌ها در داستان ایجاد می‌کنند. روایت چنین داستانی ممکن است آشفته باشد، صرفاً چون نویسندهٔ غیرحرفه‌ای‌اش فراموش کرده تنها یک تصویر به اندازهٔ هزاران کلمه ارزش دارد و حتا تعداد نامحدودی از کلمات هم نمی‌توانند کار یک صحنهٔ خوش‌ساخت پُرتعلیق را انجام دهند.

داستان کوتاه یا رمانْ نمایشِ مجموعهٔ جذابی از صحنه‌های پیش‌رونده است که با نشان دادن یک عمل داستانی کامل، خواننده را به هیجان می‌آورد. تنها در این صورت است که خواننده خود را در داستان سهیم می‌داند و هیجان حضور در بازی شگفت‌انگیزی را با نویسنده و شخصیت‌های داستانی او تجربه می‌کند. تردیدی وجود ندارد که اگر خواننده جذب و سرگرم شود، نویسنده می‌تواند ادعا کند موفقیتی را که دنبالش بوده، به دست آورده است.

ویراستارهای امروزی داستان‌های تصویری را ترجیح می‌دهند، چون خواننده‌ها این‌طور ترجیح می‌دهند. منظور از داستان تصویری نوعی از داستان است که جای بیان توضیحی برای ارائهٔ ایده‌ها و اندیشه‌ها، از تصویرسازی کمک می‌گیرد.

اما سؤال این‌جاست که آیا مادهٔ اولیهٔ هر داستان‌ِ خوبی تصویر است؟ اولین نوشته‌های بشری تصویرها بودند. هدف آدم‌های باذوقی که آن تصویرها را می‌کشیدند، این بود که اتفاقات، اندیشه‌ها و اشیا را برای معاصران‌شان و برای آیندگان ثبت‌وضبط کنند. پس از این شروع، هر جامعه‌ای افرادی را به جامعهٔ بشری هدیه کرد تا خاطره‌ها را به کمک تصاویر ثبت و برای موضوعات و ایده‌های مختلف نمادسازی کنند. به‌نظر می‌رسد که دوران ما ــ دوران فن‌آوری پیشرفته ــ ریشه در همان سرچشمه‌های تصویری دارد. نویسنده‌های بزرگ همیشه آدم‌هایی بوده‌اند که می‌توانسته‌اند زندگی را به شکل گرافیکی نگاه کنند و برای ارائهٔ مفاهیم موردنظرشان کلمه‌های درستی انتخاب کنند.

ذهن بسیاری از نویسنده‌های پُرکار و شناخته‌شده همیشه درگیر صحنه در داستان بوده است. پی. جی. وودهاوس که بیش از شصت سال آثار پُرفروش خلق کرده، در کارش فقط یک راز دارد: ساختن صحنه‌ای جذاب که مثل یک آهن‌ربا همهٔ داستان را دور خود جمع کند. او می‌گوید:

دوست دارم به صحنه‌ها فکر کنم. برایم مهم نیست که ممکن است احمقانه باشند. آن‌قدر از آن‌ها دور و به آن‌ها نزدیک می‌شوم، تا سرانجام کاملاً باورپذیر شوند و در داستان جا بیفتند. یک چیز جدید با این فکر شروع شد که جالب خواهد بود اگر یک نفر در تاریکی یک زبان سرد را لمس کند ــ منظورم زبان یک گاو نر است نه زبان آمیزاد ــ و فکر کند دارد زبان یک جنازه را لمس می‌کند... این همان حادثه‌ای است»